Nick Altena schreef op zaterdag, 27 november 2004, 0:18:

etcetera....

Ach ja... ik reageerde eigenlijk ook nodeloos geïrriteerd.. dus..
excuus!
Marianne

Esther schreef op zaterdag, 27 november 2004, 8:04:


:) over de associatie zijn we het dus eens!

Maar wat Gaus en de *will to please*.... hmmm, ik denk het niet. Ik geloof niet dat een paard (of hond in zijn geval) de intentie heeft of mij een plezier te doen.. wel zichzelf : door bv van 'druk' af te komen of de 'beloning' te krijgen, of dat nou in de vorm van yes of snoep is..
Ik denk dat een dier 'egocentrischer' is en dat wij mensen daar 'gevoelsmatig' wat moeite mee hebben om te accepteren zoals het is. Hoe vaak hoor je b.v. niet 'hij wil graag voor mij werken'... ik denk dat dat onzin is. Een paard doet wat van hem verlangd wordt, het wordt door ons opgelegd - of dat nou 'associatie-spelletjes' zijn of niet..
Groetjes, Marianne

Els schreef op zaterdag, 27 november 2004, 9:18:


Factoren waar je rekening mee zou moeten houden:

· Vers of rauw voer (vers gras, planten, kruiden) leveren de meeste voedingsstoffen die het paard nodig heeft. Bewerkt voer ( zoals hooi) en gras in de winter bevat minder voedingsstoffen
· Als de samenstelling van de weide optimaal is ( goede bodem met voldoende mineralen, voldoende variatie in grassen, kruiden en planten, en bomen/struiken die voor een paard eetbaar zijn), dan benader je het natuurlijke menu van een paard en zou je er vanuit kunnen gaan dat er geen bijvoeding nodig is.
· Net zoals voor mensen, zijn er voor paarden richtlijnen ( gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek) wat er aan voedingsstoffen nodig is: koolhydraten, eiwitten, vitaminen, mineralen. Omdat je inderdaad niet met een laboratiumtestkitje in je wei zit, kun je niet exact bepalen wat er nu wel of niet in voldoende mate beschikbaar is - er wordt er uitgegaan van algemene normen. Een gegeven daarbij is dat er in de winter in planten/grassen minder voedingsstoffen zitten en ook minder beschikbaar zijn: planten verdorren, gras groeit niet meer. Het volume wordt minder.
· Wil je je paard het jaar rond op de wei houden, dan zul je er verstandig aan doen om vanaf eind oktober tot aan het voorjaar als het gras weer gaat groeien, hooi (of evt. kuil) bij te voeren om het kacheltje te laten branden, en voor stoffen te zorgen die een paard in de natuur ook zal eten: boombast en ruwvezelige houtachtige gewassen. Omdat dit laatste niet altijd een optie kan zijn, is het verstandig om voor een aanvulling te zorgen in de vorm van een goede kwaliteit granen ( leveren mn koolhydraten).
· De enige manier waarop je kunt controleren of je paard werkelijk alle stoffen krijgt die hij nodig heeft, is bloedonderzoek. De meest fervente 24/7 x 365 weidegangers zullen nog verbaasd zijn over hoeveel ‘grens- of onderwaarden’ uit dat onderzoek kan blijken. Dus, als je je overtuiging werkelijk proefondervindelijk wilt bewijzen, dan is bloedonderzoek noodzakelijk! Een dieet van bv alleen gras kan zomaar een tekort aan ijzer, fosfor etc. opleveren – wél nodig voor een optimaal funktioneren, maar gebreken zijn vaak niet ‘zichtbaar’ aan de buitenkant. Wil je ‘op veilig’ spelen, dan voer je dus wat bij.
· Natuurlijk is de wijze waarop het paard gehouden wordt en de arbeid die het paard verricht van invloed. Als er veel energie gevraagd wordt, moet je ook veel energie teruggeven. Als een paard veel op stal staat wordt het ook weer een ander verhaal en zelfs een deken, ja of nee, heeft invloed op de energie-huishouding van je paard.
· Vitamine-stoot: ja, tegenwoordig erg populair bij sommigen maar niet zomaar te geven ( meestal in de vorm van een injector, net als een wormkuur). Tenzij je erg ervaren bent in het op het oog beoordelen van de gezondheidstoestand van je paard zou ik dat niet ‘zomaar’ geven als-ie er wat ‘sip’ bij staat. Een vitamine-stoot werkt trouwens maar kort – als je dan toch twijfelt of je paard tekorten heeft, kun je beter wat granen bijvoeren of vitaminekoekjes ( dagelijks een paar koekjes vlgs de geadviseerde richtlijn, zal geen kwaad kunnen).
· Nog even over dat bijvoeren in de winter: de natuur heeft het zo geregeld dat een paard – in het wild - in de winterperiode zijn reserves aanspreekt: het vetlaagje wordt minder. Met dit gebeuren worden ook afvalstoffen die in de vetlagen opgeslagen zijn, afgevoerd en wordt het paard opgeschoond. Daarbij kun je voor onze gedomesticeerde paarden ook denken aan afvalstoffen als van medicijnen, wormkuren en andere ‘vervuilingen’. Dat in aanmerking nemend, pleit het ervoor je paard niet té veel bijvoeding te geven maar gerust wat mag laten ‘interen’ op zijn reserves. Uitteraard moet je daarbij dan wel rekening houden met de energie die het paard moet leveren ( training, veel rijden etc.) en dat dus wel in balans houden.

