Deborah schreef op zaterdag 19 november 2005, 19:37:


alsjeblieft je hoeft niet elke dag te rijden. elke keer dat je er bent doe je al dingen zoals contact maken evetueel poetsen kroelen en dergelijke alles wat je doet vloeit daar uit voort. elke dag trainen voegt niets toe en maakt hem alleen maar zuur, Ik heb wel eens vijf weken niets gedaan met mijn ruin en toen ik er weer mee bezig ging hoefde ik niets te herhalen . we gingen gewoon verder. eerst een band maken met je paard en dan gaat alles spelender wijs, je wilt toch geen olympische spelen doen. waarom die haast,
bovendien als je paard in twee weken moet doen wat jij verwacht hoe denk je dan dat dat gebeurd, klein voorbeeld? dag 1 zadel erop + bijzetteugels longeren, dag 2 en 3 ook , dan dag 4 mens erop en alles wat er gebeurd moet snel en liefst aan bijzet want dan gaat ie zo lekker makkelijk diep lopen. de rest van de tijd wordt gebruikt om alles goed in te prenten, niet luisteren dan maar voelen . je kan het heel goed zelf doen als je maar de tijd er voor neemt. kleine stapjes. een kleuter hoeft ook nog niet te lezen als ie naar de basisschool gaat.
Ina

Frans Veldman schreef op zondag 20 november 2005, 15:12:


ik had wel gereageerd op trudy maar kan het alleen terug krijgen als ik chronologisch lees
Ina

Ilona Kooistra schreef op maandag 21 november 2005, 0:19:


natuurlijk zijn het geen teddyberen!
Ina

epona schreef op maandag 21 november 2005, 11:59:


mm nog niet wakker, klinkt idioot , behoeft uitleg soms denken mensen dat paarden net teddyberen zijn en zijn helemaal verontwaardigd dat die lieve shet het jasje probeert op te eten van hun peuter. mijn roep is vaak: Het zijn geen teddyberen! Het is 500 kilo eigen wil!
Ina

Piet schreef op maandag 21 november 2005, 8:32:


als ik racepaard was en ik mocht kiezen wou ik hier zijn.
Ina

Spirithorses schreef op maandag 21 november 2005, 12:52:


jaaa ha ha
moet het zijn t'is niet echt een teddybeer!!
Ina

epona schreef op maandag 21 november 2005, 14:39:


natuurlijk!
Ina

Michiel schreef op maandag 21 november 2005, 13:52:


mij oude reus van vroeger was dertig en had de zelfde dingetjes die ik jou zie beschrijven, toen heb ik ook wel eens uit pure machteloosheid een oplawaai uitgedeeld. ik bereikte er niets mee hij liep mischien wel even wat sneller maar dat was uit angst niet omdat ie mij zo goed begreep. ik heb er nooit iets aan kunnen veranderen, dan gewoon mijn doel voor ogen houden, het zo interessant mogelijk maken, en wachten tot ik op de helft was, want dan gingen we leuk wat harder als stap in slow motion. toen hij begreep dat er geen lieve moedertje aan hielp en we toch gewoon gingen werd het wel iets beter maar hij was het tweede gedeelte altijd wat vlotter en in mijn ogen vrolijker. mischien is het gewoon een kwestie van volhouden en consequent blijven met weg gaan, ook in je hoofd het filmpje opgewekt blijven houden hoor, want ze heeft vast een neus voor moedeloosheid gaat ze nog langzamer. Ik weet niet precies hoe je het doet maar probeer wel haar zelf te laten lopen en duw haar niet voort met jou lichaam, dat werkt precies tegenovergesteld, als je duwt doe het dan met je bekken alsof je een skippybal naar voren laat rollen. Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Ina

Huertecilla schreef op maandag 21 november 2005, 15:44:


lekker een end rennen zo hard ik kon en daarna gepamperd worden, weet niet hoor, maar ja ik wil ook altijd ruilen met onze kat, dus zal wel aan mij liggen, kijk als ik een gewoon paard was was ik het liefst het mijne natuurlijk!Zegt denk ik het meest over mijn leven

Ina

Piet schreef op maandag 21 november 2005, 17:02:


piet jij hebt gelijk!
Ina