Piet schreef op woensdag 21 mei 2008, 18:14:


Voor zover ik het hoor van Mieke die al sinds haar geboorte volop in de drafsport zit (bezig met professioneel jockey-examen ook) wordt er al jaren en jaren met blootvoets geexperimenteerd, alles waardoor het paard sneller zou kunnen lopen is immers interessant. Sommige dravers zullen inderdaad beter (=sneller) presteren met blote voeten. Het merendeel van die blootvoet-racers wordt echter niet blootvoets gehouden, ze worden met ijzers (aluminium superlicht) getraind om geen overmatige slijtage te hebben (onnatuurlijk veel kilometers per dag op grove harde ondergrond aan onnatuurlijk hoge snelheden) en worden dan kort voor de wedstrijd ontijzerd. En er na weer beslagen. En dat gaat over een minderheid van de paarden, de zogezegde natuurtalenten die met hun blote voeten het best van al presteren. Echter de meeste dravers lopen niet zo snel als de eigenaar wel zou willen en dan wordt er een hele toverdoos aan beslag uitgehaald. Een hoefsmid voor dravers dat is een beroep apart. Er wordt gegoocheld met gewichtjes hier of daar, stand zus of zo, nergens zie je zulke gekke ijzers als in de drafsport. Een groot deel van het effect van die ijzers zit hem (denkt Mieke) vooral in het hoofd van de trainer.
Maar bloothoefs wordt dus al sinds lang als optie bekeken (het is niet onbekend dus) alleen blijkt die optie voor de meeste paardenin de drafsport niet haalbaar.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 21:29:


OK, tijd voor een update. Lolita zag ik steeds magerder worden, ondanks bietenpulp extra, en Huppel is eerder te dik voor een bijna jaarling... ik wilde dus liever niet meer wachten tot Lolita zelf met haar bijten in Huppel's kont ooit eens voldoende tot Huppel zou doordringen... Ik bedoel, het spenen leek me hier niet echt vanzelf te zullen lukken. Minstens één keer per uur eiste Huppel nog steeds haar melkje, en Lolita liet zich doen. Toen Lolita dan ook een paar dagen begon te hoesten was mijn maat vol. Hoesten is intussen al over, leek eigelijk een pollending met de warmte toen. Maar toch.

Nu wil ik mijn veulen houden, het is de bedoeling dat ze samen met haar moeder uiteindelijk in de minikudde blijft. Op zich vind ik het wel mooi om twee paarden te hebben die een sterke band hebben en die graag bij elkaar zijn. Ik denk dat in de natuur moeders en dochters al wel eens levenslang samen blijven, als een andere hengst de kudde overneemt voor dochter geslachtsrijp wordt bv.
Huppel weg naar de opfok of zo hoefde dus voor mij niet. Een echt PN situatie met reusachtig gevarieerd bergachtig terrein en gemengde kudde, ja dat zou ik nog wel de moeite waard vinden voor haar opvoeding, maar naar een 'gewone' opfok, samen met andere pubertjes in een wei, de voordelen daarvan wegen in mijn ogen niet op tegen de voordelen van haar thuis bij Moeder, nonkel cesar, en mij te laten opgroeien.

We zijn begonnen met het langzame spenen. Ze hadden al wel eens een paar uur apart gestaan, of ik was al alleen met Lolita gaan buitenrijden, maar nu is het voor 'echt'. Wie tips heeft mag ze altijd delen, maar mijn ergste stress is voorbij nu. De paarden hebben nog geen stress gehad, gezien het zo geleidelijk gaat (nadeel is dan wel dat de uier mogelijk minder snel droog komt, vandaar mijn stress). Vorige zondag is het gebeurd: Huppel met Cesar samen op de wei vol gras, en Lolita op de track + ze kan ook naar de piste en de stal. Hup en Cesar kunnen dus niet naar de stal, die hebben een waterton, en kunnen aan één hooiruif (vinden ze niet nodig in al dat gras) en kunnen onder wat bomen schuilen ook. Ik weet nog niet wat ik ga doen als er echt bliksemdonderstorm zou komen...

Het lijkt goed te gaan. Ik wou de Parelli-tip uitproberen, merrie zelf laten kiezen of ze het veulen wil laten drinken of niet. Ik heb dus nu een stuk hek in hout (zonder stroom) waar Huppel haar hoofd kan doorsteken om te drinken ALS Lolita er naast komt staan. Maar dat doet ze dus uit zichzelf niet volgens mij. Ik heb haar er in het begin telkens tegen gezet, als de uier heel dik stond, en ze liet die dan wel leegdrinken, maar het leek alsof ze het zelf niet nodig vond. En nu is de uier niet meer zo erg gespannen, en 'help' ik niet meer, maar of ze het alleen nog doet weet ik niet. Alleszins zie ik het (qua uier en qua scheiding zonder stress) nu al zitten om Lolita alleen mee naar playday en Karen Rohlf cursus te brengen (ik kan nog doen wat ik wil, Huppel is op beide plaatsen ook welkom). Gisteren even alleen met Lolita op de trailer gewandeld en dat was ook OK.

