Ingrid den Ouden schreef op maandag, 9 augustus 2004, 19:05:


Jaaaaaa leuk he? Dat houdt de gezelligheid erin of niet dan? Komt er weer één hoor let op: :)

Groetjes,
Linda

e m kraak schreef op maandag, 9 augustus 2004, 17:21:


Hoi Egon,

Ik heb alledrie de Parelli-pakketten. Sterkste punt ervan is dat het vooral de mens leert om met het paard om te gaan en een communicatie op te bouwen tussen beide. Daar zorgen de spelletjes voor... Parelli werkt goed maar het moet geen automatisme worden waarbij je je eigen paard niet meer ZIET zeg maar... die band tussen je paard en jou blijft toch het belangrijkste, niet de methode waarmee je bezig bent, dus dingetjes als de one-rein stop e.d.

Kijk, je kunt die aanleren zonder oog voor het paard te hebben. Klinkt misschien raar maar er is een verschil tussen aanleren en aanleren en ook daadwerkelijk betrokken zijn met/bij je paard. Dat vind ik dus wel een 'gevaar' in het Parelli-programma. Doordat alles zo gestructureerd is opgebouwd zijn er veel mensen die zich er zo sterk aan vast houden en de regeltjes volgen dat ze het paard zelf als wezen uit het oog verliezen. Tja, niet echt de bedoeling (misschien moeten ze dat ook even -tig keer in de boekjes vermelden zodat het niet vergeten wordt)
Creativiteit blijft belangrijk, IS belangrijk (zegt Parelli zelf ook) maar in de praktijk zie ik toch vaak dat juist doordat mensen het programma zo vasthoudend volgen, die creativiteit wegdrukken...

Het is dus heel belangrijk dat je de eigenlijke gedachte erachter achterhaald en dat je je paard niet uit het oog verliest!

Dan het zwakste punt dus: Het gevaar van zo'n beetje alle methodes, als je niet snapt WAT en WAAROM je iets doet, wordt het een regeltjes afwerkende systematiek die geen rekening meer houdt met het paard maar alleen maar met het ego van de mens. Het wordt dan een: "Ooooh, heb jij al level 2? En kan jij dit al en dat al?"...terwijl je eigenlijk zouden moeten zeggen en zou moeten opmerken: "Nou, mijn verstandhouding met mijn paard is nu veel beter geworden, mijn paard snapt mij en ik snap m'n paard, ook bij de spelletjes en dingen die we doen"....etc. Dan stel je dus je paard voorop en niet jezelf...zo zie ik het dus. Heel jammer dat het vaak verkeerd begrepen wordt, vooral door mensen die Parelli doen en elke keer zich met elkaar gaan meten... beetje haantjesgedrag krijg je dan. Vandaar dat ik het ook niet belangrijk vind met welk level iemand bezig is, als ze maar plezier hebben, en als het paard vooral maar plezier heeft!

Zelf probeer ik zo open mogelijk te blijven en zo objectief mogelijk ten opzichte van het Parelli-en, het moet niet mijn band met mijn paard ondersneeuwen maar versterken. Mijn paard moet echt voorop blijven staan en het is denk ik ook niet de bedoeling van het Parelli-programma dat je echt alles letterlijk en automatisch uit de boekjes overneemt. Houd de creativiteit en de lol erin! Ik zie nog veel te vaak dat 'mede-Parelli-ers zich te veel aan de regels houden en hun paard er geen plezier meer in heeft. Uitdaging en creativiteit zijn de sleutelwoorden bij veel methodes, ook bij deze

Just my 2 cents...

Groetjes,
Linda

Nick Altena schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 2:42:


Bedankt Nick!
Hopelijk kunnen ze vanuit Den Haag wat duidelijkheid verschaffen hierover

Groetjes,
Linda

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 10:26:


Hoi Edith,

Ja, ik heb alle drie de pakketten, maar dat wil niet zeggen dat ik ze alle drie al doorlopen heb hoor
Leuk dat je ook Parelli wilt gaan doen, ben zeker benieuwd naar je bevindingen. Mijn verstandhouding is zeker veel verbetert, ik merk dit doordat ik nu weet waarom mijn paard iets doet, waarom ze reageert zoals ze doet en het feit dat je dit als mens doorhebt zorgt ervoor dat je elkaar weer begrijpt. Toen ik mijn paard kreeg was ze nog erg jong (2,5 jaar), ik was toen al bezig met NH maar de methode die ik toen beoefende werkte bij haar totaal averechts. Op zoek naar iets anders dus...en zodoende kwam ik bij Parelli terecht. Dit geprobeerd en het sloeg goed aan, zowel bij haar (wat uiteraard het belangrijkste is) als bij mij. Mijn beste ervaring? Tja, eigenlijk het hele groeiproces van ons twee...de communicatie die we hebben opgebouwd zodat je elkaar ook daadwerkelijk kunt begrijpen en begrip kunt hebben voor de reacties die plaatsvinden. Verder de confrontatie met jezelf (is ook al gezegd overigens), alles vanuit een lach doen, niet meer gefrustreerd raken e.d. Een bepaalde beste ervaring heb ik dus niet, het is het hele groeiproces wat we hebben doorgemaakt (vooral ook omdat je met een jong paard te maken hebt) en wat we nog steeds doorlopen. Het écht samen groeien, zowel individueel als naar elkaar toe. Dat is eigenlijk het mooiste

Groetjes,
Linda

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 19:38:


Wat ontzettend jammer joh...maar het gaat vast lukken met het Parelli-programma als je maar goed op de signalen van je paardje let
Mijn paard is ook op de Parelli-manier ingereden, heeft ook een tijdje bij iemand gestaan die wat hardhandiger met haar omging (geen Parelli) en waarvan ze dus ook in de war is geraakt. Beetje soortgelijk...maar zij is er weer helemaal bovenop gekomen hoor met Parelli-en, het gaat vast lukken! Veel rust geven bij het zadel en vooral veel laten snuffelen, likken en bijten in dat ding, dat maakt het minder eng hahaha...

