Sieta schreef op maandag 3 maart 2008, 17:42:

Het is dus zaak om wanneer je een draad opent, deze een bijzonder creatieve en vooral onvoorspelbare titel mee te geven, want de standaard titelteksten (zoals 'hoefbevangen', 'rotstraal', 'dominant paard', 'clickeren', 'castreren' en 'probleem') zijn al vergeven. De onuitroeibare forumspooksmurf duikelt voor de hand liggende titels te pas en te onpas weer op.

Lila schreef op dinsdag 4 maart 2008, 2:49:


In het verleden is het gebruik van een slijptol wel eens ter sprake gekomen, sommigen werkten ermee omdat de hoeven van hun paarden zo hard waren. Er was indertijd wat discussie (wanneer niet? over of dat zomaar kon.
Misschien als je in oude berichten zoekt op "slijptol"? Ik herinner mij dat Trea haar eigen en Piet andermans tinker op deze manier electrisch gekortwiekt hebben.

Nick Altena schreef op dinsdag 4 maart 2008, 8:43:


Hoe is het vandaag met Frouk, Els?

charlot van r schreef op dinsdag 4 maart 2008, 14:31:


Charlot, je hebt gewoon een heel levenslustig paard onder je kont! Er zit nu eenmaal veel volbloed in.
Ik zou in zo'n geval het paard eerst even thuis laten uitrazen, aan de longe, of gewoon spelenderwijs in de bak. Daarna zal ze meer openstaan voor jouw niet-levenslustige plannen en dan kun je beginnen met tempo terug te vragen. Eerder heb je haar aandacht, haar bereidheid tot kalmte toch niet.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 4 maart 2008, 15:19:

Errug interessant, wat die chinees van je zegt. Wie weet gaat dit het ei van Columbus wezen. Of in elk geval een onderdeel ervan.
We houden de vingers gekruist en kijken positief vooruit.
Kan het belabberde lopen niet uit de verzwakte ledematen komen ipv uit de getergde hoeven?

charlot van r schreef op dinsdag 4 maart 2008, 16:14:


Misschien staakt ze omdat het ANDERS is dan wat ze gewend is. Er zit een ander ding om haar snuit, er ligt een zadel op maar jij loopt ernaast ipv dat je erop zit, iets wat anders is dan normaal zou haar kunnen opvallen wat ze vervolgens omzet in staken: "Ik wil het niet want je hebt het veranderd".
Het doorracen is toch echt een volbloedtic, deze paarden lopen zich dood als je ze niet tegenhoudt, ze kunnen er niets aan doen, dat is erin gefokt. Maar als zij de routine krijgt dat ze eerst mag uitrazen en daarna op jou moet letten, bereik je wellicht meer dan wanneer ze metéén op jou en het door jou gewenste tempo moet letten.

Als ik Cadiz mee uit wandelen of langeteugelen neem (onder het zadel niet), is er aanvankelijk geen land mee te bezeilen. Hij is zo buitensporig enthousiast dat hij alle richtingen tegelijk in wil slaan, al zijn spaanse paskunsten toont en tegelijkertijd bij elk niksigheidje passioneel staakt. Tis vuur, temperament, levenslust, blijdschap, wat haast niet te temperen is. Dood- en doodkalm blijven werkt in zo'n geval het beste. En: eerst even de gelegenheid geven om onder jouw leiding uit te razen. Daarna rustig het initiatief nemen: traag stappen, paar passen achterwaarts, paar trage drafpassen en weer traag in stap. Steeds tussendoor belonen, dan hou je de aandacht.

PaardEnSchool schreef op dinsdag 4 maart 2008, 15:39:


Ik denk dat rechtgericht impliceert dat de voorbenen elk evenveel kilo's dragen en de achterbenen elk evenveel, maar niet alle 4 evenveel.
Continu in horizontaal evenwicht gaan (alle 4 de benen evenveel kilo's), is geen voorwaarde voor rechtgericht zijn, maar heeft te maken met het overnemen van gewicht op de achterhand. Een rechtgericht paard zal wel makkelijker gewicht op achter nemen omdat de balans al goed is.

Een ruggenwervel is altijd recht, dat is gewoon een hard stuk bot. Waarschijnlijk bedoel je de ruggengraat die recht moet zijn. Dat is de aaneenschakeling van alle wervels.

