e m kraak schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:41:


Het jammere is dat er bij de Friezen teveel van alles in gepropt moet worden. En, rijpaard, en barokpaard, en showpaard en beweging en luxe. Je ziet vaak dat een paard of meer naar het tuigtype of meer naar het rijtype neigt. Het grappige is dat je niet kunt zeggen dat alle zware paarden tuigtypisch zijn. Er zijn enkele barokkere types die het zeer goed doen onder het zadel en andersom.
Er gaan stemmen op om twee richtingen te maken: een tuigtype en een dressuurtype, fokken op aanleg dus.
Dat zou praktischer zijn, uitvoerbaarder en het bevordert de verbreding van de genenpool over de langere termijn.

e m kraak schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:56:


Wat ik bedoel is door geselecteerd te fokken te zorgen dat je niet meer van hetzelfde krijgt (en dus minder variatie op de langere termijn). Door op zoek te gaan naar zelfdzame bloedlijnen en deze in te zetten op diezelfde bloedlijnen, zodat dit aparte bloed op langere termijn breder ingezet kan worden. Door tuigtype bij tuigtype te kruisen doe je dat in feite al omdat je naar gezamenlijke kenmerken zoekt die waarschijnlijk op een paar verervers terug te voeren zijn.

Esther schreef op zaterdag 11 maart 2006, 23:22:


Nee, gelukkig niet. Ieder dier heeft een stamboom die terug gaat tot... 1940 - 1910 ongeveer (sommige ouder, sommige jonger). In iedere stamboom zijn dus bepaalde hengsten of merries aanwezig die bekend staan om een bepaald kenmerk (sommige tuigtypisch, sommige luxe, sommige goedgebouwd, bewegers, noem maar op). Door bij een stamboom met een bepaald kenmerk daarop aansluiting te zoeken met de genen die jij voor ogen hebt, heb je grote kans dat dat bepaalde beeld weer terug gefokt wordt.

Niki schreef op maandag 13 maart 2006, 22:57:


Kruisen met een ander ras is DE oplossing. En het wordt al gedaan: de Arabo-Fries,
zoek maar eens op internet. Prachtige paarden met de inhoud om marathons mee te lopen, waar ze dus ook voor gebruikt worden.
Het Friesch Paarden Stamboek wil er evenwel niet aan, omdat ze het ras zuiver willen houden erkennen deze fokproducten niet. Gelukkig is er nu wel een apart stamboek voor arabo-friezen en ik meende dat er voor gelobbyed wordt om tot een officieel ras te komen.

Spat is erfelijk, ook oc en ocd komt nog wel eens voor bij Friezen.
Met die dieren niet fokken is geen oplossing want dan kun je met geen enkele Fries meer fokken. De dieren die er nu zijn, zijn allen afkomstig van slechts een ' handjevol' Friezen, zowat elk dier is wel ergens drager van, treurig maar waar.

Havank schreef op donderdag 16 maart 2006, 21:23:


Voor dressuurpaarden maar ook voor tuigpaarden worden ijzers gebruikt om meer op te laten nemen. Dus meer ruimte in de bewegingen te krijgen. En ik zie dat dat inderdaad wel zo is ja.
Ook dienen ijzers als middel om kalkoenen onder te draaien.
In de hogere dressuur zegt men dat het onmogelijk is om met een blootvoets paard op een glad, nat wedstrijdterrein (wat we hier in Nederland veel hebben) te rijden. Je gaat gewoon onderuit.
Hoewel ik graag het tegendeel wil bewijzen, heb ik nog niemand kunnen vinden (ik zoek vooral bij mensen die pro - blootvoets zijn) die in de praktijk merken dat het wel zou kunnen.
Er is een Engelse dressuurdame die heeft aangegeven dat het wel kan, maar ik heb nog geen foto's van haar gekregen van ijzerloos op glad terrein. Ik vermoed dat zij zo hoog rijdt, dat zij inmiddels op de keurige (zand) banen rijdt. En ja, dan kan het.

Fred schreef op vrijdag 17 maart 2006, 12:33:


Begrijp ik nu goed dat Dewispelaere uit overtuiging zonder ijzers rijdt, maar dit niet wereldkundig wil maken?

Van Emma Hindle hoor ik altijd dat dat niet overtuigend is nl. omdat zij haar paarden niet natuurlijk bekapt en omdat zij 'slechts' op prachtige zandbanen rijdt.
Als je haar foto's ziet zie je ook dat zij met redelijk hoge hielen rijdt (zij natuurlijk niet, wel haar paarden).

Ilona, ja het ZZ van Marielle de Vries is hoog, maar wat de klasses daarboven betreft, proberen de experts mij ervan te overtuigen dat dat vanwege de gevraagde oefeningen, toch echt niet mogelijk is zonder te slippen.
Iemand die lichte tour rijdt, heeft mij nl. uitgelegd dat als ze blootvoets op gladde ondergrond rijdt, het paard bang wordt om te glijden, met verkramping en balansproblemen tot gevolg.

Wbt het argument dat paarden het op gladde ondergrond rustiger aan doen zodat ze niet slippen, is niet waar denk ik.
Ik zie bij ons in de wei (vrij laagliggend nat land), gruwelijk lange (2 meter) slipsporen. Niet altijd recht, soms met een redelijke slag daarin.

Fred schreef op vrijdag 17 maart 2006, 13:01:


Ja, ik vind Dewispelaere zeker iemand waar meer ruiters een voorbeeld aan zouden kunnen nemen.
Maar geinteresseerd als ik ben: worden zijn paarden ook echt natuurlijk bekapt (dus hielen langzaam laag etc.) of staan ze alleen ijzerloos.

Eerlijk gezegd vind ik het wel jammer dat dit soort mensen niet opener zijn.
Steevast kreeg ik het argument te horen: als het zo goed zou zijn, waarom rijden mensen als Anky etc. dan nog met ijzers? Tja, als je dan een paar klinkende namen kunt noemen, dan is dat argument ook van tafel natuurlijk....

Nick Altena schreef op vrijdag 17 maart 2006, 18:42:


Met gladde ondergrond bedoel ik de outdoor banen, die we hier in Nederland veelal hebben: een grasveld. Met de regen die we hier ook veel in Nederland hebben, zijn dit gladde en glibberige velden.

Zo uit mijn hoofd werden wedstrijden en voorselecties daarvoor nog wel tot grand prix nivo op deze outdoor banen gereden.

Huertecilla schreef op zondag 19 maart 2006, 17:30:


Nogmaals HC, de Fries is GEEN unieke combi werk/tuigpaard en nooit geweest ook.
Verdiep je in wat je zegt: kijk voor een kort overzicht op ww.fps-studbook.com klik onder home onder historie.

Korte vlucht door de geschiedenis: Krijgspaard (150 n. chr.), hogeschoolpaard, koetspaard, draver (onder de man), landbouwpaard, showpaard, rij, men en tuigpaard (nu)

Het is een barokke warmbloed en hoewel de bouw meer en meer rijtypsich wordt, blijft het een barok paard dankzij de zwaardere bouw, rijk behang, lange hals en kleine hoofd.