Geertje schreef op zondag 10 september 2006, 21:17:


Ik herken hier voor een groot deel mijn paard, Apache in (een koudbloed).
Heel braaf en rustig als alles naar zijn zin gaat: niet in de bak rijden en buiten niet te ver van huis en liefst overal eten en paardjes kijken en mest controleren.
Na drie maanden Parelli met hem geprobeerd te hebben (met lessen) heb ik
Parelli maar gelaten voor wat het is (met spijt). Ik bouwde helemaal geen band met hem op, integendeel, Apache sloot zich helemaal voor me af.
Hij nestelde zich in de druk en ging een dutje doen. Als hij me zag aankomen begon hij te zuchten en te geeuwen. Met touwhalster ging ook niet, niet binnen en niet buiten. Hij sleurde gewoon mijn schouders uiteen.

Ik ben dan met veel vooroordelen begonnen met clickeren. En jawel, dat vindt hij wel leuk. Als ik buitenkom kijkt hij naar mij en als ik zeg "kom" en daarbij mijn hand toon, dan komt hij naar mij. Ook op de wei. Dat is natuurlijk heel tof. Maar, het is moeilijk voor mij om dit met het rijden te combineren.
Als ik opstijg wil hij niet meer blijven stilstaan, hij wil steeds "targetten" voor een beloning.

Verder blijft hij bij het rijden proberen. Bij het rijden gebruik ik nog wel de 4 fases. Fase vier is een pets met de teugels op zijn kont. En daar reageert hij eigenlijk heel goed op. Dus dat houd ik zo maar. En clickeren in het zadel doe ik NOOIT.

Bij grondoefeningen kan hij met het clickeren héél goed wijken voor druk (de 7 games van Parelli). Zonder de voedselbeloningen, dus puur Parelli doet hij het helemaal niet terwijl hij het wel kan.
Dus ja, hij doet het eigenlijk alleen voor het eten. Maar ja, dat is wel beter dan alleen uit angst.

Hij wordt natuurlijk bekapt. Met voedselbeloningen lukt dit in amper in een half uur. Zonder voedselbeloningen gemakkelijk een uur.
Apache heeft hoefschoenen. Om die aan te krijgen moet je ook engelen- geduld hebben. Apache blijft gewoon als een standbeeld staan. Soms moet ik me omdraaien om hem geen "sjot" te geven.

Vorig jaar stond hij op de wei met 3 merries en was hij een sukkel. Nu staat hij met een gemengde groep van 11 paarden. Hij heeft zich ontpopt als een echte macho....

Je bent echt niet de enige die in de knoop ligt met "hoe moet ik met mijn paard omgaan".

Marianne

bianca jansen schreef op zondag 10 september 2006, 23:31:


Achter ons op de Vraeghoeve worden Arabieren gekweekt. De veulens worden over heel Europa verkocht en gaan tot 5000,00 euro en meer.
Die paardjes staan ALTIJD buiten, wel met een inloopstal. Ook de veulens die in maart geboren worden en vaak nog in de blubber en natte sneeuw staan. Ze hebben nog nooit een ziek paardje gehad... dus!

Marianne

Nick Altena schreef op zaterdag 16 september 2006, 22:54:


Vorig jaar: Apache 24/7 op de wei, zonder schuilstal want mocht er van de de merries niet in. Apache moddervet, zomereczeem, opgezwollen van de beten.

Dit jaar Apache heel voorzichtig op de wei; voor de rest in de paddock, hooi gerantsoeneerd. Arme Apache? In mei ietsiepietsie te lang op de wei en licht hoefbevangen. (Hij eet nog verder terwijl hij ligt). Een maand heel gevoelig gelopen.

Nu: Apache niet meer zo dik, geen zomereczeem, loopt beter enz.
Hij zou ook wel liever altijd op de wei staan maar dat wordt gewoon zijn ondergang. Spijtig maar helemaal natuurlijk kan voor hem niet. En soms is dat voor mij moeilijker te verteren dan voor hem.

Marianne