Anita Cats schreef op zondag 20 juli 2008, 16:48:
>
> Het is heel gek dat Donderboy er niet meer is.
> Vorige week zondag nog lekker gewandeld met ze, Donderboy was
> Hoop dat ze nu begrijpt .dat hij niet meer zal antwoorden,
>
> Bedankt allemaal voor jullie troostende woorden,
> Anita
Ik vind het zo erg voor jullie, het is onwerkelijk dat dit kan gebeuren.
Ik snap goed wat je doormaakt. Ooit heb ik een veulen gekregen omdat we altijd aan het werk waren, het was mijn eerste paardje, Bouke heette hij.
Zijn mams heette Angela. Inmiddels is dat een jaar of 40 terug dat we Bouke vonden, zomaar ineens lag hij s morgens dood in de wei. Er was geen operatie of iets aan vooraf gegaan. Er was helemaal niets aan hem te zien, alle ponnies hadden s nachts al afscheid genomen, ook Angela. Wel heeft Angela zeker nog een week staan treuren en had volle uiers.
Ik zal toen een jaar of 12 geweest zijn en kan me nog herinneren hoe we Bouke uit de wei hebben gedragen. Angela keek niet meer, wel werd ze ziek na een dag of twee, uieronsteking. Met Angela is het wel goed gekomen.
De onwerkelijkheid kan ik me nog goed herinneren, we kwamen en zeiden ochossie hij slaapt. Pas na een tijdje beseften we dat ie wel erg lang sliep en zijn de wei ingelopen.
Zalitha zal het ook begrijpen dat Donderboy geen antwoord meer geeft. Maar het blijft vreselijk verdrietig voor iedereen en voor Zalitha.
Neem ook de tijd voor het verdriet, het zal slijten maar Donderboy zal altijd een plekje blijven houden in je herinnering.
Warboel