Er is nog veel meer over te vertellen natuurlijk, maar wellicht heb je iets aan het bovenstaande om door te denken.

Groet, Marianne

Moniek schreef op zaterdag, 27 november 2004, 11:09:


... hoe of wat anders dan wel?
Ik probeer niet een paard te 'de-mystificeren' hoor, maar wil wel graag weten wat een paard wérkelijk beweegt om iets te doen, zonder daar nou mijn 'menselijke normen en waarden' op los te laten. Dat lijkt me voor begrip - over en weer - niet onverstandig :) !


... wat is er verkeerd aan egocentrisch? Het 'ik' laten prevaleren is als het om eten gaat (als voorbeeld) toch niet verkeerd? En de drang om het 'zelf' in stand te houden toch ook niet?

Mij lijkt dat toch voorbehouden aan ons mensen.

... dat bedoel ik: dat is dus het vergelijken van onze normen met die van dieren! En dat lijkt me verkeerd. Wij vinden egocentrisch of egoïstisch niet 'sociaal' .. maar ... is een paard dat een ander paard wegduwt bij de voerbak dan 'egocentrisch' of 'a-sociaal' .. en dus 'verkeerd'?


... tja, ik beweer niet dat paarden geen sociale dieren zijn - dat zijn ze wel, zeker onder gelijken.


Ik vind niet dat je mens en dier zo kunt vergelijken ( waarmee ik dus niet zeg dat de één of de ander beter of minder is !!!!). Ik vind wél dat je als mens van bepaald dier-gedrag véél kunt leren, dat wel ja!


Haha, dat is dus de vraag .. zie boven!

Groet, Marianne

Zojuist gevonden op het internet, artikel uit het Nieuwsbald an het Noorden:

Agressieve methode is prima paardenmiddel
van onze verslaggever dirk-jan kaan
slootdorp-
Agressieve Duitse methodes stemmen niet echt tot positivisme in Nederland. Toch is er voor paarden een behandelwijze overgenomen van onze oosterburen dat als een prima paardenmiddel kan worden beschouwd. Het is een middel tegen hoefbevangenheid. Bij hoefbevangenheid verdwijnt vocht uit het deel tussen de hoefschoen en het 'levende deel' van de hoef.

Dit doet zo veel pijn dat de beesten niet meer willen lopen. De Duitsers hebben daar wat op wordt gevonden en de aanpak wordt steeds meer gebruikt in ons land. Er wordt onder meer een deel van de voorwand verwijderd en gebruik gemaakt van een steunzool.

Paardenarts Jan Reitsma uit 't Zand heeft een praktijk in Slootdorp. Hij merkt dat de methode vrucht afwerpt. Reitsma ziet met lede ogen aan hoe dieren, en dan vooral pony's, verkeerd worden behandeld. Vaak gebeurt dit overigens onbewust. Reitsma: ,,Door die verkeerde aanpak treedt de aandoening hoefbevangenheid op. Het komt vaak voor bij Shetlandpony's. Dit zijn sobere dieren, die met weinig voedsel toe kunnen. Ze moeten eigenlijk schraal worden gehouden, maar vaak worden ze door hun baasje toch verwend.''

Vetgemest
Zonder beweging en met veel voedsel worden de pony's als het ware vetgemest. Hoefbevangenheid is een aandoening die ontstaat door verschillende factoren, want ook leeftijd en weersomstandigheden hebben er mee te maken. Reitsma: ,,De Duitse methode om hoefbevangenheid te behandelen was reeds bekend in Nederland. Wij hebben hem nu ook overgenomen. Met een fenomenaal resultaat, al zeg ik het zelf.''

