Hij is nu helemaal weg...

De merries keken niet op of om toe ze hem inlaadden.

Spirithorses schreef op donderdag 28 februari 2008, 9:45:


Hij is naast hen gestorven. Indy is bij hem komen staan op het laatste. Ze zijn de verdere nacht naast hem gaan liggen slapen. We hebben Apache tot dinsdagmiddag in de paddock laten liggen. Ze gingen er veel aan snuffelen, Couscous en Sela het meest. Wanneer ze eten kregen kwamen ze daar wel direct op af. Toen Sela aan hem begon te krabben en Couscous hem begon te bijten, hebben we een draadje gespannen. Na de middag is hij uit de paddock gesleept en lag hij een meter of vier verder. Juist daarvoor wilden we de paardjes nog eens afscheid laten nemen maar die namen liever een spurtje, de paddock uit en de tuin in.
Onze madammen zijn blijkbaar nogal praktisch ingesteld. Al goed zo. Ik wou dat ik daar een beetje van kon overnemen.

Het is hier nu écht wel opvallend rustig, geen geruzie of voernijd meer. Apache zorgde blijkbaar toch voor veel animo. Hij deelde hier wel de lakens uit en besliste zelfs wie waar mocht gaan staan slapen. Ik denk wel dat ik mag zeggen dat hij zich héél belangrijk vond en dat hij zich goed voelde in zijn rol van grote regelaar.

Nu we hier de wacht niet langer moeten houden, moesten we misschien maar eens met hen op stap.

Marianne

laura vd schreef op vrijdag 29 februari 2008, 18:32:


Ben vroeger ook vegetariër geweest. Tot mijn eerste zwangerschap. Wist het zelf nog niet maar begon ineens biefstukken te verorberen... Heb het daarna nog een paar keer geprobeerd, maar 't lukt me niet meer...

Mijn oudste dochter eet ook geen vlees/vis maar had toch wel tekorten en moest dat dan maar aanvullen met pillekes want vlees gaat er niet in. Wat betreft vis lust ze alleen maar zeetong en dat staat hier niet alle dagen op tafel.

Marianne

Caatje schreef op vrijdag 29 februari 2008, 19:31:


Ik heb hele grote twijfels bij "gisttabletten" (denk eigenlijk dat dt juist ongezond is) , en "pleegzusterbloedwijn" alleen al het uitspreken is moeilijk.

Geef mij maar gewone wijn.

Marianne

Zoe Veurman schreef op zaterdag 1 maart 2008, 18:39:


Wanneer je recreatief meerijdt, één lus van 20/25 of 30 km is er toch niets aan de hand?
Je krijgt méér strafpunten wanneer je te snel rijdt dan wanneer je te traag rijdt.
Maar je moet het toch ook helemaal niet om de punten doen? Gewoon een mooie rit met je paard. Ik vind daar niks verkeerd aan, elk gezond paard zou dat moeten kunnen.

Marianne

marianne laenen schreef op zaterdag 1 maart 2008, 20:17:


Wij hebben vandaag een oefenendurance van 25 km meegereden met Couscous, een volbloedarabier en met Indy, een kleine pinto waarvan ik denk dat haar bomma een tinker was.

Hartslag van Couscous na de aankomst : 60
Hartslag van Indy: 38!!!!!!!

Dus, je ziet, alles is relatief. Couscous heeft zich zo volgezogen met al die opwinding rond haar dat ze helemaal in 't schuim stond. Indy vond alles ook wel een beetje anders dan anders maar was onverstoorbaar.

Marianne

Esther schreef op zondag 2 maart 2008, 19:31:


P&S is nu toch gestopt? Of niet?

Marianne

Els Kleverlaan schreef op maandag 3 maart 2008, 11:16:


Maar Els toch...

Marianne

Volgens mij weten onze merries héél goed dat hij niet meer terugkomt. Indy heeft hem drie keer geroepen toen hij naast de paddock lag en toen was het gedaan.
Ze zijn ook een viertal dagen héél erg stil geweest, het was of ze alles aan het aftasten waren. Gisteren hebben we ze voor de eerste keer terug naar de wei gebracht en dat was een soort ontlading.

Sela liep als handpaard mee naast Indy en terwijl Apache maar eens met een half oog naar Sela moest kijken om haar kalm te krijgen liep het nu een" beetje" uit de hand. Sela sloeg van gekkigheid tegen de grond. De "rots in de branding", degene die hun leventje hier regelde, is er niet meer.

