Frans Veldman schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 17:21:

Precies, je verwoord helemaal wat ik hier bij voel en denk, ethiek is iets heel persoonlijks. Ook vanuit welk of wiens referentiekader en/of omstandigheid.


ethiek begint al met anderdenkenden in hun waarde te laten.



groeten Esther, die zich nu afvraagt of het wel ethisch verantwoord is om te zijn :)

edith van der Horst schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 19:21:


Echt binnen haal ik ze niet, ik haal ze naar de huiswei, en als ze willen kunnen ze binnen staan. maar afschuwelijk om je paarden dus door onweer te verliezen brrrrrrr. Maar begrijp ik goed dat als het echt enorm noodweer is je ze toch het beste in de stal kunt zetten?? Meestal gaan ze er trouwens wel zelf in met noodweer, net zoals met hitte. Vinden ze heerlijk om dan binnen te staan suffen als het heet is.

groeten Esther

Frans Veldman schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 21:12:


Ja daar zit natuurlijk ook wat in, maar op het landgoed zijn de paarden eigenlijk het hoogste punt, bij de huiswei, staat vlakbij een enorme blikken loods, en het huis is ook hoger. Het is inderdaad met het onweer ook gebrek aan kennis wat het eng maakt. Als het hier flink onweert slaan hier altijd de stoppen eruit, dat betekent geloof ik weer dat ik een goede aardleiding heb Het klinkt (of is) hier ook veel heftiger dan in de stad omdat we nogal in een open ruimte wonen denk ik? En veel water in de buurt. Vannacht was het ook weer noodweer, het onweer blijft dan maar terugkomen.

groeten Esther

Spirithorses schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 22:24:


de deur van de inloopstal gaat nooit dicht hoor Pien, het gaat er mij om dat ze kunnen kiezen waar ze staan en zich op dat moment prettig voelen, op het landgoed kan dat niet, daar mogen we geen schuilstal bouwen.
we hebben dus een afdak en een inloopstal bij de huiswei, het enge van het landgoed vind ik met onweer al het water, maar wie weet is dat dus ook minder gevaarlijk dan ik denk. En er is vrijwel geen beschutting op het landgoed. Extra is natuurlijk ook dat ik zelf bang van onweer ben.

groeten Esther