Hoefbevangenheid moet benaderd worden als spoedgeval. Dat gebeurt echter vaak niet. ,,Mensen hebben er geen benul van hoeveel pijn die paarden lijden. Voorheen was de methode voor de paarden letterlijk met pappen en nathouden zoethouden. Dat gebeurde door het toedienen van veel pijnstillers. De dieren werden vaak in nat zand gezet. Voor hen is het een langdurig pijnlijke aangelegenheid.''

Maar tijden veranderen gelukkig. Reitsma: ,,Wij zien het dier het liefst zo snel mogelijk naar de kliniek gaan waar een röntgenfoto kan worden gemaakt. Afhankelijk van wat er op de foto te zien is en de lengte van het ziekteproces dat gaande is, maken wij een behandelplan voor het dier. De behandeling bestaat uit het wegnemen van de voorwand van de hoef. Daarna wordt de zool op een correcte manier 'bekapt'. Onder de achterste hoef komt een gipsen steunzool.''

Er bestaat een nauwe samenwerking tussen de dierenarts en de hoefsmid. Reitsma noemt dit contact essentieel. In een latere fase van de behandeling moet er een speciaal beslag onder de hoef aangebracht worden. ,,De arts moet uiteraard zorgen voor de verdoving. De hoefsmid maakt een speciaal hoefijzer. Zo'n open teenijzer komt omgekeerd als een gewoon hoefijzer onder de hoef. De achterste hoefhelft wordt opgevuld met een zachte kit, zodat het paard weer lekker loopt.'' Reitsma had eerst zijn twijfels over de aanpak, maar die zijn langzaam aan weggeëbd. ,,Wij zijn nu een jaar met het project bezig. In het begin denk je, waar doe je het voor. Maar wij zijn er trots op en blij dat de methode nu uitkomst biedt voor paarden.''

Florus schreef op zaterdag, 27 november 2004, 20:22:


:) ha! de geleerden zijn het dus met me eens! Zie wat ik schreef in mijn eerdere post van vandaag over 'voeding' ... het gegeven dat en paard het hele jaar kan 'weiden' is nog geen garantie voor gezondheid: het is een totaalplaatje: gras, bodemgesteldheid, kwaliteit hooi, aanvullende gewassen als bomen/struiken/planten/kruiden.

Wilde paarden hebben maar twee dingen voor op gedomesticeerde paarden: totale vrijheid en geen bemoeienis met de mens. Met hun gezondheid is het vaak droevig gesteld en hun levensverwachting ( uitzonderingen daargelaten) is korter dan onze weide- en stalpaarden.

Marianne

e m kraak schreef op zaterdag, 27 november 2004, 14:20:


Eh.... ik snap niet wat je bedoelt Egon ????
Bedoel je dat wat ik schreef daarop doelde? Ik vermoed dat je dan misschien mijn woorden verkeerd 'ontvangen' hebt want ik zal wel de laatste zijn die het 'zelf' of het 'bewustzijn' alleen aan mensen zou toerekenen. Of het 'zelf' van mensen beter vind dan het 'zelf' van dieren.

Ik vind wel dat ons bewustzijn of zelf 'anders' is - niet in essentie maar in uitingsvorm en derhalve in consequenties...

Dus nu duizelt het mij ook :)

Marianne

e m kraak schreef op zaterdag, 27 november 2004, 14:13:

Maar

Ja eh.. dat wordt gezegd.. maar... op basis van welk bewijs?????
Dat was nu precies mijn punt/vraag... wat bewijst dat de bevestiging al de beloning is? Het ontbreken van het snoepje, of..????



Sociaal gedrag? Terug in de kudde waar je in thuishoort en je 'herkend' wordt ? :)

Groet, Marianne

jo schreef op zaterdag, 27 november 2004, 15:57:


Hmm.. interessant geval..

Ik denk dat je op de allereerste plaats moet (laten) vaststellen of het dier niet gewoon echt pijn heeft. Dat kan door een buigproef - maar dat zal als hij niet wil lopen, niet lukken - dus dan is de enige optie, zoals Bianca ook al opmerkte - plaatselijk laten verdoven door een DA.
Als het paard wél kan lopen na lokale verdoving, dan is de conclusie simpel: hij stelt zich niet aan, hij heeft pijn. En dan hebben allerlei dwangmethodes geen enkel nut maar moet er gelokaliseerd worden wat de klacht is.

