>
> Daar zeg je zoiets!
> Ik 'ken' die honden die daar wonen een beetje
>
> Het 'gedoe' erna zal idd opgebouwde spannig zijn geweest.
>
> Gekke pony ook!
Ja, en weet je als ik begin te schreeuwen/roepen naar bv een hond (meestal mijn eigen omdat die oost indisch doof is), dan raakt mijn paard daarvan overstuur. Waarschijnlijk zijn de honden wel bang voor je paard en gebeurt er niets hoor behalve wat geblaf. Je moet er zo weinig mogelijk aandacht aan besteden. Het is iedere dag anders, en dat maakt het buitenrijden juist zo leuk eigelijk. Je bent beiden continue bezig. Misschien ben je ook wel afgestapt op moment dat er al echt iets aan de hand was. Bij sommige paarden bevestig je het dan wel dat er echt iets is, en bij de ander blijft het geruststellend als je er toch nog af gaat. Als ik op verkeerde moment afstap wordt mijn paard nog onzekerder. Als ik dus van een bepaald iets weet dat hij erg bang wordt (bv een tractor met aanhanger in de verte), ga ik er van te voren even af, op moment dat hij nog ontspannen is. Heb ik de pech dat het je plotseling overkomt, dan wacht ik tot hij weer rustig is, en soms moet ik er dan noodgewongen toch af omdat de situatie te gevaarlijk is, meer kun je er dan ook niet van maken
. Daarna is hij dan erg schrikkerig en soms de keren daarop ook, maar meestal trekt dat heel snel bij hoor. Als je paard "staakt" is wachten meestal genoeg, en af en toe vragen verder te gaan. Soms duurt het minuten, maar op gegeven moment besluiten ze om verder te gaan. En dan natuurlijk enorm belonen!
Warboel
