Patricia ter Haar schreef op zondag 17 februari 2008, 12:37:


http://www.classicint.nl/inchfeetconverter.htm

Britt Claeys schreef op maandag 18 februari 2008, 13:10:


Ik vraag mij op narrige momenten wel eens af wat nu de lol is van al die beesten.
Het lijkt soms niet meer dan voer sjouwen en er ingooien aan de ene kant en stront scheppen en afvoeren aan de andere kant.
Paarden, kippen, varkens, geiten of de katten...

Gedeelde smart?!

Diaan schreef op maandag 18 februari 2008, 15:20:


Heerlijk, zo'n goed nieuws mailtje!

Christel Provaas schreef op woensdag 20 februari 2008, 9:16:


Nou vloeken in de kerk is niet waar ik wakker van ga liggen, maar diesel en smeerolie op beesten smeren beslist wel.

Zo'n oude boer zou ooit een haan van mij wel eens van zijn kalkpoten afhelpen, en ik als destijds nog behoorlijk stadse had alle vertrouwen in zijn deskundigheid. Het beest is maar ter nauwernood aan een vergiftiging ontkomen!!! Doodziek was tie en ik heb me dagenlang af lopen vragen hoe ik zo dom heb kunnen zijn dat te laten gebeuren. Natuurlijk komt dat door die open wondjes in zijn systeem.

Stookolie en diesel op open schuur- en mokwondjes smeren... moet je doen!
Niet dus.

Piet schreef op woensdag 20 februari 2008, 11:50:


Ik denk dat het kwam omdat deze haan echt enorm last ervan had. Beest was aan komen lopen met vreselijke kalkpoten die ook echt open lagen. (ik woonde destijds naast een dierenweitje waar iedereen zijn overtollig spul dumpte, wat er dan steevast uitgejaagd werd en in mijn tuin terecht kwam)
Die olie is via de open delen waarschijnlijk in zijn bloedbaan terecht gekomen.

Dat kan bij open mok- en schuurwondjes ook makkelijk gebeuren.

Esther schreef op vrijdag 22 februari 2008, 15:53:


Eet ze!
En ik hoop dat je het weekend een beetje bij gaat komen van deze hectische week. En je anijslandertje ook

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


Jeetje wat een kippenvel bericht!!!!
Wat ellendig Marianne.
Arme Apache, arme jullie.
Uit je beschrijvingen heb ik - als rechtgeaarde koudbloedliefhebber - Apache altijd een prachtig en bijzonder paard gevonden.
En de manier waarop je dit overbracht getuigde trouwens ook van je liefde voor hem.
Heel veel sterkte met deze grote schok en dit verlies.
Marjolijn

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 17:52:


Prachtige foto! Symbolisch....
Ik heb vaak aan hem gedacht vandaag.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 februari 2008, 17:35:

Dat Eddy, is mij ook nog steeds een pijnlijk raadsel. Het geldt voor bijna alle levende wezens. Een enkeling mag rustig inslapen, de meeste niet.
En waarom in vredesnaam?
Wel heb ik geleerd dat toch zo snel mogelijk proberen te vergeten (hoe moeilijk!), want tegenover die pijnlijke laatste momenten staan vaak jaren van geluk en vrolijkheid.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 februari 2008, 10:52:

Ik weet het niet. Menselijke emoties niet, maar paardelijke emoties (of poezelijke, hondelijke emoties) zijn toch ook niet te onderschatten?

Onze kater is zeker een half jaar depressief geweest na het verlies van zijn veel te jong gestorven vriendje/neefje. Hij is aan het zoeken geweest en roepen. Het waren hartsvrienden, en het mandje waar ze gezamenlijk in lagen te slapen heeft ie 3/4 jaar niet bekeken. Ja, de eerste weken, om te kijken of ie er misschien inlag...

Ik heb me afgevraard of we hem zijn dode vriend hadden moeten laten zien, maar dat konden we op dat moment niet over ons hart verkrijgen. Misschien dan was het anders geweest?

Ik denk trouwens ook niet dat wij alle emoties die er in dieren omgaan herkennen. Ze huilen niet zoals wij bijvorbeeld. Maar wat er zich in die koppies afspeelt weet je toch nooit zeker. (Tenzij je mediathelepatischdinges begaafd ben, maar dat ben ik helaas niet)

Spirithorses schreef op vrijdag 29 februari 2008, 23:41:


Gadsie!

Els Kleverlaan schreef op maandag 3 maart 2008, 11:16:


Ach wat een zorgen! Sterkte.... en een beetje hoop dat die oplossing toch komt.

Esther schreef op woensdag 5 maart 2008, 11:31:


Temeer daar deze dame zichzelf beter kan verdedigen dan eenieder die er mee te maken krijgt lief zal zijn.

Esther, ik adviseer je dit los te laten en de, al dan niet ongevraagde, "readings" en "diagnoses" op afstand eenvoudigweg over te slaan. Net als bijvoorbeeld de "ik heb je een mailtje gestuurd" berichten. Ook erg interessant en de moeite van het reageren niet waard (tenzij natuurlijk voor degene die kan terugberichten dat dat mailtje inderdaad binnen is, jippie!!