Myriam schreef op maandag 11 augustus 2008, 21:41:


Als je dag in dag uit neergehaald wordt dan moet je een serieuze sterke ruggengraat hebben om je nog 100% positief te zien, zelfs al ben je heel je leven al positief bekrachtigd geweest. Zelfs als je weet dat je het goed doet en het wordt nooit eens gezegd, dan begin je te twijfelen aan jezelf.
Daarom vind ik dat de persoonlijkheid van de mens hier zelf een grote rol in speelt.
Maar ik ben wel voor positieve bekrachtiging hoor, maar dan in combinatie met en dat hangt van de situaties af wat en hoeveel je iets gebruikt.

Esther schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 0:07:


Sardientjes voor de haaien is mss een verkeerde uitdrukking, maar je moet niet je niet zo vastpinnen op die woorden en het zo letterlijk nemen.
Het meisje is zowel op school als thuis gemotiveerd geweest en heeft fouten mogen maken en daar oplossingen voor mogen bedenken. Ik bedoelde gewoon dat het leuk is voor je zoon, maar dat dat niet voor iedereen geldt. En je leert ook uit de negatieve dingen. Zij was gewoon nog te jong voor die taak.
Ik vind Conrad zijn initiatief ook heel goed hoor. Er moet meer aandacht aan worden besteed in het onderwijs. Ik verschoot toen er bij mij op school zoveel aandacht aan besteed werd omdat ik het zelf niet zo hard heb ervaren in het middelbaar onderwijs. Maar hoewel ik het een belangrijk punt vind, vind ik dat de positieve bekrachtiging alleen (nog) niet het beste hulpmiddel is. De maatschappij is daarnaar nog niet gevormd en mensen moeten nu eenmaal in de maatschappij draaien hè.
En Esther, wind je niet zo op, het moet toch leuk blijven toch

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 0:17:


Euhm, huh??

e m kraak schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 1:26:


Yep, maar ik wou gewoon aantonen dat het beloningsprincipe nog niet algemeen ingeburgerd is en hier dan bij die baas.


Ik ben voor het positief bekrachtigen op school maar in niet alle gevallen kan je de rug toekeren, denk bv. aan een boete. Als je die de rug toekeert, sta je er nog slechter op. Iemand zei hier dat de staat belastingsvermindering zou kunnen toepassen bij goed gedrag ipv boetes, dat vind ik nu is een idee se maar helaas zal het er nooit van komen.

Myriam schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 8:43:


Ik zei ook ergens dat het voor haar een levensles is, die negatieve ervaring heeft ook zijn nut hè.

e m kraak schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 15:53:

Toen enkel Piet, nu al een resem meer maar nog steeds niet iedereen is hier 100% overtuigd. En hier gaat het over een veel groter aantal die men wil bereiken buiten dit forum, niet iedereen gaat dit toepassen hoor en dat is nu net mijn punt, je komt met veel mensen in contact met ieder zijn eigen principes en je moet met veel verschillende mensen kunnen samenwerken.

Myriam schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 23:50:


Mijn punt : Ik vind dat de rol van de opvoeders (ouders en leerkrachten) is om jonge volwassenen te creëren die klaar zijn om te functioneren in onze maatschappij. En dan moet je eerst gaan kijken hoe onze maatschappij werkt en op basis daarvan inspelen op de opvoeding.
Werkt onze maatschappij enkel op positieve bekrachtiging? Nee.
Is positieve bekrachtiging dan niet belangrijk in de opvoeding? Zeer zeker wel.
Kunnen jongeren die enkel volgens de positieve bekrachtiging zijn opgevoed dan niet functioneren in onze maatschappij? Niet persé, maar zeker niet gegarandeerd dat het wel lukt.
Positieve bekrachtiging blijft belangrijk gedurende heel het leven, ook na het onderwijs. Mensen hebben af en toe toch graag een bevestiging niet?
Dus: als je in een omgeving komt waar nooit aan positieve bekrachtiging wordt gedaan, en dat komt echt wel regelmatig voor, en je bent altijd positief bekrachtigd geweest dan zal je waarschijnlijk blijven hunkeren naar die positieve bekrachtiging maar die komt er toch niet, zelfzekerheid kan dalen, een emotionele neerwaartse spiraal kan dan gebeuren. Niet in alle gevallen, veel hangt van de persoonlijkheid van de persoon in kwestie af. Maar als je al eerder in zo'n (tijdelijke) situatie hebt gezeten dan ben je hier al iets meer in gehard en heb je er je conclusies uit getrokken dat je meedraagt voor heel je leven.
Ik vind dat opvoeding volgens positieve bekrachting niet voldoende is (maar wel deels noodzakelijk) omdat je jongeren dan een rugzakje meegeeft met te weinig bagage want in het echte 'harde' leven puilt die rugzak uit met nog vele andere dingen.
Ook moet je kijken naar persoon tot persoon en niet iedereen over 1 kam scheren, de ene heeft veel positieve bekrachtiging nodig, de andere moet dan weer meer met zijn neus tegen de muur lopen (figuurlijk dan hè!!). Het hangt van de situatie af, wanneer je wat en hoeveel gebruikt.
Paarden toch ook? Kan ieder paard op enkel positieve bekrachtiging geschoold en/of omgeschoold worden? Ik vind van niet. En voor de clickeraars onder jullie: als er iemand in slaagt om Soraya haar kuren na het opstappen te doen verdwijnen door enkel een clickje en een beloning, dan zet ik u op een gouden troon want ik denk dat zij het spelletje gewoon nog leuker gaat vinden

Ilse Bartholomeeusen schreef op woensdag 13 augustus 2008, 15:33:


Da is hem!!

