Danielle van den Heuvel schreef op Thu, 02 Sep 2004 12:33:39:


hoi danielle.
volgens mij uit jij hier een hele "gevaarlijke" mening hoor.
wat heeft het bonfire dan voor goeds gedaan volgens jou? En waarom neem je aan dat een paard niet zonder ijzers internationale wedstrijden kunnen doen, simpelweg OMDAT je het niemand hebt zien doen?
Onlangs hadden we nog een discussie over springen met of zonder ijzers... daar wist toch iemand te vertellen dat een paard zijn balans even moest hervinden maar dan geen problemen meer had met bochten lopen onder gras. Of ben ik nou in de bomen?

groetjes! sandra

Michiel schreef op vrijdag, 3 september 2004, 9:37:

zoals Mark Rashid zo duidelijk gezien heeft bij zijn

Ondanks dat ik veel Parelli-technieken gebruik bij Galand, heb ik me die vraag ook meerdere keren gesteld. Ergens klinkt wat je zegt wel logisch. Kinderen met "agressieve" ouders, die met straffen smijten zijn over het algemeen ook opstandiger en onrustiger als kinderen met ouders die het kind belonen ipv straffen.
Maar waarom zie ik dit in de praktijk met paarden dan niet? Ik ben nog niet zo ver, maar ik ga regelmatig naar demonstraties van Parelli-instructeurs en zie dan meewerkende vrolijke paarden die niet van hun baas weg te slaan zijn (bij wijze van natuurlijk).
hoe verklaar je dit dan?

Inge Teblick schreef op vrijdag, 3 september 2004, 10:23:

Ik zie brave, gehoorzame paarden, die geen

Ik wil inderdaad graag een braaf en gehoorzaam paard. Maar eentje die best initieven durft te nemen. Ik heb ook niet gemerkt dat door Parelli een paard geen eigen initiatieven meer heeft.
Wat Ilona en Frans ook al vertelden. Inderdaad, heb ook hem bezig gezien met Harisha, ziet er niet uit als een onderdrukt paard, zonder eigen wil. Integendeel, Harisha liep uitdagend rond, durfde prima eens naar de andere paarden te kijken, maar hield daarbij Frans ook in de gaten en reageerde netjes op zijn hulpen. Frans liet harisha ook vrij daarin en gaf haar de tijd om om zich heen te kijken en weer de aandacht op hem te richten.
Ik denk dat het zo ook moet. Parelli leert je technieken om met je paard te communiceren, net zo goed als jij dat doet met clickertraining. En dan is het aan jezelf wat je ermee doet.
Verdiep je je in de theorieen die erachter zitten en pas je alles toe zoals Pat parelli dat heeft bedoeld dan krijg je een paard dat braaf is, je vertrouwd en dat echt nog wel initiatief durft te tonen.
Maar het is dan wel heel belangrijk dat je bijvoorbeeld op tijd druk loslaat en paard veel met rust beloont, etc. Doe je dat niet, tja misschien krijg je dan wel zo'n paard als jij hierboven beschrijft.
Maar ja, is dat niet altijd zo? als je clickertraining niet goed toepast krijg je toch ook een opdringerig paard, zoals Frans zijn "vooroordeel" was?

(sorry ben niet zo goed in alles omschrijven, maar hopelijk is het begrijpelijk)

groeten sandra

Ineke Klootwijk schreef op vrijdag, 3 september 2004, 16:35:


Hoi Ineke.
ik heb toevallig vandaag het boek "het paard als partner" gekocht. Alhoewel ik over de meeste methodes alwel het een en ander weet is dit een erg handig, leerzaam en duidelijk boek waarin 6 methodes waaronder Monty Roberts, Parelli, Hempfling, TTeam, Centered riding, en Emiel Voest (heb ik ze nu allemaal???) worden uitgelegd en waarin je goed de overeenkomsten en de verschillen kunt analyseren.
Misschien ook handig voor jou.

gegroet, sandra