Ellen2 schreef op maandag 4 januari 2010, 13:46:
> het tegengestelde van gronden is: enkel in je hoofd zitten en
> het contact met je lichaam verliezen, er met je gedachten niet
> bij zijn, in het verleden hangen (gisteren op mijn werk....) of
> in de toekomst zitten (ik moet nog dat en dat en dat doen...),
> met je aandacht niet in het hier en nu (en bij je paard) zijn
Hoe kan het dan dat als ik met iemand samen rij, heerlijk aan het kletsen ben en heel erg onopgemerkt bezig ben, dat ik juist dan het meest ontspannen rij en het best de signalen van het paard opvang?
Als ik alleen ben en zo ontzettend mijn best doe op alles wat hier geschreven word over gronden, dan is het bij alles wat er gebeurd wég. Een eend die opvliegt en hoppa er spannen zich spieren aan. Een auto die er aan komt sjeezen en ik zie al voor me wat er allemaal fout kan gaan.
Rij ik met iemand samen, dan heb ik daar geen last van. Die auto is al langs voor dat ik mij dingen ingebeeld heb, van die eend schrik ik niet. En paardenbeest hoeft maar aan welk snode plannetje te denken en ik heb hem al door

Wat voor mij persoonlijk in het hele bovenstaande verhaal (gronden) meespeelt is de band met je paard. Ik heb mijn verzorgpaard heel er moeten leren kennen, hij is niet echt eenvoudig te doorgronden. Drie jaar terug liep ik er meer naast dan dat ik erop zat, nu rij ik hem
bitloos (en dat had ik echt nooit gedacht) en zijn we zó op elkaar ingespeeld. Ik heb het gevoel dat we samen en elkaar hebben leren gronden. En dat ik op een ander paard toch weer een heel eind terug sta en meer op mezelf terug moet vallen.
Groetjes Karin