Maria Delavega schreef op woensdag 25 maart 2009, 11:01:


Hoe weet je dat het bij jezelf werkt? Als je nergens last van hebt, ga je ook niks merken natuurlijk... Omdat je het preventief wilde gebruiken bij de paarden begreep ik. Ik ben opgeleid in de reguliere geneeskunde en ook onder de artsen zijn er voor en tegenstanders van probiotica. En zelfs al zijn er mensen die het gebruikt hebben, denk ik niet dat je iets aan die ervaringen hebt want wat bij de een zo is, hoeft bij de ander niet te zijn.
Persoonlijk zou ik het zeker niet preventief gebruiken, met name omwille van het geld. Stel het paard krijgt diarree, dan kun je het nog altijd overwegen. Diarree is vervelend maar valt mee te leven als het allemaal niet te lang duurt.

Monique Meijer schreef op maandag 23 maart 2009, 12:21:


Huh, ik ben even niet mee... Uit het bericht hier onder lijkt het alsof de diagnose al gesteld is en met zekerheid te zeggen is dat het niet meer te behandelen is? Terwijl je hierboven zegt dat je gaat vragen om er op te testen?
Overigens is het bij mensen zo dat als er in het eerste dan wel tweede stadium wordt behandeld, dat over het algemeen afdoende is en er geen progressie van de ziekte optreedt (aangezien je ergens zegt dat er vaak een nieuwe aanval komt). Bij paarden durf ik er weinig over te zeggen.

Maria Delavega schreef op woensdag 25 maart 2009, 15:40:


Tja het is een feit dat je alleen vroeg naar ervaringen, ik heb weliswaar geen ervaringen met dit specifieke product, maar wel enorm veel ervaring met probiotica in het algemeen. Dus vanzelfsprekend krijg je dan een mening over die ervaringen he...
En ik vroeg je niet je prive leven op internet te gooien, het was meer in het kader van dat probiotica gebruiken enkel zin heeft als er ook daadwerkelijk iets aan de hand is. En die daadwerkelijke oorzaak creeer je in mijn optiek niet 1-2-3. Dus al naar gelang waar je het zelf voor gaat gebruiken, heeft het weinig zin om te zeggen dat het werkt of niet.
Het was vriendelijk bedoeld om onze kennis en ervaringen te delen, zowel van mij als van Pien. (tnx trnws voor de groetjes

zeeuwtje schreef op woensdag 25 maart 2009, 17:05:


Joh, mijn paarden krijgen echt niet iedere dag zoveel aandacht hoor. Ik studeer in een andere stad sowieso, dus ik zie ze meestal alleen van vrijdag tot zondag. Heb me er eigenlijk nooit zo heel druk over gemaakt of dat voor hun wat uitmaakt. Ik had het misschien zelf leuker gevonden als ik ze dichterbij had gehad, maar ze staan nu eenmaal op een perfect stukje in een heerlijke kudde en ik word omringd door mensen die ze door de week eten geven. Ze zijn blij als ze me zien, ik merk ook wel het verschil als ik vakantie heb of niet, maar ik denk echt niet dat zij er minder gelukkig om zijn. Stel dat ik hem zou verkopen, god mag weten waar hij dan terecht komt? Dat is eigenlijk nooit een optie geweest en zal ook nooit een optie zijn. Ik heb 2 totaal niet gemakkelijke paarden die het geweldig goed hebben op hun stukkie gras, dus waarom zou ik dat veranderen? Een bijrijder of verzorgster is misschien leuk, maar dat ligt ook aan het paard. Tussen mij en zaf klikt het, maar dat geldt niet voor iedereen, dus het zou nogal een zware screening zijn :).
Je moet je niet zo druk maken, je paarden hebben het waarschijnlijk geweldig goed!!! En in de zomer heb je vast zo af en toe een uurtje extra om ze aandacht te geven. Echt, ze komen vast niet beter terecht als je ze zou verkopen! Je moet jezelf geen onrecht aan doen he :).

Chloe schreef op donderdag 26 maart 2009, 18:14:


Ah hier heb ik dan ook wel even op gestemd.

Liesje_Olli schreef op vrijdag 27 maart 2009, 7:27:


Ja, kheb wel ervaring met raf omdat die zafir af en toe komt behandelen voor andere dingen (hij doet nog vanalles naast bekappen). Kheb hem nooit vervelend weten doen tegen een paard, hij is wel kordaat. Hij heeft heel veel ervaring, dus vast ook met kleine lastposten.
Maar op zich woont Raf ook al dik 3 kwartier bij jou vandaan dan, das ook nog wel een stuk...

Monique Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 14:24:


Jeetje, ik heb dit helemaal gemist... Wat is dit erg.
Heel erg veel sterkte, je meisje zal voor altijd bij je zijn ook al is ze er niet meer. De tijd die jullie samen hebben gehad, neemt niemand je meer af.

Misschien leuk om eens een update te geven, voor mij is het in ieder geval niet de normaalste zaak van de wereld om een totaal wilde eigenwijze fjord op te voeden :).
6 maanden geleden heb ik hem gekocht als fjordje waar ik nog geen 5 meter bij in de buurt kon komen. Hij had een halster aan (dat hebben ze aangedaan toen ze hem verdoofd uit het natuurgebied haalden) wat mij lange tijd erg geirriteerd heeft :).
Inmiddels zijn we dus 6 maanden verder. Ziggy laat zich nu heel goed aanraken, hij komt zelf naar je toe om te knuffelen. Het halster is inmiddels ook uit gelukkig. Een nieuw aandoen zijn we mee bezig, hij steekt zijn neus er toch al door. Dit zal nog wel even duren omdat vastpakken voor Ziggy wel erg gevaarlijk is. Vandaag hebben we geoefend met voetjes geven en dat lukte eigenlijk ook al redelijk. Soms vergeet hij zijn manieren even en wilt hij zijn wortel iets te enthousiast bemachtigen. Ik stuur hem dan meestal weg, iets wat hem totaal niet bevalt dan . Wel grappig want dan loopt ie heel hard schuddend met zijn hoofd een paar passen weg om dan weer snel terug te komen om het goed te maken :).
Dus eigenlijk denk ik dat we in die 6 maanden al heeeeel wat bereikt hebben met vrij weinig doen. Nu oefen ik steeds max 10 minuutjes iets wat met vastpakken te maken heeft en dan nog 10 minuutjes iets anders.
In de groep gaat het steeds beter, hij speelt en kriebelt met de rest. Het is wel nog steeds de bedoeling hem zo snel mogelijk te castreren, dus we zullen zien wanneer dat zou lukken he.

We zijn er natuurlijk nog laaaaaang niet, maar het wordt steeds leuker om met hem bezig te zijn omdat hij nu echt vertrouwen begint te krijgen en voor je wilt werken, omdat hij begint te geloven dat het vast wel oke is wat zijn vrouwtje van hem vraagt :).