Vooraleer er echt aan te beginnen heb ik heel internet nog eens afgezocht, en vond ik de meest uiteenlopende opinies en adviezen. Tot mijn plezier merkte ik dat de 'cold turkey' methode van spenen (ineens moeder en kind volledig scheiden zonder veel voorbereiding) op z'n retour lijkt. Andere methoden die vaak werden aangehaald waren:

-groep merries en veulens op de wei en stelselmatig één merrie per keer verwijderen tot de veulens alleen (of met een oppas-oom of -tante) overblijven

- merrie en veulen eerst een paar dagen in paddocks of stallen naast elkaar huisvesten, geen melk meer maar wel nog contact, en dan helemaal scheiden

-merrie en veulen elke dag een tijdje scheiden en de tijd apart langzaam opdrijven

Ik heb nergens enige melding gevonden van het verhaal dat josé vertelde over gevaarlijke melkklonters in de maag van het veulen bij drinken bij overvolle gespannen uier. Toch nam ik maar het zekere voor het onzekere en heb ik de eerste keren toen de uier inderdaad al na een paar uur weer erg dik stond eerst zelf een stukje gemolken (toen ze ook al aan het drinkhek stond wel, opdat ze zou snappen dat het legen van de uier daar gebeurde). Dat ging erg makkelijk. Ik heb ook één keer zelf een glaasje melk gedronken, ik vond het zo zonde dat het anders op de grond verloren was... best lekker maar ik voelde me een dief.

Ik ben me er van bewust dat ik deze gedeeltelijke scheiding mogelijk erg lang zal moeten laten duren, omdat Huppel waarschijnlijk in no time de melk weer kan doen vloeien met al haar babycharmes als ze weer zou gaan zuigen. En ik weet dus niet of Lolita eindelijk van zich af zou bijten dat ze het beu is. Eergisteren deed ze dat wel eventjes, aan het drinkhek stond ze, met haar neus tegen die van Huppel, en ze deed 'whiieie'! en sloeg een beetje! Nieuw.

Lange update...

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 23 mei 2008, 23:09:


Hier de foto's van het 'drinkhek'
http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=594

Piet schreef op woensdag 21 mei 2008, 16:00:


Hai Piet,

Een uitdaging! Eindelijk een reden om eens te think-plannen voor mij!
Ik zie het waarschijnlijk veel te simpel, want mijn plan is nogal kort. Ik zie dus denk ik iets over het hoofd. Wat?

Ik ga er van uit dat je bedoelt baksteen die rechtop op de grond staat omstoten met de paardenneus. En een paard die nog niks van andere cues kent, maar wel de bridge kent.

Dan zou ik beginnen met de baksteen in m'n hand te houden en die te laten targetten met de neus. Om te beginnen zodanig dat het niet kan missen, eens het paard begint te snappen dat het om het aanraken van die baksteen gaat, de steen iets verder van de neus houden. En dan langzaam aan de baksteen dichter bij de grond vasthouden, tot je de baksteen op de grond kan laten staan en laten targetten. Ik denk dat ik bij de eerste keren er dan ook geknield naast zou zitten om het voer meteen op dezelfde plaats op grondniveau te kunnen geven. En dan zelf langzaamaan terug gaan rechtstaan terwijl de steen op de grond blijft liggen, telkens laten targetten weer. Vanzodra de steen op de grond staat zal hij waarschijnlijk door enthousiast targetten al eens worden omgestoten, dit zou ik (afhankelijk van hoe makkelijk het gebeurt) van in het begin selectief bekrachtigen (en ander gewoon aanraken niet meer), en dan pas zelf weer gaan rechtstaan (als ik nog gebukt zit kan ik de steen ook sneller weer rechtopzetten telkens). Als het omstoten niet makkelijk spontaan gebeurt zou ik eerst het targetten terwijl ik er niet meer naast hurk uitbouwen (meer afstand) en dan pas later differentieel gaan belonen voor 'heviger' targetten wat leidt tot omstoten.

OK, zo kort uitgelegd is het nu ook weer niet.

Ik heb dit zelf nog aan geen enkel paard aangeleerd (ga ik ook niet doen denk ik) dus het was een leuke puur theoretische denkoefening.