Marianne

Vandaag rotslechte dag gehad.
Zijn gaan rijden met Indy en Couscous. "t Was koud, 'k zag overal Apache lopen. Indy mist haar beschermer. Hier is niemand die daaraan twijfelt.
En ik mis hem ook... héél erg...

Daarom wil ik eigenlijk vertellen wat er die dag gebeurd is. Misschien kan ik zo één paard en zijn mens helpen.

Apache en Indy hadden alletwee al eens kolieken gehad. Apache van bevroren wortels te eten en Indy van...? Maar toen was het spuitkakkoliek en met een spuit Buscopan en wandelen en een paar uurtjes tijd waren ze ervan verlost.

Vorige maandag, de paarden krijgen 's morgens eten en Apache jaagt zoals zijn gewoonte is, eerst alle anderen weg, alléén Indy mag eten.

Maar Apache heeft geen honger en gaat wat apart staan. Dit is voor ons een alarmbel.
We bellen om 8.00 naar de dierenarts maar die moet juist beginnen opereren. DA adviseert ons om met hem te gaan wandelen. Apache mest twee keer, mest ziet er normaal uit. Wij zijn opgelucht.

Maar Apache wil nog altijd niet eten, gaat apart staan en begint te zweten. We horen zijn darmen niet meer werken. DA zit nog altijd vast met operaties, zal na de middag komen.

We bellen andere DA, die komt direct, voelt langs achter dat er rechts boven een verstopping zit. Giet parafine op. Geeft Buscopan, pijnstillers...

Wij terug wandelen met Apache. Hij wordt zieker en zieker, zweet, staat te trillen, ellendig.

Parafine heeft geen effect, DA komt terug, is darmtorsie, Apache kan niet meer vervoerd worden, is in shock, krijgt pijnstillers, sterft om 2.15 u

Kunnen onze eigen DA niet meer bereiken. Had één van haar eigen paarden de dag ervoor zelf moeten laten inslapen, was na een dag opereren doodop en had antwoordapparaat opstaan.

Wat is hier nu allemaal verkeerd gelopen?

Ten eerste denk ik dat een introvert paard als Apache de pijn niet zo toont. Hij heeft dus helemaal niet gerold of naar zijn buik gestampt.
Ten tweede: BIJ EEN KOLIEK MOET EEN DA DIRECT KUNNEN KOMEN!!!
Ten derde: wanneer het rechts boven verstopt zit, dan is dat héél slecht en moet het paard direct naar de kliniek.

Wij maken ons héél veel verwijten. Wanneer we Apache 's morgens direct naar de kliniek hadden gebracht had hij 50% kans gehad.
We vragen ons af waardoor die verstoppingskoliek werd veroorzaakt. Apache stond op dieet en at het laatste eetbare frutselke dat in de paddock lag op. Maar eigenlijk deed hij dat ook wanneer hij niet op dieet stond...
Een goede DA is fantastisch maar wat heb je eraan wanneer die wel je achterbuur is maar drie dagen in de week opereert (wél paarden maar géén kolieken).

Neem kolieken aub niet te licht, onze paarden krijgen nu een psylliumkuur, er komt helemaal geen zand af, al goed... 't Was bij Apache misschien ook helemaal geen zandkoliek.

Maar wij worden nu wel een beetje paranoide want na het openen van een nieuwe baal voordroog kreeg Indy vorige week OOK kolieken. Dit was gelukkig na een spuit
Buscopan verholpen.

Wij hebben nu altijd zelf Buscopan in huis en de DA heeft Gerd geleerd hoe hij die moet geven.

En wanneer wij geen darmwerking meer horen, DA of geen DA, hop, direct de trailer in, wanneer het nog kan voor het paard, en naar Moerbeke, daar hebben ze ook parafine.

Wij willen dit nooit meer meemaken en ik hoop dat de anderen ooit van ouderdom omver mogen vallen in de wei.

Marianne

Els, een paard van de buren was opgegeven wegens "hoefbevangen" door hun gewone DA. Hij wilde de haflinger laten inslapen. Het arme paard kon ook niet meer staan (stond zonder ijzers). Baasje heeft er andere DA bijgehaald en die heeft met Chinese kruiden het paard hélemaal genezen. Er wordt nu terug gewoon mee gereden.

Zolang er leven is, is er hoop!

Marianne