Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 1:31:


En ook jij, Nick, bent ongelooflijk, waar haal je het geduld vandaan om zoveel kaf van het weinige koren te scheiden.
Ik zag alleen maar geblubber, en jij doet me nu inzien dat ze een enkel valide punt heeft.

En aangezien het laat is, en ik dus minder geremd ben, mag ik je vragen wat jouw invaliditeit inhoudt, en dat niet uit kille nieuwsgierigheid, maar hoe de paarden je daarmee helpen.
Ik ben betrokken bij riding for the disabled, maar dat zijn vnl geestelijk gehandicapten, daar krijg je weinig verbale feed back van. (Ik hoop dat dit niet verkeerd overkomt, ben er nu al zenuwachtig over, maar wil er toch te graag meer over weten.)
Laat ik het zo zeggen, de mensen zijn vaak meervoudig gehandicapt, dus kunnen niet in woorden met mij communiceren, maar hebben ook lichamelijke handicaps. Mijn vraag is, kan jij me uitleggen wat voor jou het belangrijkste is om met paarden om te gaan. De fysieke kant, of ook de ontspanning, het grote gebeuren van met zo'n bijzonder dier omgaan.
Bear with me,
groet,
Isabel

Isabel van der Made schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 1:49:


Hoewel het een direkte vraag is aan Nick, een kort woordje van mij
als het niet erg is. Ook ik was/ben gaan rijden om medische redenen. Mijn fisioth. adviseerde me na een hernia te gaan paardrijden. Ik bleef namelijk pijn in mijn onderrug en mijn linkerbeen houden. Er leek niets anders op te zitten dan te opereren.
Ik ben begonnen met grondwerk via Hempfling, daar had ik al flink beweging mee natuurlijk. Daarna vast leren doorzitten in alle gangen, na mijn dagelijkse rit voelde mijn rug op den duur meer los dan een fisio hem ooit kreeg. Door de training van mijn bekken en rugspieren versterkte het spiercorsetzo, dat de pijn verdween. Natuurlijk blijft het een zwakke plek, maar nu ik weer rij heb ik, na in het begin vreselijk stijf geweest te zijn, dat gemasseerde gevoel weer terug.
Piet, (die nu naar bed gaat, om zes uur loopt die stinkerd af :)