Groetjes,
Linda

saskia van de schoor schreef op vrijdag, 13 augustus 2004, 15:23:


Hoi Saskia,

Ik denk dat je dat inderdaad goed hebt gezien
Dit gedrag heb ik ook best vaak gezien en heb er zelf soms nog wel mee te maken als ik met mijn paard door twee weides moet met anderen die het liefste gelijk achter ons aanlopen. Heel lastig, zeker als het een dominant paard betreft wat achter je aan loopt... ik heb eigenlijk altijd mijn paard aan een lang touw en zwiep met het uiteinde als de andere paarden wat te dichtbij komen. In het geval dat ze achter mijn paard en mij lopen, draai ik om als ze te dichtbij komen en zorg ik dus dat ik (met mijn touwtje) tussen beide kom. Ik vertoon dus hetzelfde gedrag (het beschermen van mijn paardje/maatje) naar het dominante paard toe. Mijn houding straalt op zo'n moment uit dat ze maar beter niet mijn paard kunnen benaderen, dat ik haar bescherm...let wel, ik straal geen agressiviteit uit maar meer gezag. Op dat moment is mijn paard onderdeel van mijn kudde
Ik herhaal dat draaien net zo vaak als nodig is, het zwiepen met het touw zorgt ervoor dat ik geen slachtoffer wordt van eventueel getrap en gebijt tussen mijn paard en het andere paard. Ik verdedig dus eigenlijk onze ruimte (niet alleen mijn ruimte). Nu kan ik gewoon met mijn paard langs al die andere paarden lopen, ik hoef alleen maar te kijken als ze te dichtbij komen en ze staken de 'achtervolging'
Consequent zijn en duidelijk maken dat het gedrag 'not done' is, dat ze rustig gewoon verder kunnen grazen als hun maatje weggehaald wordt. Hij/zij komt heus wel weer terug de wei in... een touwtje kan dus heel goed helpen en omdraaien als het paard te dichtbij komt. Ik las dat Arlando vooral rondjes gaat draaien om het andere paard, misschien kun je ervoor zorgen dat je wat naast de omheining loopt zodat dat al niet mogelijk is of zorg je ervoor dat iemand anders het 'beschermen' op zich neemt en zorgt dat Arlando afstand houdt. Uiteraard wel op de eigen veiligheid letten en consequent hierin zijn...

Hoop dat je hier iets aan hebt? Zo is het bij mij in ieder geval altijd wel gelukt...

Groetjes,
Linda

marjolein van greuningen schreef op maandag, 16 augustus 2004, 8:18:


Hoi Marjolein,

Volgens mij is het weleens ter sprake gekomen hier hoor. Maar wat ik deed bij mijn vorige paard bij erg slecht weer: de kootholtes afdrogen met een handdoek en er een klein beetje vaseline (werkt waterafstotend) op smeren. Dat werkte bij mijn paardje toen perfect, hij had geen last meer van mok. Mijn huidige paardje wordt overigens natuurlijk bekapt en daar heb ik helemaal nog geen mok of iets dergelijks gezien (is een KWPN-er en staat ook 24 uur per dag buiten, weer of geen weer)

Groetjes,
Linda

marjolein van greuningen schreef op maandag, 16 augustus 2004, 18:42:


Leuk, een Tinker!
Ik smeerde dit trouwens bij m'n fjord in de kootholte. Had ook behoorlijk wat haar, maar dat deed ik dan wat opzij en als je er niet al te veel op smeert wordt het ook geen blubberbende
Tja, of het echt werkt of dat het met andere factoren te maken heeft weet ik niet, maar het werkte in ieder geval bij hem wel. Dus wie weet? Maar er zijn ook vast nog wel meerdere mensen hier op het forum die misschien iets anders weten...

Groetjes,
Linda

Nick Altena schreef op dinsdag, 17 augustus 2004, 11:00:


Hahaha, ja...en zelfs met die rupsen kun je wachten tot je een ons weegt totdat het kruid weg is. Vorig jaar zaten er bij mij ontzettend veel van die rupsen op het kruid (per plant wel een stuk of 30 denk ik), maar heb het er toch maar handmatig uitgetrokken hoor. Duurde me wat te lang

Maar misschien weet het ministerie nog wel meer beessies die dat JKK lekker vinden? (LOL)
Zelf steken ze het liefste zo min mogelijk handen uit de mouwen zie ik wel...
Ik hoor ze daar al op kantoor schreeuwen: "Heee Kees, heb je nog een paar van die rupsies? Het JKK staat weer in m'n voortuin" :)

Groetjes,
Linda (die hoopt dat ze daar bij het ministerie ooit het licht nog zien)

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 17 augustus 2004, 19:36:


Uhm, helaas Ingrid...ik heb ze niet op kweek gezet



Een goede vraag ja! Inderdaad hebben vele mensen het gewoon voor de sier in de tuin. Als je dan compost daarvan hebt tja...dan is het einde wel zoek denk ik. Dat is waarschijnlijk ook wat het ministerie denkt: "Hoe moeten we dit ooit gaan aanpakken?"...

Groetjes,
Linda