e m kraak schreef op maandag, 31 mei 2004, 23:52:


Hoeveel verschil is er tussen een shetlander en een ijslander? Nee, bedoel ik niks lulligs mee voor het geval iemand dat denkt, ben gewoon benieuwd ik heb nl zelf het idee dat het niet zo ontzettend veel verschilt qua karakter (heb het dan specifiek over het vluchtgedrag, angst). Maar goed, ik ken geen enkele ijslander goed en ik ken alleen mijn eigen (nou ja, wás mijn eigen) bijzonder pittige tante nikita (wat volgens mij ergens ver weg een kruisinkje was met een ijslander, was erg groot 1.10 en heeft wat ijslands volgens velen)

Anyway, zij is ook nooit zadelmak gemaakt, vergeet dat maar. Ik heb haar gekocht toen ze twee was, gewoon als gezelschapspony voor mijn paard. Had een paar jaar later zin om iets met haar te gaan doen en heb er hup een kind opgezet. Nog weer jaren later heb ik haar voor de slee gezet, met allemaal touwen, en knopen je kent het wel zo'n eigen-gemaakt tuigje. Even 10 passen zo van eiii wat zit daar achter mij, een rustig woord was genoeg om haar te laten ontspannen en ze tippelde als een volmaakt ingereden (bespannen) pony precies daar waar ik wilde, zelfs smalle ingangetjes bij het bos gingen perfect.

Point: zal het niet per ras verschillen of je een paard zadelmak moet máken of dat een vertrouwensband genoeg is..??? Bij nikita dus niks niet voorbereidende oefeningen, gewoon doen en ze accepteert het heel snel en heel volledig.

Moet ik er wel bij zeggen dat de verzorgster van nikita haar er na ook voor de slee gezet heeft (ze wist niet dat ik dat ook al gedaan had) en met haar ging het dus níet goed... Pony racete er vandoor Meisje kon er verder trouwens super mee omgaan!

Het hangt dus nogal af van de pony/paard en daarnaast inderdaad ook nog van je band met het dier en van je eigen uitstraling. Lijkt mij.

Groeten ilona

ARABELLA HEEFT EEN VEULEN!!!!!!!!!

In de wei geboren en ik heb de nageboorte gevonden. Hij (tis een hengstje) is werkelijk perféct en het gedrag van ma ook.
De groep mag erbij mits ze zich gedragen. Vader Capricho mag er zelfs héél even aan zitten en is ontzettend zorgzaam. Ontroerend om te zien hoe zacht en voorzichtig hij doet. Moeder Arabella stuurt hem echter voor hem veel te snel weer een paar meter achteruit.

Ik heb hem al even gestreeld en dat vindt ze helemaal goed, al is ze een pietsie terughoudend.
Hij is pikzwart zonder enig vlekje. Pa en ma zijn echter schimmel dus dat zal hij ongetwijfeld ook zijn/worden. We noemen hem 'Curro', naar Curro Jimémez; Bandolero.

Ze zijn beiden monter en helder. Hij zoekt al naar de tepels en daar spuít de melk aan twee kanten in een stráál uit.
Ze is nog wel érrug dik; je ziet nauwelijks dat er wat uit is. Met het verhaal van Rosa's merrie in het achterhoofd....