Elzaliene Proost schreef op maandag 18 februari 2008, 16:16:

Ik vind vooral de medische onderwerpen erg goed uitgediept en gedocumenteerd.
Jaaaaren geleden stond er een artikel in Cavallo over maagzweren. In Nederland bestonden maagzweren bij paarden nog niet, dat zat niet in de lesstof van de veterinaire opleidingen, men had geen apparatuur om in de paardenmaag te kijken, men had er nog nooit van gehoord.
Ik heb het artikel vertaald en aan de dierenarts gegeven die een paard van een kennis behandelde voor steeds terugkerende vage koliekachtige verschijnselen die niet met de standaard koliekmiddelen op te lossen waren. Het paard was zelfs in Utrecht naar de kliniek gebracht, waar men een blaasprobleem overwoog, zijn buik heeft opengemaakt en vervolgens "lichte buikvliesontsteking" constateerde. Om je te bescheuren toch?
Of de da iets met het artikel gedaan heeft, weet ik niet. Het is tenslotte maar gewoon een consumentenartikel uit een consumentenblad aan hem gegeven door een consument, niks professioneels aan.
Ongeveer anderhalf jaar later (zo lang ligt NL achter op Duitsland) werd de paardenmaagzweer formeel erkend, zag je artikelen her en der verschijnen, kwam de eerste gastroscoop in het land en breidde de Paardendrogist zijn assortiment uit met anti-maagzweermiddelen.

Ook gaf ik de vertaling van het artikel aan de inmiddels desperate eigenaar. Het paard bleek perfect te reageren op Zantac, een humaan anti-maagzweermiddel dat de eigenaar hem toediende zodra er een aanval kwam. Beter bewijs voor het bestaan van een maagzweer is er niet.

Interessant blad!

Piet schreef op maandag 18 februari 2008, 11:59:
Cadiz durft alleen in de bak te gaan liggen als Buck dat doet. Helemaal plat gaat hij nooit, want hij wil in de gaten houden of Buck opstaat, dan vliegt hij zelf ook overeind. Om die reden zet ik Cadiz 's heel onnatuurlijk nachts op stal zodat hij aan zijn slaaprust komt. Daar ligt hij wel languit, getuige de mestplekken op zijn hoofd en benen.

Peter Donck schreef op maandag 18 februari 2008, 19:43:

En de uitstekende pennen buig je allemaal om naar beneden zodat je sleep de bovenlaag ook wat loswoelt.

Gudrun schreef op maandag 18 februari 2008, 21:05:


Wat voor materiaal? is van de grond voeren niet gemakkelijker?

clarissa ruijgrok schreef op maandag 18 februari 2008, 22:24:

Buck had het ook ineens van de ene dag op de andere. Neopreen singel gekocht, probleem over.

Jolijn schreef op maandag 18 februari 2008, 23:39:


Het is een wisselwerking. Omdat jij nu bitloos en voor je gevoel 'heel anders' rijdt, reageert hij daarop. Je bent waarschijnlijk veel bewuster bezig met je figuren, met hem, hoe hij beweegt, hoe hij het vindt, dat hij zich niet mag vervelen, kortom: ook jij weet dat er iets anders is en bent daardoor wellicht veel meer geconcentreerd. Als je rustig geconcentreerd bent, neemt je paard dat over, het zijn spiegels. Dat hij bij een hengstige merrie even afhaakt en jou in je sop laat gaarkoken, kan gebeuren en is geen schande. Hengsten zijn nu eenmaal moeilijker bij de les te houden (-niet allemaal hoor, tis net als bij mensen, de een schreeuwt wat harder en laat zich moeilijker overtuigen dan de ander-), maar juist in die situaties moet je hem opdrachten geven. Ik zou niet zonder zadel gaan rijden wanneer het risico bestaat dat mensen met hengstige merries voor hem langs gaan paraderen (wat een rotgeintje trouwens), bewaar dat maar lekker voor de momenten alleen wanneer je zeker weet dat er geen hormonengrappen op kunnen duiken.
Ben je vanaf bitloos ook zadelloos gaan rijden? Maw kan het zijn dat hij nu zoveel braver is omdat er geen zadel op ligt, maw het zadel lag misschien niet goed? Of staat dat los van elkaar?

Michiel schreef op dinsdag 19 februari 2008, 10:06:

Ik begrijp eenieders euforie over hoe mooi men het als ouder vindt als je kind zo'n superdochter is, maar ik meen als kinderloze toch ook iets van 'liefde maakt blind' te zien. Eerlijk gezegd erger ik me aan de aanbidding, de verheerlijking die uit deze tekst spreekt en die je vaak tegenkomt bij ouders die trots zijn op hun kinderen en dat niet kunnen relativeren.
Om mij heen zie ik vrouwen/vriendinnen die voor hun dochter ook ooit een pony of paard kochten omdat het gewoon heel FIJN is om samen met je dochter de hobby uit te oefenen die je zelf ook zo leuk vindt. Samen met je dochter over het strand galopperen, wat is er mooier dan dat? Maar ook deze ideale dochters vinden een keer de vriendjes leuker, het huiswerk belangrijker, rijden leuker dan uitmesten, willen hun kleren niet bevuilen, vinden hun moeder/vader in de paardenomgang bang of traag of stom! Was het maar zo dat je door het hebben van paarden een evenwichtige vooruitdenkende vrouw werd die verantwoorde keuzes kon maken en oog had voor de zwakkeren etc etc aargh!... Een kind dat de pony gratis in de schoot geworpen krijgt, blijft daar niet automatisch jarenlang dankbaar voor, dat is de realiteit en ook beslist normaal.

