trea hoex schreef op vrijdag 14 april 2006, 14:01:


Wat dit betreft zijn de hoeven van de Koniks interessanter dan die van mij Trea. Die Koniks lopen een deel van het jaar op een drassige bodem en een deel van het jaar op mokerharde kleikorsten.
Ik denk dat het geheim van hun zelfonderhoudende hoeven gezocht moet worden in het gegeven dat hun hoeven oorspronkelijk zijn, de Wetmatigheid van Strasser en er op 'natuurlijke' wijze op geselecteerd wordt.

De Wetmatigheid van Strasser: staat een paard op bagger, dan zijn de hoeven bagger. Staat een paard op rots, dan zijn de hoeven als...

Voeg daarbij het groeisignaal vanuit de straal en je krijgt een keurig zelfregelende hoef die bij zachte ondergrond een gripgevend randje heeft en op harde ondergrond op zool en straal loopt.

De meeste rijpaarden in NL echter staan niet 24/7 buiten en nagenoeg alle paarden maken te weinig meters, zéker in combinatie met eigenlijk te zachte/natte ondergrond en 's nachts stallen.
Daarbij hebben verschillende rassen/slagen een erg lange periode van op hoefkwaliteit niet-selectieve fok achter de rug.
De paarden van F&I zijn, met in achtneming van het 24/7 op zandgrond, denk ik voor NL een representatief voorbeeld van wat realistisch maximaal haalbaar is voor rijpaarden.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Anna van Rheeden schreef op zaterdag 15 april 2006, 3:31:


???
Wat vraag je nu eigenlijk en waarom?
Zeg maar tegen die vriendin: 'Dat is niet best voor het paard, ga zelf maar beter wat oefeningen doen.'

HC
http/::users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op zaterdag 15 april 2006, 9:48:

Wát niet Pien?
Dat het niet goed is voor een paard? Echt wel.

Dat een invalide geen paard kan rijden? Uitzonderingen bevestigen de regel, doch een bergtocht met zo'n persoon in onverantwoord.
Dat er op bijna alles wel een uitzondering is, is geen argument Pien en dat weet jij ook.

- Hippotherapie is heel wat anders en laat het paardwelzijn lgelijk al in de basis los; dat is een zogeheten 'goed doel' voor mensen met het paard als hulpmíddel.
- Dat maneges, paardverhuurders en dergelijke een belang hebben bij niet al te kritisch zijn is ook geen argument want ook hier is het paard het bedrijfsmíddel.
- Dat bij FEI-dressuur'sport' van alles mbt 'goed paardrijden' overboord wordt gegooid onderhevig aan geformaliseerde uíterlijke regels staat er ook los van
want ook hier is het paard een hulpmíddel van de 'sporter' onder gecontroleerde omstandigheden.
Allemaal niet echt vergelijkbaar met wat ík onder paardrijden versta.

Dat de wereld voor andere mensen door hun 'ja, maar's beïnvloed wordt is me helder. Mijn eigen wereld is ook helder; de regel blijft toch echt dat als je niet soepel en fit bent je niets op een paard te zoeken hebt in het belang van veiligheid voor derden en het welzijn van het paard.
Ik ga écht niet op pad met iemand die een potentieel risico is. Ook niet op diens eigen paard. Niet in NL en zéker niet hier.
Wat iemand anders doet is diens verantwoordelijkheid. Ik heb de verantwoordelijkheid voor mezelf en mijn paarden en kies ervoor niet vooraf al simpel vermijdbare risico-factoren in te moeten calculeren.
Opstapje om het paard te ontzien is heel erg aardig, maar nódig = diskwalificatie. Lijkt me erg eenvoudig. Jammer voor wie er dan niet opkomt, maar niet míjn probleem. Ga ik daar wel mee pad dan is het dat potentieel wel. Je kan het me moeilijk kwalijk nemen dat ik er voor kies dat te vermijden

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

We lezen erg veel over het broeikaseffect maar er is meer, ook m.b.t. paarden.
In NL is het JKK een goed voorbeeld en in het verhaal hier op PN over insuline-resistentie/magnesium lees ik een opmerking over 'toenemende mate' en 'zure regen', hetgeen een mondiaal probleem is.
Dat viel gisteren toevallig in hetzelfde bakje als een stuk over het maken van melkproducten; 'spontaan verzurende melk is een rariteit geworden' met als reden het voeren van kuil en fabrieksvoeders met ontstekingsremmers.
Kefir, kumiss en een thermofiele bacterie waarvan ik de naam vergeten ben komen niet meer in normale hoeveelheden en verhoudingen voor.