Wát je verder ook voor ogen staat, ik denk dat je eerst 100% zeker moet zijn of de pijn echt is. Die pijn kan veroorzaakt worden door iets kleins wat je op het oog niet kan zien.

Marianne

anja schreef op zaterdag, 27 november 2004, 22:15:


..... volgens mij heb jij een behoorlijk gefrustreerd paard, waarbij 'handige tips' niet zullen helpen. Zeker niet als je niet wat meer vertelt over de 'achtergronden' van dit paard... hoe komt het in hemelsnaam dat jouw paard zich zo gedraagt????
Dus.. als je geholpen wilt worden door de mensen van PN, zul je wat meer informatie moeten geven!

Marianne

e m kraak schreef op zaterdag, 27 november 2004, 22:42:


cum grano, cum grano salis!
M.

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:35:


Hahaha! Meid.. wat jij nodig hebt is een 'assertiviteits-cursus'!!
Of die schriftelijk te geven is weet ik niet ( valt te proberen!) maar als je 'tegen de stroom op moet varen' bij je collega's, zou ik proberen in eerste instantie het volgende zinnetje 's los te laten: "Meiden, ik maak me echt zorgen om Suppe, ik kan voor mezelf niet bepalen wat er aan de hand is en geloof niet dat een paard zich kan aanstellen. Wat denken jullie ervan en wat zouden jullie doen?" Als iemand dan toch nog antwoordt met: hij stelt zich aan, dan vraag je: waarom denk je dat? En neem dan geen genoegen met "ja dat zie je toch, of ja dat denk ik"maar blijf dóórvragen!
De bedoeling van doorvragen is niet om een ander oonderuit te schoffelen maar om de ander te betrekken bij het probleem en verantwoordding te nemen voor het antwoord dat ze geven. Zo werk je naar een consensus toe, die voor jou, de ander en het paard aanvaardbaar kan zijn!
Okay, en dat alles in het Noors natuurlijk.. (moet je zelf doen!)

Buigproef: dat is niet de benen optillen, maar de benen met 'kracht'optillen en de gewrichten onder druk zetten. Been wordt echt omhoog getrokken. Even stijf vasthouden ( een minuutje) en dan loslaten. Bij een gezond paard zul je dan - als je het paard meteen erna laat lopen, een paar pasjes 'kreupel' zien en daarna weer 'normaal lopen' . Bij een paard dat een gewrichtsprobleem heeft, blijft-ie kreupel lopen en in eerste instantie veel erger dan voorheen.

Je schrijft dat-ie pas van de ijzers af is... kan het niet zijn dat hij nog gewoon in de gevoeligheidsfase zit? Hoe reageert het paard als je druk op de zool of op de wand uitoefent? Belast-ie het been door er gewoon op te staan, of haalt-ie juist het gewicht eraf ( zoals je ook wel bij bevangenheid ziet?
Hebben jullie de ijzers er zelf afgehaald of heeft een hoefsmid dat gedaan? Zit die wat dichter in de buurt dan de DA? Een goed opgeleide smid kan ook wel een oordeel geven over een hoefprobleem...

En hoe zit het met de afspraken met de vorige eigenaar? Is die niet aanspreekbaar op dit probleem? M.a.w. zou zij niet bereid zijn alsnog een DA te laten komen om in ieder geval het dier nog 's verder na te kijken?

Marianne

Trudy schreef op zondag, 28 november 2004, 12:09:


De oplossing?
Je haar laten groeien en twee van die puntige feestmutsjes opzetten!
M.

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 12:16:


Bij Pieter Baalbergen leer je vooral veel over Pieter Baalbergen.. maar ja, da's persoonlijk..

Als je op de hoofdsite onder 'advertenties' kijkt, dan staat er een advertentie op van iemand die wil begeleiden met NH. Zit in Brabant.
Geplaatst midden augustus jl., Parelli-gericht.

Maar nmm is de allerbeste www.alona.nl oftwel Greet Bouwmeester.
Is in ieder geval een professionele paardenvrouw, waar je ook beter kunt leren rijden. Zij zit in Roosendaal NB.

Marianne

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:33:


Pruikje kopen!
En dat smak-geluid: dat is een 'veulen-geluidje' .. heb je nooit een veulen bij een ander paard zien staan ( dus niet bij Mammie..) - om te laten zien/horen dat hij klein en kwetsbaar is en niks kwaads in de zin heeft, maakt het veulen kleine smakkende geluidjes.. werkt perfect: het vreemde paard 'herkent' meteen de kleine, en zal dus niet 'hard optreden'.. !

Marianne