bart schreef op maandag, 22 december 2003, 11:18:


Hoi Bart,

Geweldig idee!!
Jij hebt het voordeel dat je in een bepaalde discipline zit. Ikke niet!! Ik zou niet weten waar ik jullie iets over kan vertellen. Mijn kennis heb ik ook maar in de loop der jaren bij elkaar gesprokkeld.
Groet,

Hester

mrie schreef op zaterdag, 27 december 2003, 18:42:


Sorry Mrie, maar dit bestrijd ik! Als ik me aan een vreetbui overgeef, dan is er iets aan de hand met me! Dan vreet ik mijn ongenoegen weg of ik zoek troost of iets. Lichaam en geest moeten in balans zijn en ik geloof echt dat It zijn steen met een reden op eet.

Laat ik het zo zeggen, mijn Haffie wil dus niet snachts op stal (ik ben dus al heel blij dat hij in de drie natte maanden overdag buiten mag staan) en draait meteen zijn kont naar me toe in de stal. Daarnaast staat hij met Andor, die zwarte, samen in de stal en die vindt het wel goed op stal, maar neemt ook alle ruimte in beslag, soms bijt hij mijn Haffie in zijn been, nota bene!!

Dat hij zijn kont naar me toedraait is een vast patroon. Ik kan me voorstellen dat It ooit is begonnen met het eten van zijn steen zodra hij op stal kwam. Misschien een ritueel?

Je zou als uiterste redmiddel ook nog eens een dierenarts erbij kunnen halen, of via Bach Bloesems hem door kunnen laten meten op zoek naar het antwoord(lees, heeft hij tekorten)

mrie schreef op zaterdag, 27 december 2003, 18:42:


---Hoi Mrie,
Een paard kan wel degelijk in een dag zijn liksteen opeten, dit duidt uiteraard (je raadt het al) op een tekort. Sommige paarden hebben een tijd nodig om alle mineralen weer in balans te krijgen als het ware.
Ik ben het wel met Hester eens dat het zeker een teken aan de wand is en dat het zeker een mineralentekort kan zijn. Als je er niet gerust op bent dat je paardje de liksteen in een dag opschrokt kun je de steen ook bijvoorbeeld een tijdje neerleggen en dan weer weghalen... dan weet je zeker dat het niet gelijk in één keer naar binnen geschrokt wordt. Zo kun je bijvoorbeeld 's ochtends de liksteen neerhangen of leggen en dan 's avonds weer wegdoen. Of om de zoveel dagen de liksteen een dag neerleggen en weer wegdoen en dit herhalen. Dan zorg je dus dat je paardje het wat gelijkmatiger binnen krijgt zogezegd...

Groetjes,

Linda

bart schreef op zaterdag, 27 december 2003, 10:18:

bart schreef op zaterdag, 27 december 2003, 10:18:


Dag Bart

Ik ben ook geïnteresseerd in deze onderzoeken. Kan je die mailen.

Bedankt.
Janique

bart schreef op zaterdag, 27 december 2003, 10:18:


Volgens mij schreef Hester wat anders. Hoe dan ook, WILGEN bevatten acetylsalicylzuur, oftwel aspirine. Veel dieren die ergens pijn aan hebben eten het vanwege de pijnstillende werking. Maar net als aspirine geldt dat het niet gezond is om het te eten om de verveling te verdrijven.

"Gewone" takken zijn een prima middel. Mijn paarden eten momenteel ook nogal wat houtwerk op, dat hoort nu eenmaal bij paarden; ze vinden het lekker en het bevat veel vezels. Meer "vezelige" stof (hooi of stro) voeren kan de behoefte aan hout verminderen.
Een liksteen in EEN nacht op??? Dat vind ik erg raar. Dat kan naar mijn idee wijzen op een tekort. Een eetlepen zout over het eten is NIET de oplossing. Een liksteen is geen "zoutblok" maar eerder een mineralenblok. Een paard dat ergens tekort aan heeft heeft doorgaans geen tekort aan "zout" maar aan een van de zouten of mineralen die in zo'n steen zitten. Met gewoon "zout" los je dat natuurlijk niet op, dat is puur NaCl (NatriumChloride) en daar kun je nauwelijks een tekort aan hebben.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op zondag, 28 december 2003, 15:01:

Ik bedoelde dan ook geen gewoon keukenzout, Sorrie dat ik wat onduidelijk was. Er is mineraalzout in de handel, zeg maar liksteen voordat het steen wordt. Ik heb me laten vertellen dat het bij de paardendrogist te koop is. Los gebruik van zout lijkt me in mijn situatie nog steeds het handigste in gebruik. Dan kan ik het beste doseren zonder een overdosis te geven en met een gewenningsperiode.

Hallo Allemaal,

Sinds September dit jaar lees ik gretig alle mailtjes op deze site mee, antwoorden ging niet omdat ik me niet kon inloggen. Gelukkig zijn er aanpassingen gedaan waardoor ik me ook eindelijk kon inloggen.
Mijn naam is Yvonne, ik ben 47 en sinds bijna 2 jaar mag ik mij de eigenaresse noemen van Moya een Irisch Cob, of Tinker.
In deze periode ben ik een zoektocht begonnen naar een manier waarbij ik me prettig voel en Moya natuurlijk ook.Monty, Voest etc passeren de revue en uiteindelijk kwam ik hier terecht en zodoende bij Parelli. Ik ben begonnen met L1 en wij vinden het erg leuk.

Groet Yvonne

Hallo Allemaal,

Sinds September dit jaar lees ik gretig alle mailtjes op deze site mee, antwoorden ging niet omdat ik me niet kon inloggen. Gelukkig zijn er aanpassingen gedaan waardoor ik me ook eindelijk kon inloggen.
Mijn naam is Yvonne, ik ben 47 en sinds bijna 2 jaar mag ik mij de eigenaresse noemen van Moya een Irisch Cob, of Tinker.
In deze periode ben ik een zoektocht begonnen naar een manier waarbij ik me prettig voel en Moya natuurlijk ook.Monty, Voest etc passeren de revue en uiteindelijk kwam ik hier terecht en zodoende bij Parelli. Ik ben begonnen met L1 en wij vinden het erg leuk.

Groet Yvonne