Wij maken hier van eigen geitenmelk volgens het boekje 'spontane' yoghurt omdat we niet alleen de paarden eco-dingus proberen te houden.
Vanavond gaan we room (voor boter en ijs) en karnemelk proberen omdat we inmiddels allerlei 'moeder-culturen' hebben.
Enorm boeiend hoe dit met bacteriën en gisten allemaal werkt en een ronduit verontrustende situatie dat onze gezamelijke menselijke activiteiten en bio-industrie dit soort millennia oude supergezonde en natuurlijke processen om zeep helpen.

In hetzelfde kader past het toenemen van allergieën bij ook dieren. Daar moet je dan uit welzijnoverwegingen weer allerlei kunstmatige maatregelen gaan zoeken....
Als je daar een beetje integraal over probeert te denken word je er peu nerveu van.
Hoe zou, als er een dergelijk bewustzijn zou zijn, Gaya over ons 'denken'?! Als een virus?

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 15 april 2006, 13:39:


... en zo gooien we weer een vooroordeel in de groep. Er bestaat geen 'Spaanse harde manier': er zijn ménsen die dwangmatig met paarden omgaan; Spanjaarden en óók NLers.
Verder kan de gemiddelde NL teugeldenkend ruiter nog een puntje zuigen aan menig Spaans ruiter. Ja, en ook andersom.

Het enige échte verschil is dat de modale spaanse ruiter doorgaans in en van de campo leeft. Hier zijn nog veel mensen die wél van hun brood afhankelijk zijn van hun rijdier, wel hun rijdier 'bedrijfsklaar' op stal moeten hebben staan. Wel redenen hebben om anders met het welzijn om te gaan dan luxe hobby-eigenaren en vaak met veel verstand van zaken verrassend paardgericht bezig zijn.

De spaanse maatschappij is verder vele malen complexer dan de NL en daarbij in een stroomversnelling van ontwikkeling. Ook allerlei ethisch waarden veranderen en de grote middengroep die in NL na WO2 razensnel opkwam en ging paardrijden is hier nú pas enige omvang aan het krijgen.
Die ruiters hebben in NL 50 jaar nodig gehad om het 'N'H te ontdekken en is de hoofdstroom er nog knap vies van; hier is het nu al een vast element in álle hoofdstroom paardenbladen.
Over 'beter' of 'slechter' wil ik het daarom niet hebben en al helemaal niet over 'dé Spaanse manier', laat staan 'de harde Spaanse manier'...

Gewoon niet meer doen Eddy; staat niet zo slim.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Trudy schreef op zaterdag 15 april 2006, 14:15:


Ik neem aan dat je 'Koniks' bedoelt?!

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Wat die Konikkss betreft is dat toch eigenlijk juist goéd nieuws?! Dat zijn er dan een paar die in de Oostvaardersplassen niet hoefbevangen dood hoeven te gaan van de honger. Of zoiets.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Coulash schreef op zondag 16 april 2006, 8:50:


Op zich heb je gelijk en dat geldt ook voor het bit. Als niemand je vertelt dat dit in erin hoort, kom je toch ook niet op het idee!?
Ik heb met dieren leren omgaan buíten de paardenwereld en derhalve nooit in een bit in mijn eigen paarden gehangen. Wel het boek van Gertrud Jetten over bitten (en andere optomingen) in huis gehaald om te het hoe en wat te begrijpen. Dat erg informatieve boek was de aanleiding om een halsring aan te schaffen en nu laat ik door zonder optoming op straat te rijden zien dat een bit geen noodzaak is.

