Collane schreef op zaterdag 17 mei 2008, 13:07:

.
http://www.youtube.com/results?search_query=byron+katie&search_type=
.

Ja Echart en Katie hebben heel veel gemeen,
kun je ook gerust Katie's boeken een keer lezen.
Katie's Tao vind ik heel indrukwekkend.
Al zijn haar eerste 2 boeken meer behulpzaam bij
"hoe zou ik zijn zonder mijn stressvolle verhaal".

Elk filmpje van Katie gaat over "Who would you be withoud your story"?
Het onderwerp maakt niet uit, er is maar één probleem in de wereld,
en dat is je eigen stressvolle verhaal. Je moet wel moedig zijn om Byron
Katie te durven beluisteren, het schookt je hele normale manier van denken. Zonder stressvol verhaal is Eddy een prachtkerel, Nick een toffe gozer,
P&S een toegewijde meid. Ongelooflijk dat er mensen zijn
die daar anders over denken, maar ja, dát maakt lezen hier buitengewoon
humorvol en afwisselend.

Groetjes, Michiel

Groetjes, Michiel

amar schreef op vrijdag 16 mei 2008, 22:34:


Ik ook! En dit geef ik mijn kinderen ook weer mee. Ik wordt nie goed van die mentaliteit. In onze omgeving (ruiterclub) is het aan de orde van de dag.
Allerlei redenen: kind te groot, pony te klein, pony is te wild, te braaf, wil niet in de bak, wil niet (alleen) buiten, te jong, te oud, presteert niet voldoende,... ach om hopeloos van te worden.
Maar aan de andere kant door een van deze redenen kwamen wij wel onze Ieniemienie tegen, ook te klein voor het kind. Voor ons kind dus niet en wij hebben er een schat van een pony aan die nooit meer weg gaat!

Michiel schreef op zaterdag 17 mei 2008, 13:53:


Humor van de éne is ergenis voor de ander,
Geen mooier vermaak als leedvermaak


Nils en Olly

Nick Altena schreef op zaterdag 17 mei 2008, 0:04:


Zet jezelf nu maar niet als 'dom' neer Nick, want er zijn inderdaad genoeg paarden te koop. En er zijn veel, heel veel paarden en pony's die snàkken naar een goed tehuis. Daar hebben we geen "natural gefokte" veulens voor nodig.
Fokken 'voor de leuk' en/of voor geldopbrengst, om de dieren vervolgens weer te verkopen, kan ik persoonlijk ook niet waarderen, wie dat ook is.

Huertecilla schreef op zaterdag 17 mei 2008, 13:38:


Zonder stressvol verhaal (om daar maar bij aan te haken)
heb je gelijk met je inzichten hier. Tussen de regels in lees ik ook dit:
Je zegt het dus niet, maar voor het geval dat ...
als je daarbij zou denken: "er zouden geen dierentuinen moeten zijn, er zouden geen pn maneges moeten zijn, er zou geen eco-toerist moeten zijn, er zouden geen brandnetels, cactussen en ratelslangen zijn, dan ...
Ben je flink in strijd met de realiteit en begrijp je niet dat alles bijdraagt aan alles,
ook jij hoor, precies zoals je bent.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

sibyl de jager schreef op vrijdag 16 mei 2008, 22:46:


Hoi Sibyl,

Interessant, ook wat ik heb gezien:
2 Jaar geleden hebben we mijn toen net aangeschafte veulen (hengstje van toen 9 maanden) gekocht, opgehaald en in een soort opfok-kudde geplaatst. Daar leek het ons logisch hem de eerste dag te plaatsen met een leeftijdsgenootje die net een dag eerder was geariveerd. Nou, die heeft mijn veulen bij binnenkomst bijna zijn nek gebroken! Hij (paardveulen) dook zonder aarzelen bovenop mijn ielige ponyveulen en liet net als een pitbull zijn nek niet meer los. Arm beest liep echt te krijsen van de pijn. Meteen maar bij de groep gegooid waar mijn veulen meteen beste maatjes werd met een half jaar ouder veulen die gezien werd als 'extreem dominant'.
Nu, 2 jaar later staat mijn veulen (hij is nu bijna 3 jaar) in onze eigen kudde en ook hier werd hij vanaf dag 1 ( meer dan een jaar geleden) aangevallen door de 'Macho-mannen' van de groep. Hij heeft zich aardig tot goed kunnen verzoenen met de toenmalige 'Macho-mannen' maar staat nu dus wel bóven hen. Hij heeft daar niet voor hoeven knokken of wat dan ook, het was al snel gewoon een feit dat hij hoger stond in rang. Hij is dus wel enorm opgejaagd, gebeten, geschopt en genegeerd bij het introduceren van de nieuwe groep maar heeft zelf nooit wat teruggedaan (ja af en toe wat uitdagen, maar dat was een speelse hap in een bil en dan wegrennen). Het lijkt hier wel dat de paarden wisten welke 'rang' hij had in de kudde, dat hoefde hij niet eerst duidelijk te maken, dat was meteen al te zien, een soort aangeboren hoogte in rang?

Patchouli schreef op zaterdag 17 mei 2008, 13:44:


Ja, en dan... Hoe wil je later aan een paard komen?