jose schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 11:36:
>>> Bijvoorbeeld, we rijden over een rustige weg niets te doen. Aan
> de reactie van het paard merk ik dat er wat is. Maar wij zien en
> merken eigenlijk niets. Maar het hoofd gaat omhoog, de stap
> loopt weer rustig door. Ik denk dat je zonder kleppen, langer
> last van zo'n voorwerp zou hebben en dat je paard dan eerder kan
> besluiten er voor weg te rennen als het naast hem is en het nog
> wel ziet.
<Het gaat hier dan weer over het gemak van de ruiter .... niet ? Het mag allemaal niet te lang duren voor we erlangs zijn. Foute instelling vind ik dit. Een paard gaat heus niet voor het minste wegrennen hoor, (behalve in blinde paniek), hoogstens wat afstand creëren tussen hem en het 'verdachte voorwerp'.
Wil mijn paard kijken en bang zijn, dan mag die dat hoor. Dan denk ik niet van hoe kom ik hier zo snel en zo makkelijk mogelijk voorbij. Want dat is voor niets goed.
Meestal gaat het zo. Ze loopt aan de losse teugel, ziet iets en het hoofdje gaat naaromhoog, grote kijkers worden opgezet. Pas vertraagt, stopt, kijkt en gaat dan wat uitzwenken, snortend en dan toch het enge voorwerp voorbij. Niks aan de hand dus, compleet natuurlijk. Wil mij paard dat voorwerp bekijken, besnuffelen zelfs, ik laat haar .... dit krikt haar zelfvertrouwen enorm op en wakkert haar nieuwsgierigheid nog meer aan .... Ik zie niet in wat oogkleppen het dan wel weer makkelijker maakt.
Ik denk dat eerder de paniek toeslaat wanneer ze het niet zien ...
Maar inderdaad we zullen het wel nooit eens worden ....
Groetjes,
Sabrina
Warboel
