Frans Veldman schreef op dinsdag 20 december 2005, 9:15:


Nu even serieus.

Frans en Ilona je zou in gesprek kunnen gaan met de directeur
van Landstede onderwijs: http://www.landstede.nl in Zwolle.
Ik weet dat deze man een zeer open mind heeft en al verschillende zeer vernieuwende onderwijs programma's opgenomen heeft binnen zijn mega school.

Bij het volwassen onderwijs in het vakgebied "leven en leren",
hoort natuurlijk bekappen thuis in hun aanbod. Ze hebben het nog niet en jullie zijn de juiste personen dit te verzorgen. Het zou mooi zijn voor paard rijdend Nederland als dit gaat lukken.

Toen alle kritiek in de media losbarste over het aanrommelen van de particuliere Iederwijs basis scholen, heeft Landstede deze onderwijs vorm opgenomen in zijn aanbod. Ditmaal als voortgezet onderwijs te kiezen binnen Landstede. Zie http://www.discoveri.nl Prachtig om mee te maken hoe ook de onderwijs inspectie nu heel belang stellend meewerkt aan deze vrije manier van leren.

Dus tegenwerking verwacht ik niet, eerder een interessante ontmoeting met een filosofisch en zakelijk tintje, van een directeur die graag vernieuwend bezig is.

Zijn naam ben ik even kwijt, mail me anders maar.

Michiel

Kunnen we niet met z'n allen hier eens wat over zeggen?
Ik ben net een ideaal honden boek hierover aan het lezen,
"kalmerende signalen" van Turid Rugaas. Maar ja dat gaat over honden ...

Zo roep en fluit ik altijd als ik in de wei kom om Shadow op te halen. Omdat ze dat zelf ook doet, soms bij terug keer naar haar maatjes.

En er is zoveel meer.

Michiel

e m kraak schreef op donderdag 22 december 2005, 12:30:


Zal een goed boek zijn, ken het niet.
Wat me interesseert is inderdaad ook niet de verschillende aanleer methodes. Interessanter is voor mij de natuurlijke taal die paarden universeel kennen en hoe daar mee om te gaan als mens. Dat is wat anders dan een paard iets proberen te leren als doel.

Hoe ziet die taal eruit bij vrijlustige Dyggur bijvoorbeeld?
Mijn hond Blos is loops en ze kijkt echt uit naar reuen, blijft staan en tuurt in de verte. Als ze er een ziet dan gaan we er naar toe (mits die aan de lijn zit). Haar pronk signalen zijn haar zijkant laten zien en hoog kijken. Dat lijkt wel paards. Eenmaal nabij dan omarmen zoals worstelaars doen. En de staart hoog opzij doen. Blos weet wat het is, ze heeft drie maal eerder pups gehad. Komende zomer mag ze weer.

Terug naar paarden... en honden.
Een opdringerige hond weg jagen door hem met je paard achterna te zitten is 1 mogelijkheid tot manieren leren. Voor dat het zover komt kunnen we een hond ook laten wennen aan een paard. Tenminste als dat wennen nodig is. Jagen op een paard met ruiter - als hobby van een hond gebeurd ook natuurlijk, meestal is het echter geleerd gedrag vanuit onzekerheid.

Paarden lopen vaak met hun neus over de grond, voor honden (en paarden onderling ook) het signaal van "geen gevaar, kom maar dichterbij". Traag bewegen, hoofd afwenden en stilstaan, zijn ook kalmerende signalen voor een hond als jij en je paard dit doen. Als ruiter kun je dus stilstaan, of paard laten grazen. Waardoor een hond vanuit zichzelf kalm toenadering kan zoeken. Dat heb je wat gewonnen, als het eerst tekeer ging. Je paard naar de hond toewenden en/of er recht op af gaan, zijn wegjaag signalen, in de hond zijn beleving.

Michiel

Hoi
Bij Shadow waren haar steunsels eerst dun en zwak, nu naar 3 maanden holsnijden zie ik dat ze pinkdik aan het worden zijn.
Net als de hoefwand die nu ook plotseling veel dikker is geworden.
Goed nieuws dus, nu de (gaten)straal nog.

Als die steunsels zo mooi rond en dik worden, dacht ik dat ze misschien nog een andere functie kunnen hebben. Als ik ze niet meer gelijk snij aan de holle zool, maar er iets van behoud, dan kunnen ze de straal beschermen tegen grotere keien of takken.

Af te raden volgens de theorie van natuurlijk bekappen omdat de straal het zelf wel aan moet kunnen, en de steunsels op die manier pijn gaan doen? Of zou dit toch wel zo kunnen werken?

HC hoe zien jouw steunsels eruit in Spanje op de keien?
Al of niet bij gesneden.

Michiel

Sandra Boshuizen schreef op vrijdag 23 december 2005, 17:10:


Hoi Sandra
Ik zag dat de bib ook al die boeken heeft die Nick aanraad en veel meer natuurlijk. Het boek van Desmond Morris heb ik vanmiddag geleent.
Het dikke boek wat Egon aanraadde hebben ze daar helaas niet. Wel effe 83 euro zag ik, het staat op de boekenlijst van deze site. Misschien toch allemaal morgen naar de bib toe, met het aankoop verzoek van dit boek en het boek van Inge bijvoorbeeld. Elk boek in de bib bereikt nu eenmaal een boel mensen.

