Goed, ik had beloofd nog iets meer te vertellen over het melkuier verhaal.

Ik weet, dat mijn merrie veulens heeft gehad. Eén in 1999, en één in 2001.

In 2003 is ze verkocht aan iemand anders, heeft haar twee jaar gehad, en toen kwam ik en nam haar mee, in 2005.

Na zo'n 3/4 jaar, ontdekte ik, dat als je in de spenen knijpt, dat er dan melk komt, echt flinke stralen. okee, hormoonbalans in de war, en heb een hormoonkruidenkuur gegeven. Ik heb het niet steeds gecontroleerd, maar half jaar later, jaaa, nog steeds melk, wel drie stralen tegelijk.

Ik heb haar ook een keer volledig uit haar dak zien gaan, toen er een groepje paarden passeerden, met een veulen erbij. hinniken, meerennen, schrapen.

Inmiddels heb ik ook gezien, dat ze echt erg dol is op kleine wezens, of het nu babykatten, kleine hondjes, of mensenbabies zijn. Ze steekt rustig haar snoet in een kinderwagen, om de geur eens lekker op te snuiven. Of in een vachtje, als het maar klein is. Met veel geduld draagt ze kinderen rond, die nog weinig kunnen, met hen is ze braver dan met mij.

??? Kwam hier een vraag over unwinding. Wat is dat nou weer. Ik had al wel eens een dierentolk geraadpleegd, maar dat ging eigenlijk niet zo erg ver, er kwam niet zo veel uit. Ja, dat ze gras lekker vindt, maar, dat kan ik zelf ook wel bedenken, iedereen hier wel, denk ik. Maar Ytje, van unwinding, ging wat verder. Die doet natuuropstellingen. Da's interessant, dacht ik. Net zoals familieopstellingen, maar dan met dieren. Ach, toch komkommertijd, laat ik het eens proberen.
Ik belde, eigenlijk in een spontane opwelling. Terwijl ik vertel aan de telefoon wat mijn vraag is, namelijk; waarom is dit paard zo stijf en staakt ze vooral in de lente? Het lijkt erop dat het seizoensgebonden is. Ze staakt dan extreem, en dan een paar maanden later, is het allemaal weer over en kan ik weer normaal buiten rijden. Terwijl ik het vertel, aan de telefoon, krijg ik een ingeving.....dit gaat om een veulen...

Ikke naar Friesland. Ytje ging zich verplaatsen in Kipardie. Wat er toen gebeurde:
Ytje krimpt in elkaar, en trekt zichzelf in een linkerbuiging. "laat me met rust" is de eerste boodschap. Omdat het zo zwaar aanvoelt, stapt Ytje even uit het veld.
Even later, stapt ze weer in. Ze zegt, ik zie een klein veulentje, met maantjes die nog rechtop staan, helemaal samen zijn wij.
Van het ene op het andere moment, is het veulen weg. Een groot verdriet, nestelt zich in de linkerflank en hoopt zich op in de spieren. De emoties komen ook door, ik mag zien hoeveel verdriet er is. Inmiddels ligt de therapeute op de grond, helemaal in elkaar. 'Dit mogen ze me nooit meer aandoen' was de volgende boodschap Een zee van verdriet. Gaat niet in je kouwe kleren zitten, trouwens.
Ytje heeft in het energetisch veld (hoe ze dat doet weet ik niet) een begin gemaakt om die knoop verdriet, die aan de linkerkant zit, in beweging te krijgen. Ik krijg een oefening mee, om Pardie te steunen.
De volgende ochtend wordt ik wakker met de herinnering aan het beeld van een uil, die nu bij Kipardie is. Mijn gevoel was; okee, nu is er hulp.

Ik moet zeggen, dat ik helemaal niet zo erg helderziend ofzo ben. Ik heb er wel interesse in, en ik weet dat het niet altijd helemaal nauwkeurig is, of dat het goed te interpreteren valt. Best lastig, om die dingen te begrijpen.

Dat Pardie linksgebogen is, weet ik. Het is allemaal zo teer, deze materie. Je kunt denken.. wat mot je ermee.
Maar ik was nieuwgierig. Vandaag heb ik de fokker gesproken. Ik vroeg me af hoe dat dan gegaan was, met dat veulen, met welke leeftijd is het van Kipardie afgenomen? Met 4 1/2 maand, net als alle veulens. Heel natuurlijk, hoor, zei ze erbij, de melk gaat dan al opdrogen, dus dan wordt het tijd dat het veulen er van weg komt. Ik vroeg: maar, ziet u dan dat de moeder het veulen weg gaat duwen bijvoorbeeld? Nee, dat niet. En, dat opdrogen van de melk, dat is niet zo goed gelukt bij Kipardie, hoor! Nou, daar had ze nog nooit van gehoord. Maarre, paardenmelk is heel gezond, zeggen ze, je kunt een glaasje ervan nemen!
Dat doe ik maar niet, geloof ik.

Ik vroeg me af, wat is een 'natural' leeftijd om veulens van hun moeder af te nemen? Ik denk dat 4 1/2 maand wel wat vroeg is, maar dat er ook fokkers zijn die 3 maanden wel oud genoeg vinden.

In ieder geval was het voor Pardie te vroeg, véél te vroeg...

Maf verhaal hè? Ik wou het toch graag met jullie delen...

Zijn zo van die dingen die je bezig houden, als je dol bent op je paard...

groetjes Clarissa

Wil schreef op donderdag 31 juli 2008, 22:24:


Dank je Wil!