Jouw opmerking over verbeteren legt de verantwoordelijkheid bij een ander; 'als iemand jou erop wijst'. Ik ben het daar fundamenteel mee oneens: je kan je ook zélf verbeteren.
Lees http://www.classicaldressage.com/zen/articles/a_6.html
geeft een heel aardig herkenbare uitleg.

Het boek van Koning Duarte, 1418, is een eenzaam meesterwerk (en een echte aanrader) omdat het zich tot de ruiter zélf richt. Op diens wil, kracht, angst, vaardigheid, kennis; dat neemt tweederde van het boek in beslag. De onafhankelijke zit een kwart, het gebruik van bit, sporen, leidstok etc. de rest. Héél anders dan de meeste paardenboeken nu die zich allemaal op die paar % hulpmiddelen en technieken richten.
Ook (de behoorlijk vaagzweverige) Hempfling richt zich nauwelijks op de ruiter zélf. Ja ik heb boek en bijbehorende video en zou daar een verníetigende recensie over schijven.

Het 'zweverige' wat veel mensen tegenstaat bij Zen en dergelijke heeft trouwens door de moderne ontwikkelingen in de wetenschap een handvat gekregen. In de menselijke hersenen worden harde netwerken aangelegd bij het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden.
Het terreinrijden zonder optoming was bij mij letterlijk en figuurlijk een 'aha-erlebnis' en exact hetzelfde als leren fietsen. Deze vaardigheid is nu hard in mijn hersenen geprogrammeerd als een nieuw netwerk van synapsverbidingen.
In http://www.amazon.com/gp/product/0849313082/qid=1145173222/sr=1-1/ref=sr_1_1/102-9891981-0201703?s=books&v=glance&n=283155
wordt dit wetenschappelijk onderbouwd.

Om jezélf te verbeteren heb je alleen jezélf nodig. Een ander kan je hooguit de weg wijzen of een ondersteunend figuurlijk zetje geven. Stoppen met roken, uit een depressie komen, je leven léven.... en ook paardrijden; je moet het zélf doen.
Dat was ook mijn opmerking aan Eddy: híj kan er weinig aan doen en het is ook niet zijn verantwoordelijkheid.

Terug naar Duarte: wil, kracht, angst en vaardigheid liggen bij de ruiter zélf. Van buitenaf kan kennis aangereikt worden doch de ruiter moet daar wat mee doen, het zich eigen maken.
Kijk naar Nick en het zadelverhaal als voorbeeld; zo lang het muntje bij hém niet valt is het hele hoofdstuk voor hem niet toegankelijk.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op zondag 16 april 2006, 1:10:




Sorry Rody, maar ik verslikte me in mijn koffie van de lach om de verstandige opmerkingen van Pien.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

peter de hoon schreef op zondag 16 april 2006, 9:59:


Lijkt míj logisch dat je daar inderdaad een milieu-vergunning voor méstcompostering nodig hebt en dat het aan strenge eisen onderhevig is.
Het vochtdicht afsluiten van de bodem en zelfs het afdekken van de verdamping kan zomaar vereist zijn.
Het aantal paarden, de hoeveelheid land, het overige beheer/uitstoot en waar je woont spelen een rol.

Ik ken de specifieke bepalingen niet omdat ik al een tijdje uit NL weg ben doch je kan ze op de betreffende paginas via zowel het Min.v.Landbouw als van Milieu vinden.

Het wordt overigens fantástische compost doch je moet voor het verteren van met name de stro-resten wel minimaal twee jaar rekenen en er blijft heel weinig over van een indrukwekkende berg.
Wij vinden het erg jammer dat we de indrukwekkende hoeveelheid warmte die de berg produceert niet kunnen benutten maar goed, op deze manier hebben de beesten en beestjes er wat aan.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Coulash schreef op zondag 16 april 2006, 9:05:


Heb daar nét een opmerking over gemaakt mbt de Oostvaardersplassen in een ander topic ('even relativeren'): niets en dat is ook niet nodig. Míts.... etc.
Hier in andalucía staan fikse groepen p.r.e.s het jaar rond in de moerassen van de Guadalquivir, de delta van de Cota Doñana. Let wel andalusiërs met stamboekpapier. Omdat de veulens voor de verkoop zijn wordt er wel bijgevoerd doch gestructureerd hoefonderhoud?? Echt niet.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Trudy schreef op zaterdag 15 april 2006, 20:38:


