Frans Veldman schreef op vrijdag 2 maart 2007, 11:35:
> Wat me vooral iedere keer weer opvalt, is wat een
> gewoontedieren paarden zijn. Het "gewone" plekje moet wel
> heel onaangenaam worden, voor ze zelfs maar willen overwegen om
> gewoon op een andere plek te blijven staan.
Dito mijn indruk. Een gewoonte zou ook nog conceptueel kunnen zijn.
Ik weet niet of jij hierin zo ver gaan wilt, maar gewoontevorming leidt dus tot verschillen in groepen, want gewoonten worden (binnen groepen) over genomen. En daarmee is een aanzet tot lokale "cultuur" daar.
Ik zit me al geruime tijd af te vragen wat voor evolutionaire impact deze weg heeft, want eenmaal verworven is het een "natuurlijk" kenmerk dat andere (wellicht niche-verruimende) mogelijkheden heeft dan de standaard fysieke aanpassingen. Op grotere en kleinere schaal doen paardengroepen verschillende dingen, hangt er zelfs een verschillende sfeer in groepen (bijv. minder of meer geweld).
Overigens geen poging van me de ethologie onderuit te schoffelen. Veel gedrag, ook van mensen, is gewoon instinctief. Maar de rest dan, he?
Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey
Warboel
