Ans Jondral schreef op maandag 6 februari 2006, 12:12:


Hey Ans,

ik lees dat je paard 13 is, dat is niet oud voor een Tinker, maar ook niet de jongste meer.
Hoe is het met haar gebit? Dat is het eerste waar ik aan denk....bij oudere paarden kunnen door slijtage, of juist minder gebruik van de voorste tanden, scherpe randen ontstaan. (Kan ze nog een dikke peen doorbijten met haar voortanden?) Als ze daarmee een ander paard wil waarschuwen, of lekker op de schoft krabbelen...dan wordt dat niet als prettig ervaren door dat maatje.
T komt vaker voor dat kuddeverhoudingen verstoord worden door een paard met een slechter gebit.
Misschien heb je er iets aan.

groet,
Marlies

Niki schreef op donderdag 9 februari 2006, 19:58:


Hoi Niki,

ik heb ervaring met 1 jonge tinker... het is inderdaad wat anders dan een arabier, het lijkt mij juist dat ze juist een kwetsbaardere ziel hebben en meer opkroppen dan warmbloedige paarden. In tegenstelling met hun uitstraling.
Inge Teblick is mij verder ook niet bekend hoor.

Groet,
marlies

Dank voor je moeite om jezelf uit te leggen! Ik heb Teblick nog niet gelezen, voor de verbreding zou het natuurlijk geen kwaad kunnen, wellicht kom ik er nog eens aan toe.


Hier volg ik je volledig en ben ik het met je eens. Ik denk dat paarden juist om dat leiderschap vragen, maar inderdaad: je mag geen enkele terughoudendheid naar dat paard voelen, wil hij jouw leiderschap accepteren...daar zijn ze wel kritisch in, want zoals je al eerder zei, het is een kwestie van levensbelang voor ze.

Onze schimmel Muëzzin duwt je letterlijk aan de kant als hij je niet voor vol aanziet. Ik zie dat echter niet als dominantie, maar precies wat je noemt "zijn eigen pad kiezen"..en terecht, wat mij betreft. Mij negeert hij verder zo goed mogelijk en zal me eventueel proberen te vertellen dat ik uit zijn buurt moet blijven. Geef ik hem op zo'n moment echter een por (dat neem ik maar even als voorbeeld, want echt acceptabel vind ik t niet), dan begrijpt hij wel waarom, maar eerlijk is het niet. Ik ben namelijk degene die in gebreke blijft, ik biedt hem niet genoeg vertrouwen en mag dat dus ook niet bij hem afdwingen...hem een por geven zou ik zien als het overbluffen van mijn eigen onzekerheid..die heeft hij bespeurt en die kan ik voor hem heus niet verbergen, als ik dat wel probeer, door me stoerder te gedragen dan ik ben, voorzie ik op langere termijn problemen...ik dwing wellicht af dat het paard doet wat ik zeg, daar zijn ze zo moeilijk niet in, maar echt zijn waardering en vertrouwen heb ik niet.

Ik hanteer daarbij lichaamshouding als communicatiemiddel...Klaus Hempfling of Mario Luraschi of Horst Becker wel eens zien lopen? Die lopen als een balletdanser, soepel en vol zelfvertrouwen, eigenlijk als een hengst, maar zeker KFH is verlegen naar mensen, zelfs kinderen die om zijn handtekening vragen. Paarden lopen zo met hem mee of weg.

Bij hengsten kun je wel een dominantiespel uitdagen door een arrogante houding aan te nemen en provocerend naar hem te bewegen...dan krijg je van die uitvallen met voorbenen en tanden, waar Luraschi een mooi filmpje van heeft, maar dat is wel menens!


Hier ben je me weer kwijt. Ik denk toch echt dat paarden instinctief reageren en dat, als ze op een dergelijke manier meerdere stappen vooruit konden denken en daar ook de behoefte toe hadden, zij niet ter onze diensten konden staan.
Ik heb wel onze oude Mancho een keer met zijn hoef het stro onder zijn voeremmer weg zien schrapen omdat hij zijn eten altijd vallen laat...dat vindt wat makkelijker terug dan in het stro, maar ik denk wel dat dat het uiterste is.

Het blijft een interessant onderwerp, de psyche van het paard.