Wil schreef op zaterdag 5 september 2009, 2:28:


Ik doe dit voor het beleg op m'n brood, ben er dus niet afhankelijk van Natuurlijk bekappers doen het in mijn ogen ook voor het brood of het beleg. Mensen zoals jullie zijn in mijn ogen geen natuurlijk bekappers, maar mensen die zelf de hoeven van hun eigen paarden onderhouden, net als veel van mijn eigen klanten. Jullie doen het waarschijnlijk frequenter en extremer, maar ook ik heb klanten waar ik maar 1 of 2 x per jaar langs hoef te komen ter controle, die het prima redden zo.

Als ik moet kiezen tussen 9 maanden pijn, pijnstillers en andere ellende of 5 maanden pijn, pijnstillers en andere ellende + ijzers, kies ik voor die ijzers, omdat het de tijd van ellende voor het paard verkort. Gaat mij du sniet om de tijd die ik heb, maar om het lijden van het dier te verkorten.


Wat jij met je paard mee hebt gemaakt is triest, zeker als DA en smid met zo'n conclusie komen. Goed dat je daar niet naar geluisterd hebt! Maar even over het laatste stukje, dat je paard al binnen een paar weken zonder noemenswaardige problemen over dat fietspad loopt. Zou het heel, heel misschien dan niet zo kunnen zijn dat ijzers (mits goed ondergelegd op een goed bekapte hoef) helemaal niet zoveel schade aanbrengen als jullie denken? Anders had je paard toch nooit zo snel weer goed gelopen?

Wat ik het liefste doe is paarden van de ijzers afhalen (klinkt dat raar voor een hoefsmid? :) ) en eigenlijk heb ik nooit meegemaakt dat een paard daarna moeilijkheden kreeg! Ergens hier op HN staat wel het verhaaltje van de Anda die ik van de ijzers haalde en die daarna vreselijk gelukkig was blootvoets. Beestje was met zijn hak behoorlijk over het ijzer gegroeid, liep daarom kreupel. Gewoon bekapt, zool zoveel mogelijk laten staan, dier heeft geen moment gevoelig gelopen.

Bekappen noch natuurlijk bekappen is atoomwetenschap, denk soms dat er hier ook meer van gemaakt wordt dan nodig is, om maar aan te tonen dat NB geweldig is. Alle paarden die ik van de ijzers heb gehaald heb ik daarna gewoon bekapt, niks moeilijk doen en weken laten staan, mm er af halen, week later weer een mm. Tuurlijk zet je ze niet kort en haal je de hele zool weg, dat doe je immers nooit.


Met je laatste zin ben ik het dus niet eens, maar dat zal vast geen verrassing zijn Ik ben niet voor ijzers, maar een juist, passend ijzer op een goed bekapte voet aangebracht zal niet tot nauwelijks schade aanbrengen. Enige schade die ik ken zijn de nagelgaten. Ik heb hier zelf twee paarden staan die jaren met ijzers gelopen hebben, de ene vierkant, de ander heel lang vierkant en daarna alleen voor. Beide paarden staan nu al weer enige jaren zonder ijzers en hadden van het begin af aan prachtige gezonde voeten, mooie brede straal en groeien gezond.

Wil schreef op zaterdag 5 september 2009, 2:39:


Wat ik in sommige gevallen het voordeel vind van een ijzer bij hb is juist het groeien. Dat klinkt raar, dat snap ik. In mijn ogen heeft een paard wat hb is pijn aan de zolen, door het drukken van het hoefbeen tegen de zool. Een hb-paard wat zonder ijzers in de wei loopt maakt sneller met zijn zool contact met de grond/aarde en zal dus sneller pijn hebben. Tevens slijt de hoefwand door ditzelfde contact met de bodem en zul je de hoefstand minder snel/goed kunnen corrigeren doordat er te weinig wand blijft staan. Gevolg: genezingsproces duurt langer, langer pijn.

Ik maak in erge gevallen een speciaal ijzertje, haal de teenlip weg, rond het ijzer aan de onderkant behoorlijk af en haal aan de bovenkant, bij de teen een stuk weg waardoor de zool geen contact maakt met het ijzer. Gevolg is dat de zool veel minder belast wordt, dus minder pijn (ken diverse hb-paarden die na het aanbrengen van het ijzer vrolijk dravend de wie inliepen, waar ze daarvoor, blootvoets nog zwaar kreupel liepen). Ik haal teen weg en zoveel hak dat het hoefbeen weer goed ligt. Ik laat het ijzer zo lang mogelijk onder de hoef zitten, de hoefwand groeit dus en slijt niet af. Na enige tijd (dit kan weken of zelfs 3 maanden zijn! Afhankelijk van hoe snel de hoef groeit) haal ik het ijzer weg en bekap de hoef weer in zijn originele vorm. Dat betekent vaak dat je behoorlijk teen weghaalt om weer een goede hoefvorm te maken. Omdat je de vorige keer al hak hebt weggehaald om het hoefbeen weer in zijn goede stand te krijgen hoef je dit keer geen hak weg te nemen. Het gevaar n.l. van te veel en te vaak hak wegnemen is dat de teen maar blijft doorgroeien, iets wat heel typisch is voor hb-paarden. Even in Jip en Janneke taal: je beeldhouwt eenmalig de originele hoefvorm terug. Mits er geen nieuwe hb optreedt heb je zo goed als nieuwe hoeven die juist groeien.

Ik schrijf dit niet om jullie er van te overtuigen dat dit de juiste manier is, maar om jullie er over na te laten denken dat dit misschien ook wel een manier is om iets op te lossen. Overigens doe ik dit niet bij paarden die licht hb zijn, dat is met alleen bekappen op te lossen en ook niet met paarden die acuut hb zijn, dan doet het ijzer aanbrengen te veel pijn. In die gevallen neem ik alleen hak en teen weg.