Bandida schreef op zondag, 2 januari 2005, 20:12:


Nog even iets toevoegen. De film over de IJslanders heet (weet wel niet of dat de originele titel is) 'Crinières dans le vent' (1993).
Later deze weerk volgt op ARTE nog een prachtige Ierse paardenfilm 'Le cheval venu de la mère' (origineel: 'Into the west').
http://www.arte-tv.com

Groetjes

Nick Altena schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 23:19:


Ik zit ook met een spook. Wat moest je doen? Nog een bericht sturen?
haha
Bandida

Florien de Graaf schreef op Sat, 1 Jan 2005 16:52:55:


Dag Florien,
Ik ben niet zo'n gelover in holistische geneeskunde, en ik moet zeggen dat ik dan ook nog nooit van een Lecherantenne gehoord heb. Ik begrijp eigenlijk nog steeds niet hoe het zou werken. Heb even op internet gezocht, maar heb niet meteen een website gevonden die de techische kant uitlegt..

Nu, puur fysisch gezien. Ik ben geen specialist -misschien weet iemand anders hier een antwoord op?- maar ik dacht dat een mens (of paard) magnetisch neutraal was (doordat we voor zo'n groot percentage uit magnetisch neutrale waterstofatomen bestaan). Ik weet bijvoorbeeld wel -min of meer- hoe een MRI scanner werkt, zo'n toestel in een ziekenhuis waarmee tegenwoordig zo mooi in een patient kan gekeken worden. Dat is juist een hele straffe magneet, die al die neutrale deeltjes in ons lichaam magnetiseert. Als die opgewekte straling door het lichaam weer wordt uitgezonden en wordt gemeten, en vervolgens door de computer wordt verwerkt geeft dat 3d beelden van organen en zo.

Wil je zeggen dat weefsels/organen toch ook uit zichzelf een meetbare electro-magnetische straling uitzenden? Hoe zit dat fysisch juist in mekaar, welke deeltjes zijn magnetisch? Dat moet dan toch een zeer zwakke straling zijn -als die er al is- weet iemand hier iets over? En tegenwoordig moet je al ver gaan om in een gebied zonder electromagnetische stralingsvervuiling te komen, beïnvloed dat de metingen niet sterk?
Hoe gaat dat in de praktijk om dat te meten? en hoe kan je bijvoorbeeld als je iets meet ter hoogte van de buik van een paard weten over welk orgaan het gaat? Op die plek ligt dan toch bij wijze van spreken vanalles te stralen?

Weer een spervuur. Ik kan het nu eenmaal niet laten om dit soort dingen in vraag te stellen. Maar ik ben geïnteresseerd in jouw visie hierop hoor Florien. Alvast bedankt voor het antwoord.
Misschien volgt nu wel de volgende ja-nee tussen gelovers en niet gelovers, en eindigen we met 'baadt het niet..'.
Ach ja

Groetjes,
Bandida

Dag Allemaal,
Ik stop met /lezenposten op dit forum. Ik blijf wel volgen wat er op de website gebeurt. Frans & Ilona, dikke proficiat, dit is zowat de interessantste site over paarden houden die ik ooit ben tegen gekomen.
Groetjes
Bandida

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 14:48:


Jullie zijn toch wel allemaal vegetariër he. Ik vind dit ook zielig, maar het is NIKS vergeleken met wat je zoal in een doorsnee vleesstal (runderen, varkens, kippen, kalkoenen..) aantreft.
Groetjes,
Bandida

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 23:54:


Behalve aan de rug van het paard moet je ook aan je eigen rug denken. Als je zadel door gewring bij het opstijgen iedere keer een ietsiepietsie uit de as ligt rijd je ook je eigen rug scheef, met verveldende spierpijn als gevolg. Het is echt belangrijk (ook voor het paard-die zal dat ook wel voelen), dat je het zadel precies op de juiste plaats legt, en dat het daar vervolgens blijft.
Ik rijd zelf met een boomloos zadel maar zie het niet zitten om dat zodanig aan te singelen dat mijn paard bij wijze van spreken naar adem moet happen. Verder heb ik een erg rond paard, wat het verschuiven van het zadel bij het opstijgen vanaf de grond ook in de hand werkt. Oplossing: een opstapje, in mijn geval meestal de omheining.
Nu, af en toe de spieren oefenen om er snel weer op te komen zonder een stoeltje blijft nuttig, in het bos heb je dat natuurlijk niet bij.
Voor degenen die van op de grond willen opstijgen maar niet aan de rug van hun paard willen gaan hangen: stop met de beugels aan het zadel te gebruiken. Neem een dik halstertouw van een paar meter, maak dat in een lus vast onder de tegenovergestelde oksel (van het paard he) als degene waar je langs staat, leg het andere uiteinde van de lus over het paard, en zet daar je voet in. Twee tips hierbij: gebruik een wolletje onder de oksel, en oefen dit eerst goed in want sommige paarden begrijpen het de eerste keer niet helemaal Handig bijverschijnsel is dat je altijd een touw bij hebt op buitenritten.

Groetjes,
E