Wil schreef op donderdag 24 juli 2008, 13:24:
> Nils Vellinga schreef op donderdag 24 juli 2008, 12:21:
>> Of door een los getrokken verbinding!
>> Het is meer dan een theorie, maar ALLE paarden die ik tot nu
>> toe heb mogen bekappen EN pas nog op ijzers hadden gestaan,
>> hadden een verbreede witte-lijn. Van géén is bekend dat ze ooit
>>
hoefbevangen waren of bijna.
>> Bij elk paard heeft het meer dan een jaar NB geduurd voor dat
>> er een gesloten verbinding te voorschijn kwam.
>> Dus mijn theorie is;
>> De hoefwand groeid en drukt het ijzer naar beneden. Het ijzers
nee, het ijzer groeit mee af, het ijzer hangt gewoon vastgenageld aan het
onderste derde deel van de hoefwand
>> is groter dan de voet, bovendien groeit de wand OVER het ijzer
nee, een korrekt geplaatst ijzer werd terplekke koud of warm
naar de vorm van de hoef gezet,
een ijzer dat te groot is, is een niet-korrekt ijzer,
hoogstens zal in het hiel-deel het ijzer iets uitsteken,
daar zitten géén nagels en kan de hoef theoretisch nog uitzetten,
zodoende schuift ook daar de hielhoorn nìet over het ijzer
>> heen als je te lang wacht met vervangen. De scheuring van de
>> witte-lijn is een feit en word in stand gehouden (en zelfs
>> vergroot) door het plaatsen van nieuwe "aangepast" beslag.
je hebt gelijk dat bij niet korrekt beslag de hoorn over de ijzers zal groeien
als het ijzer tenminste zolang blijft zitten,
wat je meer ziet is dat ook een beijzerd paard snel last krijgt van te lange tenen
daardoor groeit het ijzer mee naar voor en worden ook de hielen mee getrokken
dus automatisch onderschoven hielen.
Dit gebeurt vooral als een te klein ijzer wordt opgelegd, doorgaans om aftrappen te voorkomen
Als dan voor de volgende beurt de hoornrand niet voldoende wordt gelijkgebracht met de zool,
hou je het probleem in stand, je verergert het zelfs,
en ja dan krijg je problemen in de teenzone met een losscheurende witte lijn
Warboel