Zure regen? Wraak van het gestresste gras?
Wij spelen Bach af voor de bloesem en er is (serieus en met dank aan F&I) een zak magnesium-chelaat voor Sancha onderweg

HC
http://user.telenet.be/huertecilla

De opmerking aan Trudy over boos gras komt niet zomaar uit de lucht vallen:

http://www.max-planck.de/english/illustrationsDocumentation/multimedia/mpResearch/2004/heft04/4_04MPR_09.pdf

http://www.localgardener.net/manitoba/articles/treestalk.html

http://www.bio.miami.edu/tom/bil160/bil160goods/14_coevolution.html

Het beperken van het trekgedrag van herbivoren door het plaatsen van hekken heeft óók effect op het 'gedrag' van de planten die ze eten. Exact welk effect en wat dat weer voor gevolgen heeft voor het gedrag van de herbivoren is nog volop onderwerp van studie.
Wat helder is, is dat er een wisselwerking is.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

e m kraak schreef op maandag 10 april 2006, 12:43:


Ik ben trouwens benieuwd hoe het met de oorspronkelijke eigenaars gaat. Die hadden bar pech (de bosbranden) met hun nieuwe leven in Portugal dus ik hoop dat het hen goed gaat.

HC
http://user.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op zondag 16 april 2006, 12:02:


Gelijk heb je Pien.
Wij hebben dat hier bijvoorbeeld met Luna gemerkt. Die bokte soms bij in galop gaan.
We hebben dat aan zadels geweten en dat zal ook best van invloed geweest zijn maar dat is allemaal eígenlijk een gevolg geweest van te vroeg galop vragen onder het zadel en daarna een gewoonte geworden.
Ik heb inmiddels geleerd geen galop meer te vragen voor een paard het zelf spontaan aanbiedt.
Van Luna vragen we ook geen galop meer en nu gaat ze soms spontaan in een gewéldig fijne en rustige galop. Let wel, die wordt dit voorjaar 6 en begínt nu pas een volwassen paard te worden.

Hoewel 'staken' een ander topic is, is het zó verwant hiermee dat ik daar nu ook naar grijp: dat staken begint doorgaans bij overvragen van een paard.
Dat overvragen kan geestelijk of lichamelijk zijn en het derde-dag fenomeen is een listige.
Als het paard er een 'succes'ervaring mee heeft, leert het in feite de eigen kracht en macht te gebruiken. Dit in combinatie met met gewoontevorming is echt een fors probleem (vandaar dat de geringste bewuste ongehoorzaamheid voor mij zo'n enórm aandachtspunt is bij de voorbereiding op optomingsloos rijden).

Net als een paard dat geleerd heeft dat het zich kan losrukken (actief verzet) is een paard dat geleerd heeft hoe succesvol staken is, een paard met een vervelende erfenis voor de rest van diens leven: dit vergeet zo'n paard nóóít meer en alleen bij een verandering van omstandigheden waarbij de grenzen volledig nieuw getrokken worden heb je kans dat het paard er in voorkomende situaties niet naar teruggrijpt.

Staken (passief verzet) kan ook heel makkelijk tot actief verzet leiden als je onoordeelkundig de druk verhoogd en als dát succesvol voor het paard is, zit je met de combinatie van staken en verzet.
John S. Rarey is er heel helder over en legt het ook goed uit.
Overigens heet staken in het engels(amerikaan) 'baulking' of 'balking' en stakend gedrag wordt soms ook met 'mulish' aangeduid.

Staken en bokken (bij het beleren) zijn beiden in aanvang protestuitingen en punten waar je héél diep mee in je vingers kan snijden omdat het een grensgebied is waarbij je moet aftasten wat je met iets meer druk, minder druk, afleiding en gewenst gedrag belonen moet doen.
In beginstadia is het doorgaans goed om bokken te negeren en jezélf te bezinnen en bij staken de uitspraak van Teblick 'zet het op en wacht' met positief belonen als lokkertje te onthouden.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla