10556 is het nummer waaronder ik een berichtje heb geschreven en naar aanleiding daarvan een vraag gesteld. Het was maar een klein verhaaltje en ik kan me voorstellen dat het in de stroom van discussies aan de aandacht ontsnapt is. De vraag is eigenlijk nogal wezenlijk voor me. Daarom, lees het nog eens en als iemand een antwoord weet, graag!
Piet

Solita schreef op vrijdag, 27 augustus 2004, 23:41:


Dank je wel, Solita. Ik denk dat dit een goed antwood is, het stelt me in ieder geval gerust. Shiny is het eerste paard wat ik zelf opvoed en het voelt hetzelfde als met mijn eerste kind. Maar dat is ook goed gekomen, dus waarom met hem niet. Maar twijfel alom natuurlijk. eeeh diervriendelijk...... nee hier ga ik toch voor natuurlijk :)
Piet

helena schreef op zaterdag, 28 augustus 2004, 14:17:


Nee :) dank je voor je bezorgdheid, maar ik ben niet droevig. Allereerst wil ik alle mensen bedanken die voor me hebben nagedacht hebben. Ik denk dat het rennen met een waas voor zijn ogen aardig in de buurt komt, terwijl de -doet ie et wel of doet ie et niet vraag- die op mijn rug geschreven kan zijn, ook niet uit te sluiten is. En ja, Helena, wat ik zelf al dacht dat het een kwestie van vertrouwen is, zou inderdaad ook kunnen.
In ieder geval heb ik weer iets om over na te denken.
Maar...... nu m'n verhaaltje van vandaag. wat aangeeft dat het met het vertrouwen geloof ik wel mee valt.
Vandaag een dikke 2 uur met hem gewandeld nadat we eerst de normale oefeningen gedaan hadden. Ik vind wel dat ik kan zeggen dat Shiny verkeersmak is. We lopen om ergens te komen altijd over een weg over zo'n rood stukkie fietspad, daarnaast loopt de rijweg. Hij loopt dan met een slap touwtje een anderhalve meter achter me aan. Auto's, motoren, het boeit hem allemaal niet. Nu kwam er echter een grote rode vrachtwagen op een meter langs, toen ging ie toch wel even dribbelen en kwam dichterbij me lopen. Maar de baas bleef ijzerenheinig doorlopen, dus zakte Shiny ook weer af naar z'n anderhalve meter. Daarna linksaf en weer rechtsaf een polderdijk op en kwamen we bij een plas over de hele breedte van de weg. Ik denk nou, we merken wel wat er gebeurt, plets, plets, plets, hoor ik achter me. Hoppa, zonder z'n hoofd op te tillen recht door de plas. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Gekke wezens he.... paarden :)
Piet

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 28 augustus 2004, 18:40:

Nee hoor, was een echte slikplas, niks bodem. Een en al bagger water.
Piet

elsbeth flipsen schreef op zondag, 29 augustus 2004, 16:11:

Nee echt niet, ik had geen idee, denk ik nu achteraf. En dat heb ik nu eigenlijk nog wel es niet. Ik val elke dag van de ene verbazing in de andere. Ik had geen idee dat een paard zoveel, zo snel, kon leren. Ook geen idee dat zo'n jong dier zo'n gevoelig schepsel kan zijn. Dat je er zo mee kan lachen en soms zo veel geduld mee moet hebben.
Ik heb altijd mijn jonge honden zelf opgevoed en dat is ook prachtig, maar op de een of andere manier is dit heel bijzonder........

Dat bedoel ik :)
Piet