Elke:
knip

Ah ja, die dure maar mooie tegels laten inderdaad goed vocht door. Die liggen bij ons in een oude varkensstal, op zo'n rooster met een put eronder. Das errug ideaal dus, want het vocht stroomt zo weg.
Als je er beton onder hebt moet je ze dus wel om de zoveel tijd weghalen en goed eronder schoonmaken. Das nog best wel een gedoe.

De andere stal heeft een betonbodem, en daarop ligt het - inderdaad niet vochtdoorlatend - rubber van de rol. Vandaar dus het strooisel als er geplast is. Dit houden we schoon door drollen en nat strooisel weg te scheppen en af en toe de tuinslang erdoorheen.

groetjes,
Marjolijn

Ik laat het onderwerp staan, gewoon omdat het zo'n vreselijk leuk woord is.
Vooral in de context van de draad waar hij nu al een tijdje bovenstaat.

Ik ben hier op het forum vooral een lezer, maar ik wilde jullie even laten weten dat ik enorm geniet! De onderwerpen en manier van discusiëren is absoluut uniek.
Soms verliezen jullie me, maar dan troost ik me weer met het feit dat jullie onderling de weg ook regelmatig kwijt zijn. En dat levert dan alleen maar meer mooie mails op die de weg soms terugbrengen en soms in geweld eindigen. Onvermijdelijk blijkbaar.

Maar ga alsjeblieft vooral zo door! Ik lees en leer. En ooit heb ik de moed, de tijd en meer ervaring om me er mede in te storten.
Marjolijn

Aangeleerde hulpeloosheid
Aangeleerde hulpeloosheid of learned helplessness is het verschijnsel waarbij je lijdzaam het onheil ondergaat.
Illustratie: proef van Martin Seligman uit 1967: Een hond die in het eerste deel van een proef stroomschokken krijgt toegediend zal eerst rondlopen om ze te vermijden; na een tijdje leert hij dat hij er niets kan aan doen, en zal hij liggend op zijn buik de schokken ondergaan. Als hij in het tweede deel van de proef de schokken kan vermijden door na de aankondiging van de schok (dmv een bel), naar het andere deel van de kooi te lopen, zal hij dat niet ontdekken. Een hond die onmiddellijk in het tweede deel van de proef terechtkomt, zal ontdekken hoe hij de schok kan vermijden.

(http://nl.wikipedia.org/wiki/Aangeleerde_hulpeloosheid)

--Apple-Mail-5-930628398
Content-Transfer-Encoding: 7bit
Content-Type: text/plain;
charset=US-ASCII;
format=flowed


Johan, sluit jezelf een halve dag op de wc op en voel hoe dit paard in
de box zich voelt.
En waarom hij van ellende en verveling heen en weer gaat staan wiebelen.
Nodig iemand erbij in en voel hoe het paard zich voelt met een paardje
erbij.
Hoeveel van je persoonlijke ruimte blijft er nog over? Paarden moeten
elkaar wel heel erg goed kennen wil dit niet uitlopen op trammelant.

Echt, het is al gezegd, het enige dat helpt is zoeken naar een goede
plek voor dit paardje, waar hij of zij ook veel naar buiten kan.

En ja, onze paarden staan de hele winter buiten, maar ze kunnen wel de
open stal in als ze dat willen. Helemaal open op de wei de hele winter
is ook niks, ze moeten wel kunnen schuilen voor regen en wind.
Sterkte!
Marjolijn

--Apple-Mail-5-930628398
Content-Transfer-Encoding: 7bit
Content-Type: text/enriched;
charset=US-ASCII

<excerpt>Laten jullie je paarden dan continue buiten ? en in de winter
? Heeft iemand er ervaring mee als ik een paardje bij hem in de box
zet hoe snel hij dan zou stoppen met weven (als hij al stopt?)<color><param>0000,6363,1212</param>

</color></excerpt>

Johan, sluit jezelf een halve dag op de wc op en voel hoe dit paard in
de box zich voelt.

En waarom hij van ellende en verveling heen en weer gaat staan
wiebelen.

Nodig iemand erbij in en voel hoe het paard zich voelt met een paardje
erbij.