Verbeter maar!
Nathalie

Lena schreef op woensdag 21 mei 2008, 22:14:


Hoi, succes gewenst!
Ik heb ook dat boek van Paul de Vries gelezen. Onderbouwde alternatieve info heb ik niet, wel een éénmalige eigen ervaring.
http://nl.youtube.com/watch?v=2ZbR7Saimms


Op de wei zou ik ook aanraden, heb ik zelf niet over getwijfeld (nu ja, ze koos uiteindelijk de paddock). Gevaren: veulen die per ongeluk door de draden heen kukelt en in de gracht terecht komt, gescheiden van mams... Mijn oplossing was een extra draadje in de omheining (dus totaal vier goed gespannen draden) en alles in het werk stellen om te zorgen dat we snel bij de geboorte aanwezig zouden zijn. Ze had een sms-geboortemelder om, en ik gebruikte de predict-a-foal kit om zicht te hebben wanneer het ongeveer zou gebeuren (heeft goed geholpen) en wanneer de uitgerekende datum dichtbij kwam én de predictor meer blokjes kleurde zorgden we dat er altijd iemand thuis was (ook overdag bedoel ik).

Omdat we dus bij de geboorte aanwezig waren hebben we onze ruin op dat moment apart gezet. Na 24 uur hebben we er hem weer bijgelaten. Lolita was toen nog enorm protectief over haar veulen (niet naar mensen gelukkig) en joeg hem weg, ik zou achteraf gezien misschien wat langer wachten. Hangt er van af hoe ze staan en hoeveel plaats er is. Ik had één keer een rottige situatie toen ze alledrie in de stal stonden en Lolita ineens naar Cesar uitvloog die niet meteen de stal uitkon, Lolita gooide haar eigen kind omver in de ijver van haar aanval...


Oei, moeilijk. Ik weet het niet. Kijk op de rantsoenberekening hier op de site, ze heeft idd. meer eiwitten nodig, en hoewel daar meestal veel te veel van in het voer zit was dat ineens bij een pas bevallen lacterende merrie niet meer het geval!


Over dat spenen heb ik ook nogal geprakkizeerd, ik zit er nu middenin, zie topic 'gradueel spenen'

van lennep schreef op woensdag 21 mei 2008, 14:11:


Proficiat met de trailer!!! Zalig hé? Ik ben ook nog steeds zo blij dat ik er zelf één heb.
Wow, begrijp ik goed dat Maike los naast je fiets meeloopt op straat? Hoeveel verkeer is er? Mooi zeg...

van lennep schreef op vrijdag 23 mei 2008, 19:48:


Ziet er leuk uit! En wat een mooie paarden zijn friezen toch...
De fijne details van het klikkeren, daarvoor ben ik niet de aangewezen persoon denk ik. Maar Namkje (ook met de spelt) doet me erg denken aan mijn Lolita. Namkje heeft geen raar mondgedrag maar ze lijkt ook zo ongeinteresseerd om voer te verdienen. Ze vindt (lijkt het voor mij) jou en die trailer wel interessant, maar dat ze ook nog voer krijgt is maar bijzaak, extra gezellig wel, en een lokkertje soms, maar geen duidelijke meerwaarde.
Gezien het tot nu toe meer op lokken leek (bedoel ik niet negatief!) weet ik graag meer over hoe het plan verder gaat, als je zelf buiten de trailer blijft en je paard er alleen in stuurt. Ik los dat (niet erg goed) op door het voer al in de trailer te doen vooraan... Dat is geen klikkeren natuurlijk. Enkel een extra motivatie, een reden waarom mijn paard er op zou gaan.

Goed bezig!
Nathalie

Karin Haneveer schreef op zaterdag 24 mei 2008, 10:41:


Mooi geformuleerd... Dat is een beetje wat ik me ook afvroeg. Nu heb ik dat eigenlijk vaak als ik klikkerfilmpjes of zelfs live demo's zie, dat ik telkens denk dat het paard volgens mij niet weet waarom hij voer krijgt. Nochtans als ik zelf crossklikker dan geloof ik absoluut dat Huppel weet wat ze moet doen om een 'goed' te verdienen, en dat ze ook weet dat 'goed' = er komt voer. Raar hé.

Marleen den Arend schreef op zaterdag 24 mei 2008, 17:45:


Marleen, je haalt iets aan waar ik zeker ook mee zit. Ik heb het deels proberen oplossen door logeerpaarden aan mijn kudde toe te voegen. Maar wat zag ik: Huppel is al maanden nauwelijks nog geinteresseerd in spelen. Andere paarden wegjagen van bij het hooi (in navolging van haar moeder), ja, dat oefende ze wel, en twee keer heb ik haar met Des zien groomen, en dat was het dan. Nog 'erger' was het met Bonnie de ponnie. Bonnie is een speels jong merrietje, en Bonnie speelde veel meer dan Huppel! Ik zag geregeld Bonnie even naar Huppel gaan, die at gewoon door, waarop Bonnie dan maar zelf met de bal ging spelen (het enige paard hier die dit deed). Wat wel heel nutig was met Bonnie is dat die kleine shet als enige 'nee ik ga niet opzij' durfde zeggen tegen Huppel. Heel opvoedkundig.
Ik voel me dus nu niet al te schuldig dat Huppel met saaie nonkel Cesar alleen staat. Met mij speelt ze ook vooral omdat er voer mee te verdienen valt. Als ik gewoon in de wei ga zitten met een boek dan komt ze wel dicht in m'n buurt grazen (de lieverd) maar probeert niet m'n boek af te pakken of mij tot spel uit te dagen eens ze gecheckt heeft of ik het voertasje niet bij heb.
Ik zou nog een jaarling (of twee) van de overburen te logeren kunnen vragen (hengstjes). Maar ik twijfel dus sterk. En wie weet wat ik nog moet doen ivm. het spenen, als ze echt een periode weg zou moeten, dan zoek ik idd. een plek met gemengde leeftijden enzomeer...
Nu probeer ik maar zelf wat te zorgen voor geestelijke en lichamelijke ontwikkeling (parelliklikkeren, handpaardrijden) maar uiteraard is dit niet te vergelijken met een paardenopvoeding.

Bewonderenswaardig hoe jij het gaat regelen. Misschien had ik ook beter nog kunnen wachten met een veulen willen... Maar ze is er nu, en heel gewenst, dus ik zoek nu maar het best mogelijke compromis. Voor haar, voor haar moeder, maar ook wel voor mij eerlijk gezegd - of ik stuurde ze naar een natuurreservaat, of niet soms?

Koen Theys schreef op vrijdag 23 mei 2008, 23:31:


Je mag alles vragen
Wat bedoel je precies? Is wat nog duidelijk? Duidelijk dat ze nog samen horen ondanks dat het melk drinken nu onder controle van Lolita valt?

Samen rennen kan nog perfect en doen ze ook, elk aan hun kant van de omheining. Niet dat ze ooit veel rennen, als er een enge tractor passeert, of als ik ze roep, dat zal het zowat zijn. Maar ze grazen wel samen ja

Samen spelen: deden ze niet. Is dus niet veranderd. Het enige 'spel' dat ze speelden was het spel dat Huppel altijd won: 'mama blijf NU stilstaan want ik wil NU mijn melk' Dat is net wat ik wou stoppen.

Opvoeden: tja, das waar, Huppel is al lang de baas over haar nonkel Cesar en over haar moeder... eigenlijk ook soms. Moeder deelde wel ferme beten uit maar dat maakte op Huppel zéér weinig indruk. Met wat geluk ging ze één pasje achteruit. Nee, dan heb ik met mijn klikkeren meer succes, wel zeven pasjes achteruit, in vlot tempo. Lolita had vast dat boek van Karen Pryor niet gelezen Maar inderdaad, Huppel wordt nu niet meer gebeten.

Samen kroelen: hebben ze nooit meer gedaan sinds dat Lolita Huppel kort heeft afgelikt (was al minimaal) bij haar geboorte. Lolita is niet in kroelen geinteresseerd. Huppel wel, en daarvoor dien ik dus. Ik vond het eigenlijk vroeger altijd maar zielig voor Cesar dat hij zelden kon knuffelen met Lolita (enkel als ze hengstig was soms) maar hij doet het nu met Huppel ook niet.

Heb ik nu op je vraag geantwoord?

Karen Briffoz schreef op zaterdag 24 mei 2008, 20:18:


Welkom hier!
Het is weer veulenseizoen, dus er is momenteel genoeg te lezen op het forum denk ik.
Hoe 'paardnatuurlijk' is je schoonvader al ingesteld?

Veel plezier met je paardenbaby,
Nathalie

Esther schreef op zaterdag 24 mei 2008, 20:23:

Nils Vellinga schreef op maandag 26 mei 2008, 22:59:


Wat ik gehad hebt is niet helemaal hetzelfde... Tijdens de winter leken de hoeven zodanig te verbeteren dat we tegen maart-april bloothoefs buiten konden zonder vreselijke pijn bij iedere oneffenheid. Ieder weekend (ongeveer) ging ik buiten rijden en de eerste keren ging het super en dacht ik dat de gevoeligheidproblemen eindelijk voorbij waren. Langzaamaan ging het jammer genoeg weer fout. Na een paar weken had ik opnieuw schoenen vooraan nodig, en nog twee weken later ook weer schoenen achteraan, het was allemaal gevoelig geworden (opnieuw). Ik weet niet helemaal zeker wat de oorzaak was (gezien het voorjaar kan het ook met fructaan te maken gehad hebben) maar na iedere rit was er slijtage te zien, een vlakke rand in hoefwand en buitenste rand zool. Ik durf dit dus nu niet mer te doen en ga altijd met hoefschoenen rijden, gevoelig of niet.