josien schreef op vrijdag, 26 maart 2004, 17:14:
> Hoi Linda,
>
> Dit omdat klaus net als Parelli en al die anderen denken dat hun
> methode goed is. Daarbij zie ik bij Parelli dingen die klaus
> niet en niet wil hebben.
> Ik zelf ben niet heel erg bekent met Parelli, maar wat ik er van
> gezien heb waren vaak paarden die als makke lammetjes zonder
> enige uitstraling deden wat die mens van hem vraagt. Ja dan
> spreek ik wel van mensen die al hoger zitten. Bij klaus blijf ik
> het paard zien. Het heeft uitstraling.
---Toch ben ik het daar niet helemaal mee eens hoor. Maar hier hebben we het al vaker over gehad, dus ga er verder niet op in
Ik blijf erbij dat je bij zowel
Parelli als bij Klaus het paard zeker wel met uitstraling blijft zien...
> Daarbij werkt klaus naar mijn mening meer met lichaamstaal.
> Zoals het longeren dat al genoemt is enz.
---Hmmm, ik vind
Parelli op de langere termijn meer met gerichte lichaamstaal werken eigenlijk. Klaus beweegt meer mee met het paard en hij is meer gericht op 'doe mij maar na' vind ik dan persoonlijk hoor. Bij
Parelli gebruik je je lichaamstaal, hoe zeg je dat, niet overbodig. Ik zie bij Klaus nog te veel terug van het 'paard blijven aansporen'...bij
Parelli laat je het paard met rust als het iets goed doet en nodig je het paard uit naar je toe te komen met lichaamstaal, maar je gebruikt je lichaamstaal ook als je het paard wilt corrigeren. Dus niet als het paard bijvoorbeeld netjes een rondje loopt, dan sta je neutraal in het midden (rustpunt) en bij Klaus loop je dan mee. Dat vind ik een groot verschil...Tamara vond dit bijvoorbeeld heel bedreigend (terwijl ik toch al met verschillende paarden de Hempling methode met succes heb uitgeoefend). Ik blijf er dan ook bij dat je vooral naar het paard zelf moet kijken, wat het beste bij het paard aansluit. De één zal beter reageren op de Hempling methode, de ander beter op de
Parelli methode...geen paard is hetzelfde
> Ik kan heel goed met de methode van klaus. Ben dan ook iemand
> die heel zelfstanndig is en niet graag volgens het boekje werkt.
> Het is maar hoe je bent denk ik maar.
---Ik ben ook iemand die graag alles zelfstandig doet, maar ik kon op een gegeven moment gewoon mijn 'ei niet meer kwijt'. Ik dacht: "Er moet toch meer zijn, je moet toch nog zoveel meer kunnen doen met je paard". Ik zeg niet dat ik me strikt aan de boekjes van
Parelli houd, maar het is wel een houvast wanneer dit nodig blijkt te zijn en een controle of je nu echt daadwerkelijk verder gekomen bent...Ik kon ook prima overweg met de methode van Klaus hoor, had je dit een paar jaar geleden tegen me gezegd dan had ik deze methode helemaal de hemel ingeprezen bij wijze van spreken. Maar Tamara is op mijn pad gekomen en heeft me laten zien dat het ook anders kan en dat je als mens je nooit op één methode moet vastzetten...stel dat het met het
Parelli-en minder zal gaan, dan ga ik misschien wel weer verder zoeken. Tot nu toe gaat het goed, ik houd als basis
Parelli en gooi Klaus e.d. er af en toe eens tussendoor wanneer dit kan
> Ik geef heel wat lessen aan mensen met probleem paarden. Heb nog
> nooit een paard gehad waar ik niet mee uit de voeten kon met de
> methode van Klaus.
> Je moet Klaus dan ook heel wat vrijer denken dan als het in het
> boek staat. De volgorde van de oefeningen is per paard
> verschillend net als je manier van uitvoeren enz.
>
> Groetjes Josien
---Dat klopt, heb ik ook gedaan. Ik had niet veel probleem paarden, maar bij Tamara sloeg dit gewoon echt niet goed aan. Ze moest niks van deze methode hebben. Daar kwam bij dat ze nog bijna niks kon en dus heel jong en onbeschreven was. Terwijl ik voor haar nog met een pony van net 3 jaar had 'gewerkt' en die reageerde er super op! Tja, net als dat je de oefeningen per paard verschillend uitvoert, zo kun je de verschillende methodes naar mijn mening ook bekijken per paard...
Groetjes,
Linda
Warboel
