Amable schreef op woensdag 7 oktober 2009, 22:09:


Haha, wat een lekker ding die Jauke, kan me voorstellen dat je daar erg om moet lachen! Toen Sieta nog in een box stond 's nachts moest ze ook in een open box op haar eten wachten, alleen die box had een drempel. Ik hoorde meestal ook haar voetstappen wel als ze er stiekem uit ging, en als ik dan terug kwam en iets zei van 'wat is dat nou?' of iets dergelijks, dan keek ze altijd naar haar eigen voorvoeten, haha. Moest daar altijd zo om lachen. Kwam natuurlijk gewoon omdat ik naar haar voeten keek of wees, maar het was net alsof ze dan dacht van 'potverdorie, zijn ze nou alweer over de drempel gegaan?'.

Verder is ze erg oraal ingesteld, heeft ook zo'n heel beweeglijke mondje, altijd aan het friemelen met die lip. Knopen losmaken kan ze dus goed, maar ze heeft op een vorige stal ook wel de grote elektrische schuifdeur zelf opengemaakt (moest je voor aan een touw trekken). Was gewoon toeval natuurlijk maar ze deed het wel eens vaker.

Verder 'verzint' ze tijdens clickeren vanalles als ze niet weet wat ik bedoel, maar dat zijn dingen die ik haar zelf vooraf heb aangeleerd, dus dat telt niet echt. Ze trekt gewoon haar boekje open van wat ze al wel weet.

Wat ze wel heel erg heeft, is dat vooral als we in de bak rijden of aan het lange teugelen zijn, ze zelf wel denkt te weten wat voor oefening ze moet gaan doen. Moest bijvoorbeeld op de ene hand contragalop oefenen, en als ik dan van hand verander doet ze 'm daar ook maar meteen (en kiest dus zelf de 'verkeerde' galop uit) zonder dat ik iets aangeef. Of van hand veranderen in galop, wisselt ze zelf op de X. En zo zijn er nog meer van die dingen, vooral met lange teugelen biedt ze zelf veel zijgangen aan, maar dan uit eigen initiatief. Waar ik overigens soms echt wel streng in moet zijn, want ze kan daar wel in doordraven. Dat ze nog chagrijnig wordt ook als ik dan 'nee' zeg. Alsof ze denkt, wat nou nee, ik laat hier een perfecte schouderbuiten zien ja!

Sieta schreef op donderdag 8 oktober 2009, 10:46:


En gelijk heeft ze! Het zal wel helemaal niet verantwoord zijn, maar ik kan zo vreselijk veel lol hebben als ik dat zie gebeuren. Ik weet het, ik weet het, ik zie waarschijnlijk allemaal dingen die er niet zijn ... maar soms is het net of ze willen zeggen: "wat vind je van deze? enne ... deze? deze misschien ook nog?" De echte paardentrainers onder ons zullen nu hun wenkbrauwen fronzen of wanhopig zuchten, maar ik lach me een ongeluk met ze en er is er niet ééntje in de wei die hard voor me weg rent of ander gefrustreerd gedrag vertoont. Zucht ... die recreatieruiters hé? Sorry!

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 10:57:


Ja ik kan er ook erg om lachen, en het is natuurlijk ook mijn eigen schuld. Lach erom en ze denkt helemaal dat ze het goed doet. Gewoon een net iets te inconsequente clickeraar
Maar goed, het is mijn paard, en er zijn ook een aantal dingen heel erg prettig aan een meedenkend paard. Een aantal dingen die ik helemaal nooit geleerd heb of niet kan, kan zij wel, en daar profiteer ik van. Het scheelt me soms een hoop werk Piet Bakker zegt toch ook altijd, je bent gek als je geen gebruik maakt van wat ze je aanbieden.
Ik zit niet vast aan 'ze mag het alleen maar doen als ik het vraag', maar wel aan, het moet over zijn als ik wil dat het over is. Zolang dat zo is maak ik me eigenlijk geen zorgen, als ik zou merken dat zij de overhand neemt dan is het snel afgelopen en dan kan het ook niet meer op deze manier.

Kreeg laatst een heel steiger tafereel, zelf aangeleerd, vind het prachtig mooi en ben ook altijd heel erg enthousiast over hoe hoog ze kan, ze doet het ook niet in mijn ruimte, mooie keus ook uit haar repertoire, maar blijf nu maar weer met je beentjes op de grond, want we waren iets anders aan het doen he miep
(het kwam overigens voort uit het galopperen tijdens het lange teugelen, wat ze nog niet kan zo langzaam want daar is ze nog niet sterk genoeg voor, dus er was wel enige aanleiding, gewicht op de achterhand, iets ingehouden worden van voren, maar toch, dat was niet de cue, haha)