Arabieren staan erom bekend dat zij minder ribben en wervels hebben dan andere paarden. De aantallen komen neer op in elk geval een rib minder (17 vs 18), een lendenwervel minder (5 vs 6), twee staartwervels minder (16 vs 18) en er zit nog variatie in de hoeveelheid borstwervels maar die aantallen ken ik niet.

Nu vraag ik me af hoe het er dan aan toegaat wanneer een paard een kruising is van een schaarsbewervelde arabier met een rijkbedeelde warmbloed bijvoorbeeld.
Kiest de natuur voor de arabierenhoeveelheid, bepaalt de merrie dat of wordt het misschien door het geslacht van het veulen bepaald? Of wordt het een gemiddelde met bv 17 staartwervels? En hoeveel ribben dan? Waardoor wordt dat bepaald? Of volgt het veulen de exacte wervelhoeveelheid van de vader of de moeder?
Hoe kient de natuur dit uit?

Fred schreef op dinsdag 4 maart 2008, 21:29:


Maar wat denk jij dan dat hol geworden is, Fred? Men constateert het bij zijn paard aan de onderkant van de hoef, dus het feit ligt er. Niemand schijnt het antwoord te weten en men blijft elkaar die vraag maar stellen!

Ik heb het bij 1 paard ook ervaren, dat duurde wel een jaar of twee en het is niet veroorzaakt door langere hoefwanden (die laten de boel ook wat holler lijken). De zool is ronder, holler -van buitenaf gezien dus- geworden. Ook zijn de straalgroeven beduidend dieper. Het lijkt dus dat datgene wat in elk geval met die straalgroeven correspondeert daarbinnen, hoger is 'geklommen'. Of mischien in elkaar is geklonken? Ik weet ook niet WAT! Ik constateer slechts DAT!

Esther schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:36:


Rust in het paard willen krijgen heeft weinig zin als de hele groep ervantussen speert. Als dat min of meer de bedoeling was zoals op het strand wel eens voorkomt, dan laat ik het gebeuren en ga ik niet de pret bederven door verschrikkelijk te remmen. Ik ben zelf ook wel benieuwd wie er zal winnen namelijk. Het strand is breed, je kunt elkaar overal passeren en als het link wordt stuur je de duinen of de zee in, die remmen beide heel goed. Als je dan wel eens zo bloedstollend hard gaat, ben je inderdaad tijdelijk de controle kwijt maar hoe erg is dat. Lekker uit laten draven, terugnemen, belonen en meteen lange teugel.

Een algemene regel is: hoe groter de groep, des te groter de opwinding. En bepaald niet: des te groter de pret, maar meer: des te minder de controle. Hou het groepje klein (max 4), dat stookt elkaar veel minder op. Het is nog eens praktischer ook. We rijden vaak in de duinen over slingerpaadjes, in galop naar boven en in stap naar beneden. Als nr 1 in galop naar boven vertrekt, is nr 8 nog bezig de vorige helling af te dalen, maar die wil wel mee. Met zijn tweeën of drieën klopt het beter.
De one rein stop heb ik nooit nodig gehad, geleerd of geprobeerd, misschien moest ik dat eens doen. Vaak helpt een boze kreet ook al.

Wat ook helpt is een zadel waar je je safe in voelt. Ik vind het niet zo erg als mijn paard er vandoor gaat als er plotseling een hond uit de bosjes springt, omdat ik zekerheid aan mijn zadel ontleen.

Fred schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:02:

Bedoel jij dat Fred, dat holtrekken niet gebeurt? dat het niet plaatsvindt? Dat er misschien iets anders gebeurt wat erop lijkt en wat een verkeerde naam heeft gekregen? Of trekt er helemaal niets hol? Ik wil nu toch wel graag weten hoe jij ertegenaan kijkt! Of kun je anders verwijzen naar een publicatie die dit ontkracht?

Toen ik aan mijn smid (die het gedeeltelijke ontijzeringsproces van dichtbij heeft gevolgd) toonde dat de platte zolen van Cadiz na een jaar eindelijk enigszins hol leken te willen te beginnen te worden noemde hij dat grijnzend "optisch hol." Er zijn er dus meer die er zo tegenaan kijken. Dus intrigeert het mij wel, ik wil graag weten hoe het zit.