Hoeveel van je persoonlijke ruimte blijft er nog over? Paarden moeten
elkaar wel heel erg goed kennen wil dit niet uitlopen op trammelant.

Echt, het is al gezegd, het enige dat helpt is zoeken naar een goede
plek voor dit paardje, waar hij of zij ook veel naar buiten kan.

En ja, onze paarden staan de hele winter buiten, maar ze kunnen wel de
open stal in als ze dat willen. Helemaal open op de wei de hele winter
is ook niks, ze moeten wel kunnen schuilen voor regen en wind.

Sterkte!

Marjolijn


--Apple-Mail-5-930628398--

Ik denk er liever niet over . Zie het wel als het zover is.

Het enige dat voor mij telt is het welzijn van het paard tot het eind
aan toe.
Wat de kosten zijn is geen overweging, niet omdat ik het geld op mijn
rug heb groeien (bepaald niet), maar omdat ik dan wel zie hoe ik het
oplos. Dat ben ik haar na (hopelijke vele) jaren trouwe dienst wel
verschuldigd
Dat er met het stoffelijk overschot gesleept moet worden als ze rustig
op haar plek is ingeslapen is wat mij betreft niet relevant. Dat is
voor mij misschien niet leuk om te zien, maar het paard heeft er geen
last meer van.

Maar wat ik zeg.... als het zover is kun je je nog genoeg zorgen maken!
Marjolijn

Diervriendelijke slager.
Een contradictio in terminus!

Op een ander forum is momenteel een discussie over hoefijzers aan de gang.
In al mijn enthousiamse vertel ik over onze probleemloos blootsvoetslopende paarden waar we regelmatig hele stukken mee over de weg en grindpaden lopen. Ik vertel over het koude beijzerde en het warme ijzer-afgevallen voetje dat ik ooit voelde. En dat ik dus echt voor hoefschoenen zou kiezen als we kilometers over de weg gingen hollen.

Maar nu vraag ik me ineens af: Is dat eigenlijk wel nodig?
Hoe blootsvoets kan een Shire (zwaar dus) voor de kar lopen? Of slijt dat per definitie te hard? Of scheelt dat per paard?

En zijn er mensen met ervaring met hoefschoenen. Men is bang dat er rotzooi tussenkomt bijvoorbeeld, of dat ze na verloop van tijd niet meer goed passen/aansluiten.

Alvast dank voor reactie,
Marjolijn

Jazeker!!
Onze Shet was vorig jaar oktober hoefbevangen.
Nu zijn Shetten klein en erg sober, dus zo'n overdadige wei is gewoon
veel te veel van het goede.
Ze staat nu dus alweer een tijdje op een klein stukje.
De grote paarden hier kunnen wel gewoon 24/24 op de wei, maar het is
met sommige paarden/pony's als ze er gevoelig voor zijn echt wel
oppassen geblazen. Zet die in een volop gras wei maar liever op een
kleiner afgezet stuk dat snel kaal is.
Marjolijn

Op 19-sep-04 om 0:35 heeft e m kraak het volgende geschreven:


Tja. Je kunt het zo ingewikkeld maken als je wilt. Veel groen gras -
ook onze overjarige onbemeste paardenweide met diverse grassoorten en
andere plantjes (tot ergernis van de koeienbuurboeren) is voor onze
Shet gewoon simpelweg teveel voer! Ze wordt met ras tempo DIK en ik
weet uit ervaring waar dat op uitloopt.

Als je het heel goed wilt doen is een onbeperkte paardenwei denk ik ook
nog te rijk. Voor zover ik ontdekt heb eten paarden van nature ook
vooral veel hout - takken, boomschors - en droge, ruwvezelige
grassoorten en -planten. Hoe meer ruwe vezels hoe beter. Houd de
darmflora gezond en daar heb je alles mee gewonnen.
Het beste zijn onze Shires en Shet uit met een stuk grond vol takken,
bomen en veel hooi en stro. En verder helemaal niks. Maar ze staan
liever op de wei

Marjolijn

Ingrid vind je het goed als ik je antwoord op het forum (Shire) gooi,
waar de discussie over blote hoeven voor de wagen aan de gang was?
Dit is namelijk de enige reactie van een daadwerkelijk ervaren
gebruiker die ik tegengekomen ben.
Marjolijn