hoi,

ik denk dat daar wel iets van aan is. wij hebben een "kudde" van 4: 2 vossen (die met elkaar overeenkomen), één zwarte (dominant tegen al de andere) en één bruine met zwarte manen, die eigenlijk altijd onderaan de hierarchie bengelde, bij geen van de drie geliefd. Recent hebben we ze verzet waardoor ze naast een afspanning staan met daarin twee bruine paarden met zwarte manen. Natuurlijk gingen ze allen snuffelen en ook gillen, maar behalve onze bruine ruin, die staat tegenwoordig steeds bij die andere op hem lijkende soortgenoten. alsof ie eindelijk aansluiting vindt.
dus uit deze ervaring denk ik wel dat paarden die meer op elkaar gelijken ook beter met elkaar overeenkomen (helaas komt onze zwarte ruin met geen van allen overeen. maar met een ander zwart paard heb ik het nog niet getest. interessante theorie wel!)

groetjes

Kristel

Hoi Ilona,
Dank voor al je uitleg. Ik heb de hele handel maar even weggehaald, want anders wordt het hier zo veel. Van de week ga ik naar Marja met Alti die Fernand op bezoek krijgt. Ga ik eens goed kijken hoe hij het doet.

Ja ik had inderdaad vaker geschreven en foto's gestuurd. Ook van die rand op haar zool laatst weer. Dat komt gewoon omdat ze precies hetzelfde had 2 jaar terug toen ik besloot haar van de ijzers af te halen. Eerst gevoeligheid, later die rand en nog later, jawel kennelijk bevangenheid die geen bevangenheid was. En zeker dat laatste moet ik nu zien te voorkomen.

Die hoefschoenenman woont hier 130 km vandaan. Ik heb geen eigen vervoer, dus het is geen optie. Mijn eigen hoefsmid had redelijk natuurlijk bekapt hoor, hoefwand gelijk aan zool, mooie afronding, maar helaas ondanks mijn protest haalde hij wat van de zool en de straal af. Dat moest echt absoluut volgens hem. Daarbij tilde hij de achterbenen zo hoog op dat het beest ook nog eens dagen met spierpijn stond (was ook al eerder gebeurd). Hij gaat niet op de knieen voor haar. Tweede probleem wordt dat Isabella een hekel heeft gekregen aan dat gefrot aan haar voeten. Ik heb dus moeite met het bijwerken van de hoeven de laatste tijd. Ze trekt ze dan razendsnel terug alsof je haar enorme pijn doet. Dat is waarschijnlijk niet zo, maar belemmerd de boel en soms geef ik het echt op. Dan is ze onmogelijk. Maar ze heeft hele nare ervaringen opgelopen tijdens het beslaan van onze oude hoefsmid. Die heeft haar heel wat fikse klappen verkocht, dus beslaan was sowieso een regelrechte ramp geworden. Ik ben al blij dat ze weer redelijk braaf is, maar het is niet prettig werken. En vertrouwen opbouwen bij de pony en bij jezelf. Ik krijg bijv. dat beentje absoluut niet naar voren, heb al zo'n standaard in elkaar geknutseld als op Frans zijn site, maar ze vertikt het om daar haar hoef op te leggen en te laten liggen. Vandaar dus ook eigenlijk in eerste instantie mijn vraag of ik ze niet op de een of andere manier natuurlijk kon laten afslijten. Maar bij lopen op het harde gaan ze dus harder groeien. Dat moet ik niet hebben (haha).

Ik kom er wel uit hoor, maar het duurt even. Ik ben alleen geen mens die het moet hebben van het lezen. Dat snap ik nooit. Dingen uit een boekje. Ik moet het zien, dan weet ik beter wat er bedoeld wordt dan het op een plaatje zien.

Nog 1 vraagje. Mrie schreef dat haar paard lage verzenen had. De mijne heeft (zegt men) te hoge verzenen. Hoe komt dat? Is dat toch de stand van de hoef? Ik kan die van Isabella niet echt veel korter maken, want dan zou ik de zool voorbij gaan, dus kennelijk heeft ze gewoonweg hoge verzenen. Hoe zit dit?

Sorry, ik zal proberen niet zoveel te vragen. Ik zit boordevol vragen, daar niet van, maar wacht eerst die Van Geene maar eens af.

Groeten,
Ingrid

waar staan die?


nou ja als ze soms echt een veel ergere bui heeft dan anders dan zou ik op die slechte dag er voor zorgen dat ze dr hoefje EVEN netjes optilt en dan stoppen en op een beter dag verder gaan.


eikels zijn het die lui die slaan. Ik heb zo ook eens een meisje geholpen met haar paard. Dat paard was doodsbang voor de hoefsmid, die kon er echt niks meer mee doen. Ook iemand anders niet, die sloeg haar dan wel niet maar toch vertrouwde ze hem niet. Ik heb dat paard bekapt en daar heb ik gewoon een paar uur voor uit getrokken, steeds rust geven en krabbelen enzo. Dat ging echt geweldig, paard werd erg meewerkend terwijl ze eerst dus echt ging steigeren ook al deed de smid niet zo erg raar (heel sensitief paardje)


oefenen oefenen en nog eens oefenen.. Moet je echt veel geduld mee hebben.. Nikita was er eerst ook erg vervelend mee en met zo'n kleine shet is dat idd niet echt handig! Maar na veel oefenen gaat het nu echt goed (gister weer bekapt). Stel dat ze haar beentje eventjes op de goede positie heeft: laat dan direct los. Ze komt er dan wel achter dat het helemaal niet erg is om dat voetje te geven. kan wel even duren maar het lukt zeker weten..


harder groeien wel ja maar het slijt ook heus wel! als je echt veel op het harde rijdt slijt het meer dan het groeit. Hangt van de hoef af hoe snel dat gaat (groei en hardheid van de hoef dus slijtage)


Dat wordt geleidelijk lager als je goed bekapt. Ik kan je een heel verhaal gaan uitleggen maar via mail is dat wat lastig, ik denk dat Fernand je dit wel heel goed kan uitleggen (kun je het direct zien).


Daar is de lijst voor toch

Groetjes Ilona

kristel schreef op dinsdag, 27 januari 2004, 19:24:


Er zit volgens mij wel een waarheid in deze theorie. Zelf heb ik het ook vaak gezien op NVVR-weekenden, wanneer alle deelnemers hun paarden bij elkaar in de wei zetten. Al heel snel ontstaan er groepjes paarden, waarbij ze vaak op ras en kleur zijn gesorteerd...

Groeten,
Frans