M'n oudere volbloed lust sinds een paar weken eindelijk de geweekte bietenpulp, maar ik zie hem er echt niet van aankomen. Hij krijgt eerder een vreemd "grasbuikje" maar zie nog steeds die ribben (is op zich niet zo erg natuurlijk) maar wat ik het vreemdste vindt: hij glanst niet meer. Alle afgelopen winters, heb ik hem bijgevoerd met hele haver, geplette gerst en brokjes, daar deed hij het eigenlijk erg goed op, glom als een spiegel (van koper) Maar als je nu de hoeveeelheid pulp ziet die ik 2x daags moet voeren, zonder resultaat...........eenmaal geweld, weegt m'n emmertje pulp 2,5 kilo!!! En dat krijgt hij, samen met wat haver, 2x daags. Verder heeft ie, zoals altijd, constant redelijk goed tot goed hooi tot zijn beschikking en ook gras is er nog. Iemand ervaring met die doffe vacht samen met voeren van pulp?
Caatje

charlot van r schreef op dinsdag 13 november 2007, 17:37:


Dat hangt helemaal van je paard af wanneer je weer kunt rijden. Indy liep altijd snel weer goed, maar zodra ik erop stapte was de belasting te groot en werd haar hoef weer warm en liep ze lichtjes mank. Indy ontzag ik meestal twee tot drie weken en dan was rijden geen probleem meer.

Het gat geneest van binnenuit en zal langzamerhand uitharden en uitgroeien. Bij Indy duurde het ongeveer een week, dan kon ze weer voorzichtig de weg op. Wel nog uitkijken met steentjes.
Monique

Wat is het centrale diskussie punt? Had je toch maar vertaald

Ik begreep er uit, denk ik, dat Neil het verschil beklemtoont tussen clickertraining met honden en paarden. Dat het aanleren van nieuw gedrag bij honden eerder vanuit spel en plezier komt, het freeshapen, gevolgd door het verbinden met een cue, en dat we geneigd zijn bij paarden eerst de cue te geven en dan te freeshapen, of wachten, tot het gedrag zich voordoet?
Is het dat?

In dat geval vind ik het topic zeer persoonlijk over Neil zijn manier van clickertraining met paarden. Ik ervaar het niet zo. ALTIJD clicker ik met Queenie in vrijheid, ik vind dat een basisvereiste voor clickertraining. Behalve in een niet veilige omgeving bv bij ons op de steenweg Het druist tegen alles in om je paard aan een leidtouw te clickeren, tenzij het leidtouw onderwerp van de training is, maar dan zonder de functie van "blijf hier, je stapt niet weg als het je niet meer zint, enz"
Elke trainingsessie met Queenie is spel, absoluut. Elk nieuw gedrag dat ik Queenie aanleer, ontstaat eerst. Pas als het een reflexmatig gedrag geworden is, dwz, het gebeurt altijd, op dezelfde manier, alsof Q er niet meer over nadenkt, voeg ik een cue toe. Nooit eerst en cue en dan freeshapen. Ik zou daar absoluut het nut niet van in zien.

Wat neil als voorbeeld aanhaalt: bij het clickeren onder het zadel, zetten we druk op de teugels en wachten tot het paard bv naar rechts kijkt om te kunnen bridgen. Hij verwart nmi dit met cue-gedrag. Want, het paard kent het wijken voor druk normaal gezien al dus ook de zijdelingse druk op het halster door druk op een van de teugels. Dus de prikkel 'druk op halster' geeft als resultaat 'wijken'. Net hetzelfde dat de prikkel 'hoofd kijkt naar rechts' een aangeboren response 'ik stap dan ook naar rechts' betreft.
enfin, ik wil maar beweren dat er vooraf al een hele ketting aan cue's responses zijn aan vooraf gegaan en dat Neil een nieuwe cue wilt toevoegen aan het gewenste gedrag. En als het gedrag reeds bestaat, wijken voor druk op het halster, dan is het nmi logisch eerst de nieuwe cue toe te voegen, gevolgd door de geconditioneerde cue, en hopelijk door het juiste gedrag en dit alleen te bekrachtigen.

Dit is het eerste stukje dat ik gelezen heb; de rest moet ik nog doornemen. Khoop dat ik de rode draad doorheen zijn verhaal begrepen heb

Spirithorses schreef op dinsdag 13 november 2007, 23:22:


Even? Bij Queenie heeft het zes maanden geduurd vooraleer ze weer ok liep; DA verzekerde me dat ze binnen de twee weken weer de wei op mocht en ik terug kon rijden. Na een maand mankte ze nog, uiteraard ging ik niet rijden. Na twee maand was haar zool nog steeds zo dunnetjes en veerkrachtig zeg maar. Na drie maand mankte niet meer in draf op de wei, maar wel op straat, zéker in draf. Na vier maand ben ik aan de hand gaan wandelen, op vlakke asfaltbaan, MET hoefschoenen. Een zaligheid voor Queenie, voor de eerste keer niet gevoelig lopen! Zo zijn we elke drie dagen een stukje gaan stappen met hoefschoenen, zodat queenies hoefjes beweging kregen, en niet alleen op de zachte weidegronden. Na 5 maand kon ik de hoefschoentjes uitlaten en mankte ze niet meer zo snel, wel als ik langer dan een uur ging stappen. Na 6 maand waren alle problemen over en vanaf dan ben ik begonnen met NB want dit wilde ik nooit meer meemaken; ze zou en moest een sterke hoefwand en zool krijgen!

Dus charlot, zolang de zool nog zo week is zoals je zegt, zelfs al loopt je paard niet kreupel (paard kan het wegsteken ook!) rij niet! Zeker als de zool nog niet hard genoeg is, dan komt er zo weer een hoefzweer als ze op een of ander steentje zou trappen.

Gun tessa de rust die ze nodig geeft, gebruik je eigen deskundigheid door te kijken naar de hoef, de DA is geen helderziende die kan schatten hoelang het duiuirt voor zo'n zool hersteld is. Vraag hem eens hoe snel de zool gemiddeld groeit per maand. Het is niet omdat 'de wonde' of het gat dichtgegroeid is dat de zool sterk genoeg is. Dus dat is niet de enige indicator. Bouw, zoals piet zegt, langzaam op, kleine stukjes wandelen op vlakke asfalt, aan de hand en KIJK. De wei is geen goed alternatief omdat de weidegrond te zacht is om te kunnen oordelen of ze goed loopt of niet.

En heeee, wanneer koop je het boek NB eens? Dan weet je alles wat je moet weten over de hoef, of doe de cursus NB!
Iedereen wilt je helpen, zo zijn we nu eenmaal, maar je kan het best allemaal zelf leren.

Grtz

lizzy schieke schreef op woensdag 14 november 2007, 9:45:


Je paard zal je nog dankbaar zijn, eindelijk geen koude hoeven meer. Als het gaat sneeuwen geen klonten ijs meer onder de hoeven.
Vertel iets meer: ontijzerd maar ook bekapt? En hoe bekapt? Als alleen de ijzers eraf zijn is dat vaak oncomfortabel.