e m kraak schreef op donderdag 20 december 2007, 13:25:


Ik gaf al toe dat ik geen expert ben in het rijden van ijslander gangen.
Ik heb wel getelgangd en getölt maar dat waren paarden die het redelijk automatisch deden, bovendien ben ik te zwaar om op Eining te rijden dus ja, ik vind het wel een probleem.
Gudrun heeft een tijdje töltlessen gehad en ze kan het op z'n minst proberen, bovendien weegt zij heel weinig en is ze niet heel groot.
Zoon Okke zal het nog niet kunnen, enerzijds omdat hij nooit heeft willen rijden totdat Eining kwam (nu is hij helemaal omgeswitcht maar moet hij dus nog veel leren). Bovendien laat hij zich door mij als mama/lesgeefmens niets zeggen, in tegenstelling tot mijn andere kinderen. Maar misschien krijgen we Gudrun wel zover
Tips geven mag, hoor Egon....:)* gráág zelfs, ik geef toe dat ik als westernrijder geen gangenexpert ben.

Groet, Pien

trea hoex schreef op donderdag 20 december 2007, 20:27:


Ik heb niet alle 87 filmpjes van haar bekeken, maar als ze zoveel filmpjes gemaakt heeft, hoe vaak heeft ze dan wel niet geoefend, herhaald, gingen dingen fout die ze misschien moest overdoen etc.
Ik het dan nog leuk voor een paard om telkens maar weer hetzelfde kunstje op te voeren? Wordt zo'n paard dan niet op den duur een soort Biko (het duidelijk verzuurde paard van die PP mevrouw in de rolstoel)?

Hoe denken jullie hierover?
Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 20 december 2007, 20:28:


Er bestaat ook pure propolis zonder alcohol hoor, soort van poederige korrels.

Groet, Pien

-sophie- schreef op donderdag 20 december 2007, 21:49:


Sophie, ga in godsnaam niet mee met het verhaal een hoefbevangen pony op stal te zetten, want wat gebeurt er dan:
Pony beweegt niet --> minder hoefmechanisme --> verminderde doorbloeding in de hoeven. Doorbloeding is noodzakelijk om de hoeven weer gezond te krijgen, zoek het alllemaal maar eens op hier op de site, er is over hoefbevangenheid een heel goed leesbaar stuk geschreven dat ik hier niet hoef te herhalen.

Verder: Wél mineralensteen of heeft een hoefbevangen paard ineens geen mineralen meer nodig ?

Wél bewegen, desnoods als de hoefbevangenheid heel erg pijnlijk is, hoefschoenen laten aanmeten en je pony laten bewegen. Een hoefbevangen paard krijgt bij mij wel pijnstillers maar dat is een persoonlijke keuze die ik afgewogen heb (ik vind dat een paard geen pijn hoeft te hebben). Nadeel van pijnstilling is belasting van het interne systeem en als paard geen pijn meer voelt kan-ie meer gaan bewegen dan misschien goed voor hem is (al denk ik dat dat zo'n vaart niet loopt).

Dan nog: Geen gras, maar hooi geven, alle bijvoer stoppen, ook geen wortelen ed (allemaal suikers en belastende stoffen). Kun je een paddock maken waar je pony in kan verblijven? Desnoods met een ander rustig paard erbij zodat hij wat gezeldschap heeft. Een grote fout die mensen ook maken is dat ze een hoefbevangen paard op een kale weide zetten ("staat toch niks") en júíst een kale weide bevat veel gestressed gras en potentieel hoog fructaan, zoek het allemaal maar eens op hier, er staan hele artikelen over.

Magnesium is zeker nu zéér aan te raden (ook op deze site te vinden).

Laat de hoeven bekappen en laat de toon goed inkorten en de hielen laag genoeg zetten (haal er als het effe kan een ervaren natuurlijk bekapper bij).
Niet denken nu: het vriest en ik wil niet dat de pony gevoelig gaat lopen, waarschijnlijk heeft ie (ze?) al baat bij een goede bekapping.

Zoek naar de oorzaak! Hoefbevangenheid komt niet '' zomaar" (kan wel ineens optreden natuurlijk) maar is het resultaat van een sluimerend iets: niet optimaal functionerend systeem van het paard. Ga dáár zoeken, de hoeven zijn slechts het symptoom; de oorzaak zit binnenin je paard. Laat je dus ook niet gek maken door alleen symptoombestrijding aan te gaan voor je pony (zoals in de tradi paardenwereld speciale ijzers worden ondergeslagen (larie!) of je paard 'rust' te geven. Oké, niet rijden nu, maar wel de kans geven om zelf te bewegen en als het heel acute ervanaf is (paar dagen) ga je kleine stukjes wandelen.

Over hoefbevangenheid doen veel indianenverhalen de ronde (ik heb er vanavond tijdens het bijlezen van mijn berichten hier al de nodige zien passeren). Een hoefbevangenheid is zo goed als altijd te genezen maar het duurt een hele tijd, tot wel een jaar, voordat de pony weer loopt als vanouds, dat komt omdat het 'kapotte gedeelte' weer moet uitgroeien vanaf de kroonrand naar beneden, tel maar, 1 cm per maand, hoeland dat duurt. Je gaat waarschijnlijk een horizontale richel in de hoef zien die naar beneden uitgroeit.

Ben ik nog iets vergeten ? Vast wel. Dan kom ik nog wel effe terug.
Stel je vragen gerust op www.hoefnatuurlijk.nl .

Succes!
En houd ons op de hoogte.

Pien

PaardEnSchool schreef :

Kan deze d'r ook bij, Frans?
Vooral dat van die benen, dat doet het hem!
Heeft Frans zopas nog een stuk over geschreven. Niet opgelet, Vincenza?

Sorry voor jou, typisch geval van de klok horen luiden maar niet weten waar de koe in de sloot gevallen is....

Pien

Esther schreef op donderdag 20 december 2007, 23:09:


Ik zit hier hardop te lachen.

Ik lach jou overigens niet uit, Vincenza, ik heb geen mening over jouw helderziendheid/heldervoelendheid, en ja, ik heb er ook ervaring mee maar daar ga ik het niet over hebben.
Je adviezen zijn waar ik het hier over heb, die stroken niet helemaal met de praktijk van de genezingsaanpak van een hoefbevangen pony.

Dat je verder het beste voor de pony wilt betwijfel ik niet.

Groet, Pien

marjolijn schreef op vrijdag 21 december 2007, 11:18:


Ik schiet niet op jou want ik ben het met je eens.
Dat is een van de redenen dat ik niet eindeloze spelletjes met mijn paarden wil doen.

Groetjes, Pien

Esther schreef op vrijdag 21 december 2007, 11:32:


Bij BD hoef ik echt niet met zulke dingen an te komen, Spirit daarentegen vindt alles even leuk en gezellig. BD is meer van het 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg type' is altijd serieus en heeft echt nul gevoel voor humor. Haar doe ik niet eens een plezier als ik een grondwerkdemo met haar geef (waar ze zo goed in is). Ze doet het dan echt voor mij en heeft de hele tijd een opgetrokken neusje en een wat zurig gezicht. Niemand behalve ik ziet dat stil verwijt, dus ik doe eigenlijk heel zelden een demo met haar.
Ik heb zelf helemaal niet het gevoel dat ik anderen moet laten zien wat ik kan (zou kunnen)

Toch denk ik er wel over om met Spirit de Pareli draad weer op te pakken, hij vindt het zo leuk....

Groet, Pien

Piet schreef :

Nou, ik denk er ook wel over na hoe dat komt, maar ik geloof het niet dat het dat is bij BD. Het is gewoon een karaktertrek. Ik kende BD al haar hele leven voordat ik haar kocht en ik heb haar helemaal zelf getraind, niet eens op een andere manier dan nu bijvoorbeeld met Spirit (wat dat betreft ben ik redelijk vasthoudend aan mijn methode)
Bovendien heeft zij altijd een prima leventje gehad, ook in de kudde met enorm veel vrijheid voordat ik haar kocht. Ze heeft wel ooit een tijdje 's nachts op stal gestaan en ook een maand of 8 ijzers maar ik geloof niet dat ze daardoor geen humor heeft, dat was van veulen af aan al zo.

Spirit heeft een veel eigener karakter, BD heeft weinig eigends, als je het zo bekijkt, zij is meer van 'zeg maar wat ik moet doen' terwijl Spirit nog wel eens lijkt te denken 'moet dat nou écht?' BD heb ik nooit anders gekend.

Daarbij komt ook dat Spirit bij de jongere paarden hoort, die doen nog veel gekke dingen, we hebben nu het 'ballenjongensgroepje', Spirit met Cas, Ophir en buurpaard Aragorn, die breken de tent af samen, heerlijk om te zien. Oakley en Peyote zijn ook nog zo speels, dat héle uitbundige, (zij zijn allemaal 5 jaar en jonger), de rest die ouder is hier veel minder Ik denk dat het ook hele erg leeftijdgerelateerd is, denk je ook niet?

Ik denk niet dat ik iemand ben die haar paarden veel loopt te stimuleren, ik laat ze zelfs bewust zoveel mogelijk met rust. Kijk, wij leven de hele dag tussen/rondom de paarden dus ze zijn onze dagelijkse metgezellen. Dan haal je er niet zo snel een paard tussenuit om er iets extra's mee te gaan doen. Is denk ik anders dan iemand die elders werkt/woont en tijd per dag moet vrijmaken opdat het ook quality time is. Ik heb helemaal niet het gevoel/de drang om dat ook te doen, sterker nog: Laat ze maar zoveel mogelijk met hun friendjuhs, ze moeten al genoeg serieuzige dingen met werken. Soms moet ik mezelf er echt toe zetten om iets extra's met ze te gaan doen, voor de rest bemoei ik me eigenlijk niet zo heel erg met hun dagelijkse leventje.

Groet, Pien

Isabel van der Made schreef op vrijdag 21 december 2007, 12:14:


"Mijn dochter" dat klinkt lief.
Jack zegt ook 'mijn kinderen' (terwijl het biologisch gezien ook niet zijn kinderen zijn). Het maakt echt niet zo heel veel uit he

Groetjes, Pien

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 21 december 2007, 12:34:


Ja. De ballenjongens.

Spirithorses schreef op vrijdag 21 december 2007, 12:37:


En leeftijd. Hoewel Winner (14 jaar) en Stef (20 jaar) ook nog wel spelen, maar een stuk minder uitbundig dan die druktemakers.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 21 december 2007, 12:39:


Mijn kinderen zeggen ook wel voor het gemak "mijn ouders" als ze het over Jack en mij hebben (ook niet getrouwd) , en bij hun papa en diens partner doen ze precies hetzelfde. Wij hebben er allemaal geen moeite mee en de kinderen zijn dat gaan doen zodat ze niet zo veel uit te leggen hebben

Groet, Pien

Peter Donck schreef op vrijdag 21 december 2007, 13:03:


Hihi, wij blijven toch heel erg hetzelfde he (tenminste in deze dingen)
Greetz!

Frans Veldman schreef op vrijdag 21 december 2007, 19:13:


Hahahahahahaha....
Ik geloof nog dat het wáár is ook wat jij zegt....
Stel je voor dat ze dat van mij ook zeggen, ik zal maar gauw Spirit's ballen afsnijden, stel je voor....

Pien