Spirithorses schreef op zondag 1 november 2009, 9:01:

Het hoeft je paarden niet te interesseren. Het was slechts een voorbeeld van hoe verzameling wel degelijk met snelheid samen kan, daar ging namelijk de discussie over.

Heuveltjes rijden is wel degelijk een verzamelende oefening. En jij hebt toch jaarlijks een osteopaat bij de paarden? heb je eens geschreven. En die vond toen ook eea.
Is alleen maar te prijzen, want het voorkomt wellicht erger, zo het er al zou zijn.
Ik geloof ook niet dat recreatief gereden paarden van het niet-verzamelen zoveel schade ondervinden, mits ze recht gereden worden. Het belang van verzameling, het daarnaartoe werken, is gewoon een extra aspect van de gymnastiek en die hangt af van het belang dat je daar zelf aan hecht.
Ik persoonlijk hecht er veel belang aan, vind het ook prettig en veilig als een paard een goede balans vanuit de achterhand heeft. In het bos galoppeer ik bij voorkeur verzameld. Het geeft gymnastisch meer rendement, de voorhand wordt ontzien en paard kan beter opletten waar het de voeten neerzet.

Nee dat is denk ik niet zo. Het streven naar verzameling is voor degene die het belangrijk vindt en staat los van dressuurkunstjesruitertjes met hulpmiddelenmuseum. Dat jij het niet belangrijk vindt, prima. Lang niet iedereen verbiedt zijn kinderen cola en chocola. Lang niet iedereen ziet af van roken. Tis een kwestie van prioriteiten, voorkeur, overtuiging, whatever.
De een vindt bitloos een absolute voorwaarde, de ander vindt het ontwikkelen van verzameling en balans de eerste voorwaarde, een derde vindt het allebei.

e m kraak schreef op zondag 1 november 2009, 16:38:


Nee.
De "klassieke school" is meer dan op de vierkante meter werken. De klassieke school richt zich in grote lijnen voornamelijk op de achterhandontwikkeling, dus alle oefeningen staan in het licht daarvan.
De klassieke school begint met eerst aan de hand te werken. Pas als de piaffe aan de hand beheerst wordt, wordt er opgestapt. Pas als de piaffe onder het zadel beheerst wordt, volgt de uitgestrekte draf onder het zadel (aan de hand zou dat wat onhandig zijn). Want wil die uitgestrekte draf correct verzameld zijn, dus vanuit de achterhand en dus niet met voorbeenspektakel dan moet de achterhand alvast heel goed getraind zijn, om te voorkomen dat de rug overvraagd wordt in zo'n powerdraf.
Het is dezelfde vorm van verzameling, alleen de km-snelheid verschilt.

Wie geen zin heeft in paaltjes en/of verzamelend werken aan de hand, gaat de heuvels in met zijn paard of gaat tikkertje spelen in een paddock. Daar leert een paard ook van verzamelen. Niet van 24/7 in de wei lummelen.

Britt Claeys schreef op zondag 1 november 2009, 17:52:


Als het zadel naar voren schuift, gaat jouw gewicht mee en dan zit je nog meer op de voorhand.
Opkrullen is een vorm van achter de teugel zijn, en achter de teugel zijn betekent niet voor het been zijn. Niet voor het been zijn komt door ofwel afgestompt zijn, of lui, of onvermogen om spieren te gebruiken. Altijd resulteert het in sukkelen op de voorhand, dat mag je eigenlijk niet goed vinden als je dressuurmatigs iets wil.
Om het opkrullen tegen te gaan, zou ik veel snelle overgangetjes van slechts een paar meter maken. In die overgang naar voren komt de neus eruit, want dan moet ze achter 'aantreden.' Dat willen we! (zie mijn favo foto 15). Om te voorkomen dat ze dan in dat hogere tempo de rug vastzet, neem je haar snel weer terug, liefst naar halt, want terug naar een langzamere draf gaat ze ongetwijfeld weer opkrullen, omdat ze dan niet meer aan je been is. In het halthouden de teugels los zodat ze er niet op kan hangen, wat ze ongetwijfeld wil, en dan meteen weer een paar meter ferme draf naar voren, neus eruit.
Zoals ik al in het reactievenster schreef: wakker maken! Zelf wakker zijn! Geen eindeloze rondes blijven draven! Je paard lijkt gewillig genoeg, spreek nu de energie maar eens aan!

Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:50:


Klinkt als een leuk dier. De dingen gaan op haar manier. Poetsen is vervelend (is het ook) en werken is okee mits je het correct vraagt en recht en stil zit etc.
Een uitgesproken typje, maar blijkbaar niet te beroerd om te werken getuige het wegstuiven. Waarschijnlijk vroeg je het toch te nadrukkelijk.
Zo'n paard leert je subtiel en minimaal te zijn! En creatief, want het is al snel boring.

Julia el Mecky schreef op maandag 2 november 2009, 12:28:


Optie 2. Beschutting van bomen is voor een artrosepaard net effe lekkerder dan in z'n kale bassie op de wind waardoor de spieren verstijven en hij wellicht nog minder beweegt. En meer beweging is ook een voorwaarde.

Michiel schreef op maandag 2 november 2009, 20:26:


Van Jan en alleman, als het maar op klassieke leest geschoeid is. Ik neem vaak deel aan clinics, reis heel wat af met beide paarden.
Namen: David de Wispelaere, Anja Beran, Ellen Graepel, Sebastian Fernandez, Joseph Smits, Monya Erb, maar ook de dorpsmanege-instructeur.
En de rest leer ik van mijn paarden, op mijn fietspad, in de duinen, in het bos.

Heidi_Aiden schreef op dinsdag 3 november 2009, 8:54:

Ach het hoort gewoon standaard bij de uitrusting van een stoere cowboy: jeans, cowboyhoed, geruit hemd, laarzen en sporen. O ja en een riem met een dikke gesp.

Nils Vellinga schreef op maandag 2 november 2009, 22:21:

Even los van wat jij raadt dat Koen bedoelt, de ongepigmenteerde hoefwand heet dus tevens waterlijn? Waar komt die naam vandaan, wat heeft het met water te maken?

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 3 november 2009, 15:03:

Van panting naar painting:
www.youtube.com/watch?v=He7Ge7Sogrk&NR=1&feature=fvwp