Als de schrijver van het artikel zijn haast heiligverklaarde dochter gaat afzetten tegen zwangere stadsmeisjes met piercings, word ik argwanend. Deze man (of is het een vrouw?) ziet zijn eigen kind puur idealistisch en uit dat dmv afzetten tegen een collectief beeld van de verknipte gepiercte verslaafde puber uit de stad. Walgelijk om zo je gelijk te halen.
Maar het scoort hé! om je af te zetten tegen pubers met het uiterlijk en gedrag dat je als ouder liever niet ziet bij je kind. Wat niet wegneemt dat het heerlijk is om jezelf het droombeeld voor te schetsen dat je een heilige geconcipieerd hebt.

muriel schreef op dinsdag 19 februari 2008, 16:45:
Maar wat gek dan dat paarden die bij Es in haar natuurgebied komen te staan, juist geen tekenen van eczeem meer vertonen! En ik geloof dat het bij Nick ook zo is. Hoe moeten we dat dan verklaren?
Die symptoombestrijding lijkt pas nodig wanneer andere voorwaarden niet voldoen. Daarbij dient aangemerkt dat natuurgebied voor de een wel en voor de ander juist geen voorwaarde is. Knap verwarrend.

Ik zou bv wel eens in kaart gebracht willen zien op wat voor soort bodem eczeempaarden zich duidelijk manifesteren en waar niet.
Es en Nick zitten bv op veengrond. Waar ik woon is oude kleigrond (geen polder), hier zijn weinig tot geen eczemers. Bij Wil hadden de paarden er erge last van, wat voor grond is daar in Drente? Pien heeft juist wel eczeempaarden en Ans ook. Is het lössgrond daar?
Bodem zegt natuurlijk ook iets over begroeing en dat zegt ook weer wat over insecten, maar misschien ook mineralen?

Waarom hebben IJslanders op IJsland geen last en in NL wel? Op IJsland barst het van de insecten! Maar ook van de zwavel!
Waarom hebben Andalusiërs in Spanje geen last en hier wel? De Spanjaarden gaan echt niet met kruiden en supplementen hobbiën!
Waarom heeft een fries aan de kust geen last en verderop in het land wel?

Jolijn schreef op dinsdag 19 februari 2008, 17:28:
Ik vind beslist dat jij en Boy het zo verkeerd niet doen, Jolijn!

agness schreef op woensdag 20 februari 2008, 8:38:

Bietenpulp bevat 'langzame' koolhydraten en kan daarom gevaarloos gevoerd worden in tegenstelling tot granen.

Geertje schreef op woensdag 20 februari 2008, 8:46:

Jonge boeren ook
Helpt goed tegen mok, heb ik gezien.
Is natuurlijk vloeken in de kerk op een site als deze.
Sorry.

Ulyssa schreef op woensdag 20 februari 2008, 9:12:


Je zorgen zijn zeer zeker terecht. De fructaanindex is te vinden op deze site linksboven. Als je daarop klikt zit er onderaan een link naar de pagina met details rondom fructaan.

monique2403 schreef op woensdag 20 februari 2008, 14:44:


De symptomen die je beschrijft zijn niet typisch die van een (insuline-resistent) paard dat magnesiumtekort heeft. Ik denk dat je de oorzaak van haar krachtverlies en gewichtsafname veel eerder moet zoeken in de ziekte die ze gehad heeft waardoor ze niet goed voedingsstoffen meer kan opnemen. Darmaandoeningen grijpen enorm in in het paardenlichaam. Na een flinke koliek bv kan een paard wel een half jaar herstel nodig hebben.
Testen of magnesium een oplossing is, betekent tijdelijk stoppen met alle andere additieven die je geeft. Dus geen krrachtvoer, wortels, zemelen, Myoplast, maar drie weken alleen hooi en magnesium, eventueel in geweekte bietenpulp opgelost.
Als de da Myoplast heeft voorgeschreven, zou ik eerst kijken of dit wat uithaalt alvorens er weer een ander supplement tegenaan te gooien en de hele darmflora te verstoren door het magnesiumexperiment. Tis haar zwakke plek natuurlijk.
Ik heb de indruk dat je paard nog steeds aan het herstellen is van de darmaandoening, die misschien wel blijvende schade of insufficiëntie heeft aangericht. Daarbij is het behoorlijk koud nu, dus ze heeft veel energie nodig om zich warm te houden; geen enkel paard wordt spontaan dikker deze tijd.
Als je het niet vertrouwt, kun je je da vragen om bloedonderzoek te doen.
Ik zou trouwens ook niet zoveel wortelen geven, maar hooi, hooi en hooi. Eventueel geweekte bietenpulp -een notoire dikmaker- erbij.
Het is moeilijk om een schraal, binnenvetterig paard op gewicht te houden, dus ik zou zeker niet rigoureus het menu wijzigen, maar er anders eens een osteopaat op los laten. Die kan wellicht ook de oorzaak van de slecht functionerende achterhand opsporen.

monique2403 schreef op woensdag 20 februari 2008, 20:18:

Hoi Monique,
Op http://www.icreo.com/Nederl/therap.htm staat een lijst met osteopaten.
Naar beneden scrollen, daar staan ze per provincie.

Herman schreef op woensdag 20 februari 2008, 20:55:

Ik ook! Hoewel... ik was al aan een fles begonnen.
Bretteketet!