nynke van der veen schreef op woensdag, 29 december 2004, 21:38:


Ik vroeg naar "waarom" in dit geval, niet naar algemene vaagheden, het geheugen van water of Prednison.


Dus ook vaag, geen bronvermelding. Mij is het, zo als je ondertussen wel snapt, ook al lang bekend.
Nu kan ik me voorstellen, dat die meneer Vink goede reden had voor deze behandeling. Minder goed voorstelbaar vind ik dat meneer Vink dit als een algemeenheid heeft rondgebazuind als simpel onschuldig middeltje dat Jan en alleman maar ongehinderd door enige kennis van zaken moet gaan toepassen en wat zo een eigen leven gaat leiden net als bij voorbeeld die malle knoflookmanie.


"Natuur"middelen raakten al in de jaren 30 uit... daarom heb ik zo veel aan mjin antieke boeken op dit gebied, met alle restricties waarmee je die binnen het kader van kennis van heden moet lezen.


Dit is geen kwestie van "geen vertrouwen" - het is de oppervlakkigheid en de generalisering waar ik grote vraagtekens bij zet. Juniperus is NIET een "onschuldig" besje, en al helemaal niet voor paarden. Ik las al ergens in deze draad iets van "wij stoppen het toch ook in de saus" en schrik me alweer wezenloos van dit soort pertinent ongeldige schijnargumenten; het metabolisme van een paard is totaal onvergelijkbaar met dat van een mens.
In mijn laatste bericht heb ik besje voor besje uitgekauwd en voorgerekend waarom ik deze kuur NIET een kleine en ongevaarlijke dosis vindt. Maar misschien zie je dat anders - reken me dat dan maar voor zodat we niet in vage algemeenheden blijven steken. En moet een minishet even veel besjes als een shire?

Ik begrijp ondertussen dat Collane het verhaal van jou heeft, en dat jij niet verder komt dan meneer Vink qua bronnen. Dus vrees ik dat we niet verder komen.
Zie je nu werkelijk niet dat juist omdat juniperus een werkend middel is, vanouds zo bekend, maar ook met nogal wat eveneens bekende risico's, dat het gebruikt kan worden wanneer daar gegronde reden toe is maar niet als een algemeen "doe maar want kan geen kwaad"?

Groeten, Egon

Collane schreef op donderdag, 30 december 2004, 10:13:


Met 2 kilo in één keer is je paard de volgende dag dood.
Echter daar zit nog een aantal stadia tussen, waarin een scala van nare bijwerkingen.


In bericht Nr:19411 schreef je nog "Hiervoor heeft men +/- 2 ons jeneverbessen nodig."
Maar als 30 besjes nu ineens tesamen 1 gram wegen, dan wegen die 868 besjes die je nodig hebt nog geen 30 gram.

WAT IS HET NOU?

Want ik heb geen idee, en gebruik ze niet...
Weet je wat? Ik ga wel naar de super... daar verkopen ze die dingen vast ook wel voor in de saus, en ga zelf vaststellen wat een gedroogde jeneverbes weegt. Doe ik ook weer es een echte proefneming... morgen de uitslag.
Daarmee ben ik er natuurlijk nog niet met jullie want dan ga je weer zeggen dat ik die van de "natuurwinkel" en geen supermarkt-besjes had moeten wegen.. BS!


In mijn ogen niet persé... zie mijn eerdere bijdragen hier over homeopathie.
Iets anders is het alweer wanneer de werkzame stof daadwerkelijk in oplosing aanwezig is, maar misschien moeten we het dan wel over schijn-homeopathie hebben.


Wie is die van Houten toch? Die "paardentandarts" die bij Nick geweest is, of een dierenarts, of die van de chocoladefabriek? Is van Houten beroemd, dat ik die kennen moet?
Heeft 'ie een doctoraal over jeneverbessen succesvol gepubliceerd? Indien anders, dan kun je met van Houten me de pot op. Omdat je de persoon als schijnargument gebruikt.


Ja begin daar eens mee...

Ik weet niet meer hoe ik met jullie een inhoudelijke discussie kan voeren. Ik voer exacte gegevens aan... ik vermeld bronnen... ik probeer gematigd en redelijk te zijn... en er komt weinig anders dan bokt-gebral en schijnargumenten op terug.

Groeten, Egon

Bandida schreef op donderdag, 30 december 2004, 11:42:


Ik denk dat je de spijker hier op de kop slaat.

Maar hoe had je je die discussie gedacht?

Groeten, Egon