Ik heb nog wel even gewacht, met het bellen van de fokker...maar het klopt dat het wel wat vroeg was? Mens is zich nergens van bewust, hoor. Ze vond het erg leuk om weer wat van Kipardie te horen, ze hebben daar allemaal merries die op -ardie eindigen in de naam. Trots vertelde ze dat een kind van pardie, Upardie, op hoog niveau springt in Schotland...
Ik mocht komen kijken, hoe ze daar met de veulens omgaan, heel natuurlijk enzo, ...Aan mij de taak om dit uit te gaan leggen
Wie A zegt, moet ook B zeggen....voor alle paardenmoeders en paardenveulens moet ik dat.

Ik heb staan kijken naar een oceaan vol verdriet...sodeju dit is collectief gewoon. Al die merrie's, en merrieveulens maken dit dubbelop mee, als veulen en daarna ook weer als moeders, tenzij ze bij mensen komen die wat minder haast hebben.
Toch deed het me goed dat ze het toch erg leuk vond dat ik belde, en dat het goed gaat met kipardie, en ze vroeg ook of ze mocht komen kijken, wanneer ze in de buurt was. Beter dan dat de mensen helemaal geen belangstelling meer hebben, omdat het 'werk' is.
Ik heb een taak geloof ik, voor oermoeder Ki-paard.

groetjes

Anita Cats schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 0:10:


Troost heeft ze nodig, en begrip..
heel goed van jullie, dat je het dode veulen nog even bij haar hebt gelaten, dan heeft ze het in ieder geval goed kunnen zien. Ook heeft ze kunnen zien dat het veulen 'niet goed' was, het is in ieder geval nog natuur.
Hebben jullie nog gekeken of er misschien moederloze veulens waren? Er schijnt een soort database te zijn, zodat moeders die met volle uiers staan, iets kunnen doen voor die veulens, en die veulens groeien dan op met een opvoeding van een moeder, zodat ze een beetje sociaal gevormd worden.
Pijnlijk om te zien hè?
Veel masseren helpt Zalitha wellicht, hopelijk wordt ze dan niet zo'n stijve plank als pardie werd. Lijflijk contact kan ook troosten, gewoon maar op haar liggen, of tegen haar aan staan, goed kijken wat ze toestaat en aankan en wat niet.

Sterkte!
groetjes

Anita Cats schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 10:28:


www.bwp.be/nl/?veulen/veulencentrale.htm

Gevonden! de veulencentrale!

Voortaan doen we dat zo.....

groetjes

chantalleke schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 14:53:


gossie
Sommige mensen zijn ook echt niet goed bij hun pan, hoor!
Zo onnodig, allemaal. heb je 18 jaar een puzzel om uit te pluizen, in plaats van zorgeloos plezier met een pony...
groetjes

stumperd schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 16:07:


ja, die beruchte zoek knop, doet het niet bij 'mok' , te weinig letters, schijnt het

Eva Saegerman schreef op zaterdag 2 augustus 2008, 11:07:


hoi Eva,

het voelt aan als een grote eer, maar ik denk dat je er eigenlijk niet blij mee moet zijn, gewoon omdat het voor Queenie niet goed is om zo afhankelijk te zijn van alleen maar 1 of enkele personen. De wereld is dus heel eng voor haar, als jij er niet bent.
Wat gebeurt er als jij ziek bent? of als jij dingen niet kan? Of in het ergste geval, haar niet meer kunt houden, door bv. tijd, geld, of gezondheidsredenen?
Ik heb eens een verhaal gehoord van iemand, die had ook een paard dat erg aan haar alleen hing. Toen zij door familieomstandigheden plotseling naar het buitenland moest, en iemand anders gevraagd had voor het paard, heeft het paard na eerst een aantal keren te zijn uitgebroken, bij de laatste ontsnapping op de weg rende, en overhoop is gereden in het verkeer.
Is het een idee om een bijrijdster te zoeken? Dat iemand anders ook iets met haar doet, dat ze leert dat dat ook kan, zonder dat die haar meteen wil prikken?
Om mee te beginnen, dat iemand anders eens met haar komt spelen?
Zo leert ze dat de wereld bestaat uit nog meer lieve mensen, die eventueel met een dialect met haar omgaan, maar naar mijn idee wordt een paard daar wel flexibeler van.

groetjes

Moniek schreef op zaterdag 2 augustus 2008, 12:53:


hmm, interessante stelling.
ik zou zeggen dat jkk echt een soort giftige werking heeft, en dat je bij hoefbevangenheid zou kunnen zeggen dat het systeem overbelast is?

komen de symptomen overeen dan?

Nils Vellinga schreef op zaterdag 2 augustus 2008, 14:03:


ja, dacht ik later ook..
jkk is gewoon slecht, of ze er nu hoefbevangen van worden, of anderszins ziek van worden..

ik krijg steeds errors als ik die link aanklik
Zouden ze zich zijn gaan schamen en snel de foto's van het net gehaald hebben?
net zoals toen dat filmpje van Anky's val er binnen een dag vanaf was gehaald?

ik zou die verbeten kop van A ook wel willen zien....

Als de FEI nu eens ophield prijzen uit te delen aan deze manier van trainen/rijden, zou de paardensport er heel anders uitzien.

Het gevaarlijkst vind ik eigenlijk het voorbeeld van zij geeft, A heeft nog een batterij fysio's klaarstaan, maar het segment van de wannabee's heeft dat niet, en doet toch rollkur, want dat doet A ook....

groetjes

chantalleke schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 11:08:

misschien vanwege de biergist?Dat schijnt goed te zijn voor de darmflora
Volgens mij zijn tabletjes wel te verkiezen boven bier, en goedkoper ook nog.