Gudrun schreef op dinsdag 29 januari 2008, 21:43:


Ikzelf ben sinds 4 jaar een grote voorstander van het dragen van een cap!
Was eens met Boy gaan springen in Kattevenia in het bos, en natuurlijk in een goed galopje weigert hij langs een boom, en ik knalhard met mijn koppie tegen die boom. Mooi recht op recht.. Heb naar het schijnt 3 uur heel raar gedaan. (weet er niets meer van, maar was met een vriendin). Ik gedroeg mij naar het schijnt echt als een baby, huilen en dan ineens lachen, mijn evenwicht niet kunnen houden, constant hetzelfde vragen, alles vergeten. Gelijk een pattattenzak op mijn paard zitten... Maar is nu een gat.. Volgende dag natuurlijk koppijn, overgeven, ... Foto laten maken: veel geluk gehad dat ik geen bloeding had gehad, anders was het snel afgelopen geweest zei de dokter.
Nu neem ik het zekere voor het onzekere, altijd cap op, hoe warm het ook is, hoe rustig Boy ook is, er kan altijd iets gebeuren..
Groetjes

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 22:13:


Dus eigenlijk is die cap dan weer iets achterhaald, dat alleen de paardenwereld nog gebruikt.. Wat is dat dan, is de paardensport dan als enige stil blijven staan? En alle andere sporten zijn geevolueerd?
Hoefijzers, caps, ... zijn nog allemaal van de ouwe tijd :) Leuk zeg..

Desalniettemin, ik blijf hem op doen. Ook al is het maar voor het gevoel van veiligheid. (hoewel dat nu wel een beetje geslonken is natuurlijk :) )
Het beschermt je hoofd dus wel, maar eigenlijk niet genoeg.

Greetz