trea hoex schreef op vrijdag 18 november 2005, 19:10:
> Trudy schreef op vrijdag 18 november 2005, 18:42:
>
>> Als ik met vera(arabische merrie )buiten rijd ,is ze zeeer
>> voorwaarts..
>> Nu is dat op zich heel fijn ,om zo te gaan,maar even een rustig
>> stapvoets gaan ,zou ook niet gek zijn.
...
>> Heeft iemand suggesties??
>> Bedankt Trudy
>
> Ja Trudy, dat heb ik nou ook af en toe. En ik heb geen arabier,
> maar een tinker, die liever lui als moe is.
....
> De omkering is gekomen toen de ijzers eraf gingen, ik boomloos
> en
bitloos ben gaan rijden, en mijn normal manier van rijden
> inruilde voor het fasensysteem van
Parelli.
.....
> Ik denk hoe meer uren je in het zadel
> zit en communiceert, hoe beter je elkaar verstaat als
> gesprekspartner..
>
> Groetjes, Trea
Ik kreeg ruim drie jaar geleden alweer Arabella; een zéér dominante en bovendien nerveuze Hispano-arabe die géén druk, NUL, accepteerde en volledig flipte van een bit alleen al índoen.
Ben terug gegaan naar wat voor mij al sinds eind jaren tachtig de basis is voor werken met dieren, welk dier ook: 'je krijgt wat je beloont'.
Het duurde even voor ik door had wat voor een paard geestelijke druk aflaten is: de 'open deur' en 'alles los'.
Met niet meer dan een consequente invulling van deze drie rij ik haar nu op een halsring en een leidstok.
Vandaag een goed voorbeeld; ik was samen met mijn lief op een andere merrie op pad op een pittige maar voor hen blijkbaar uitdagende route. Daar zitten een paar stukken in die ze het liefste 100% voluit gaan en Arabella doet die hele route 50% draf 50% galop als ik haar laat gaan.
Het níet laten gaan, haar een gang rustiger laten doen is de crux; als ik de halsring oppak gaat ze al op scherp en haar daarmee dan een remmende druk geven is reden voor een gang snéller. Dát is het dus niet.
Ik moet mezélf geestelijk bewust ontspannen, het 'ZZZZZzzzzénnnnnn' en dat van boven tot in mijn tenen laten zakken zodat ik met 'alles los' rij.
Daarop ontspant zij, kan ik een stemhulp geven, haar belonen met een kroel in de manenkam, een aai of een prijzend woord.
Ik moet het uiteraard sequentieel opschrijven maar mijn en haar ontspannen en de stemhulp overlappen.
Dit is ook de manier waarop ik haar uit galop laat stoppen.
Ik heb er nu honderden kilometers met die halsring opzitten en het is voor ons beiden een stap geweest naar een samenwerkende manier van rijden. Echt verrassend, maar wel logisch. Het is echter beslist héél moeilijk om jouw menselijke reflexen in stressy situaties overboord te gooien, jouw paard te hélpen door zelf te onspannen wanneer zij op tilt drijgt te gaan, maar het is voor Arabella het ei van Columbus.
Ik bubbel er zelf nog steeds van na élke rit zo héérlijk als het rijdt.
Warboel