Piet schreef op donderdag 14 augustus 2008, 9:02:


De beloning kan uren, dagen, weken en in het slechtste geval jaren op zich laten wachten. Hebben alle personen de persoonlijkheid om daar op te wachten en toch hetzelfde te blijven presteren?
Ik zei al ergens dat je een erg sterke ruggengraat moet hebben om dag in dag uit neergehaald te worden en toch niet beginnen te twijfelen over je eigen doen of kunnen. Zelfs het neerhalen hoeft nog niet, het niet bevestigd krijgen kan ook al een deuk geven.
Het is zo dat je zelfzekerder wordt met de jaren en je je minder iets gaat aantrekken van de oordelen van andere personen. Dat komt door je opgedane ervaringen, goede en slechte. Jongeren zijn uit zichzelf al meer onzeker en twijfelachtig, ze hebben de drang om ergens bij te horen en hebben bevestiging nodig. M.a.w. ze zijn erg beïnvloedbaar. Ze zijn dus nog meer vatbaar voor omgevingsfactoren, positieve en negatieve. Daar moet je ze dus op voorbereiden.


Die troon is enkel maar een woordkeuze zenne.


Helaas gebeurt dat in de praktijk niet altijd en toch moeten we verder.


Het is een feit dat ik me nog niet heb verdiept in clickertraining dus het kan goed zijn dat ik niet weet waarover ik praat.
Verbeter me indien ik fout ben: het is toch wachten tot het kleinste stapje naar de goede richting en dan belonen hè en zo verder gaan? Dus bij Soraya: opstappen, haar kuren uitzitten zonder iets van tegendruk en wachten tot ze stilstaat. Zoals Eddy al zei, is ze erg gevoelig voor de hulpen, ook de verplaatsing van je zit. Als je haar dan een beloning wil geven en je verplaatst je naar voor, dan zal ze hoogstwaarschijnlijk opnieuw beginnen en dan is dit elementaire stukje mislukt.

Ze staat wel stil bij het opstappen zenne! Het is de moment dat je er juist opzit.
Ik zeg toch niet dat clickertraining niets doen is? Ik zeg dat het wachten is tot een klein stapje in de goede richting en dan belonen. Dat is toch niet hetzelfde hè.

van lennep schreef op donderdag 14 augustus 2008, 11:42:


Het is niet volledig te wijten aan de angst zenne. Haar gedrag zal wel voortkomen uit angst die ze gehad heeft maar ze weet het goed genoeg dat ze mij ermee kan intimideren en dat gebruikt ze dan ook.
Eigenlijk hoort dit niet echt thuis in deze topic. Ik zal er straks een andere maken maar eerst ga ik werken.

Christel Provaas schreef op donderdag 14 augustus 2008, 19:45:


100% zekerheid heb je natuurlijk nooit maar ik heb voor haar een zadelmaker laten komen die mij met verschillende zadels liet rijden en op basis van zijn bevindingen heeft hij een zadel aangepast. Verder heeft ze vorige week behandeling nr 2 gehad van een ostheopaat. Hij vond dat haar rug al pakken beter was dan vorige keer, de eerste keer was ze een sereus probleemgeval en nu nog maar een doorsnee gevalletje.

Voila, effe gekopieerd:


Wat? Het opstappen en haar kuren uitzitten?
Kzou echt wel snel moeten zijn om haar dan te belonen als er al een minifractie van een seconde iets goed zou gaan

Daarom schreef ik dat je

Er gaat gewoon niets verkeerd voordat ik erop zit. Je zou het kleinste kind haar kunnen laten poetsen en begeleiden naar de piste. Terwijl ik haar poets en opzadel, ook aansingel, staat ze 9 kansen op de 10 zelfs met haar oogjes dicht en met een hanglip om u tegen te zeggen, de ontspannenheid zelve. Als ik met haar naar de piste ga, hobbelt ze achter me aan. In omgang is het gewoon een schat van de bovenste plank.

De rest van het stukje

Dat ontken ik niet, ik ben zeker geen betweter


Het is een zij
Verwarren zal ze het niet doen met een hulp voorwaarts maar ze zal waarschijnlijk wel opnieuw beginnen bij gewichtsverplaatsing naar voor als ze in haar stressmoment zit.


Hier ben ik weer : er zijn verschillende trainingsmethodes (de harde buiten beschouwing gelaten) en het hangt van de situatie af wanneer je wat gebruikt.


Waarom? Het heeft er toch niets mee te maken want dat is geen punt bij haar.


Zie Piet, ik ben oprecht geïnteresseerd hoe jij dit zou oplossen. Ik geloof niet dat haar probleem op te lossen valt met clickertraining maar probeer me te overtuigen, ik ben echt curieus. We kunnen allemaal blijven bijleren hè.
Wat ik nu denk dat jij bedoelt: eerst clickertraining op de grond oefenen tot we beiden het systeem doorhebben, dan onder het zadel maar voor ik opstap al beginnen met clickeren. Dan stap ik op en bij een wenk naar de goede richting belonen. Bij dat laatste gaat het niet meer lukken denk ik want als ze ontploft (soms met een kleine boem, soms met een grote kaboem) en ze staat uiteindelijk stil, zou ik niet weten hoe ik haar moet belonen met een snoepje (gewichtsverplaatsing). En als ze bezig is met ontploffen mag ik ook geen druk zetten op de teugels hè?

Nils Vellinga schreef op donderdag 14 augustus 2008, 23:25:


Da mag er komen sè, van zo'n clickske ben ik wel overtuigd

Britt Claeys schreef op donderdag 14 augustus 2008, 23:57:


Das straf, hij knipt een deel weg, schoon is da
Ook hier: als je op reageren drukt, krijg je heel den boterham.