Sandra kun je het gedrag omschrijven, waarvan je vindt dat je paard je iets duidelijk wil maken?

Vanmiddag had ik maar drie kwartier, waarin ik Shadow achtervoeten bekapt heb en voor de steunsels. Ze stond heel braaf en was voor haar doen al snel uitgegeten op het hooi. Op zich vreemd, voor haar die nog steeds zonder hooi 24 uur op het gras staat. Toen ik haar terug moest brengen wilde ze absoluut niet meer terug naar de wei. Ik heb er haar er in moeten trekken. Ik denk dat ze verwachte net als anders langer met me op pad te gaan. Goed teken dus, dat probeer ik al 3 maanden te bevorderen. Niet leuk om haar in de weide te trekken. Ook al zag ze het brood dat ik bij me had voor haar, samenzijn is belangrijker dan brood eten.

Michiel

Tja ik ken iemand die op de natuurlijke bekaplijst staat, met strasseren en die de cursus van Frans en Ilona afkraakt in felle bewoordingen. De strekking is dat bekappen alleen door professionals gedaan mag worden. Zelf doen wordt
onverantwoord en gevaarlijk gevonden.

Ik vraag me af, verdient zo iemand dan wel een plek
op de lijst? Die persoon bevorderd alleen zijn eigen inkomsten,
en kan natuurlijk wel goed werk leveren verder.

Kritiek is prima, maar als je als klant via deze site binnen komt,
verwacht je doorgaans ook geholpen te worden met het zelf te doen.
En niet dat de bekapper jarenlang betaald supervisie moet
blijven geven. En je bang maakt om het zelf te doen.

Er zou bij de lijst een opmerking gezet kunnen worden, dat
strasser bekappers gewend zijn, jarenlang te superviseren
en zelf doen ontmoedigen.

Michiel

Sandra Boshuizen schreef op zaterdag 24 december 2005, 11:09:


Mooi te lezen Sandra, paarden doen veel onderling met dit hoofd zwaaien. Tessel vond het ook inspirerend dat zadel verhaal.
Ik zeg trouwens altijd, met geklaag over te lang pc. dat het een veel actievere en creatievere bezigheid is dan tv kijken, wat de klaagers meestal doen


Inderdaad als er ook maar 1 boek in de bieb is ergens in NL dan verschijnt hij hier thuis op mijn pc, en kan ik het online bestellen.
Helaas niet dus met een aantal hele goede boeken.


Over communicatie gesproken, Shadow was ziek en wou daarom niet terug in de wei gisteren. Vanmiddag vonden Tessel en ik haar doodziek staan. De dierenarts kon geen oorzaak vinden, alleen dat ze bijna niet meer kon ademen en dat het wel snel afgelopen zou zijn. Gisteren om 12 uur nog een fit paard dat plots opvalt door geen eetlust en ja wel een ingevallen plek in de buik/tegen de achter schouder. Drie uren later was ze dood.


Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 24 december 2005, 21:02:


Ja we denken er constant aan, en die gedachtes zijn best positief, over dat mooie paardje dat nergens bang voor was en het steeds leuker vond met ons mee te gaan.

Vreemd om zo ineens zonder paard te zijn. Behalve het paard in ons hoofd dan. De dierenarts dacht eerst aan een astma aanval, totdat hij meemaakte dat ze zomaar omviel. Verder geen idee, licht koorts en moeilijk ademen, ingevallen buik wat rommelde en schokte. Ze was al aan het sterven.

200 meter nog meegelopen vanuit de wei naar de schuur, daar heeft ze even gelegen in het stro en ging ook weer rond lopen. Na twee spuiten van de dierenarts nog even gedronken en soppen met water. Koude oren was een slecht teken, verder was ze normaal warm. Haar wintervacht was weg, oftewel futloos plat. Veel mensen van de stal hier om haar heen. Toen we haar (bewust) alleen lieten, om dat ze met ons en anderen erbij niet kon toegeven aan haar lijf, ze bleef zich verzetten en groot houden, toen was ze binnen een uur gestorven.

Het was ons leasepaard hé, en de staleigenaar gaat nu een nieuw paard voor ons kopen. Zo gaat dat. Net als onze vorige paarden (die elk om een andere reden weer uit ons leven vertrokken zijn) Obi, Tessa, Idola, Uniek en Ulla heeft Shadow weer een heel verhaal toegevoegd aan onze ervaringen. En wij trouwens aan hun ervaringen. Je ziet ... positief, hoe kan het ook anders.

Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 24 december 2005, 22:50:


Ja ik heb weer opnieuw geleerd verdriet te hebben zoals een kind.
Ken je dat? Ontroering, intense aandacht, een enkele traan en vooral oplettendheid voor wat er nu gebeurd. En dat was shadow nabijheid geven en bijtijds haar aleen laten, in haar belang. Eigenlijk mag je zoiets geen verdriet noemen. Wat men doorgaans verdriet noemt zijn gedachtes die het oude weer terug willen hebben en omdat dit niet gaat, wordt de machteloosheid en woede gevoelt. Veel liever heb ik gedachtes die het oude eren. Simpel en tevreden.

Michiel
www.thework.org