Cili schreef op donderdag 20 oktober 2005, 15:20:


Je paardje is inderdaad niet te vervangen..... Mensen denken vaak niet na als ze zeggen dat ze nog wel een ander leuk paardje voor je hebben. Ze weten vaak niet hoe diep de band met je paard kan zijn en hoeveel pijn ze je doen met hun goedbedoelde uitspraken.
Houd je veel met haar bezig, ze geeft zelf aan wat ze kan en wil. En kan ze op een gegeven moment niet meer, dan merk je dat. Je ziet het gewoon, je voelt het. En dan kan je met een gerust hard de beslissing nemen, hoe erg het ook is.......
Vreselijk, ik zit hier met tranen in mijn ogen. Zoals ik al eens geschreven heb, ik heb ook voor die beslissing gestaan. Mijn paardje gaf het ooh zo duidelijk aan dat ze niet meer kon en ik haar moest helpen. Maar zij had dan ook verschrikkelijk veel pijn. De gebelde dierenarts wilde echter nog niet en gaf haar een pijnstiller. Die bracht haar op andere gedachten en ze begon te vechten en herstelde wonder boven wonder.
Heel veel sterkte toegewenst, misschien is er nog hoop. En waarom rijden? Wandelen is ook leuk! Ik had me daar in eerste instantie ook op gericht. En mank? Ach, wat geeft dat, dat ben ik ook een beetje. Als je paardje er maar zin in heeft.
Monique

Nu ik veel met mijn paard buiten rij, heb ik in korte tijd al veel idiote gedragingen van vooral automobilisten gezien (al kunnen fietsers, scooters, ed. er ook wat van), die zich plotseling geconfronteerd zien met ruiters.

Variant 1 heeft haast, rijdt hard en agressief, soms overmoedig en meent dat een paard sowieso niets op de weg te zoeken heeft. De weg wordt dan ook geheel benut, dat de ruiter in het gedrang komt, registreert hij niet eens. De automobilist scheurt voorbij, tot overmaat van ramp soms ook nog met een kapotte uitlaat, keiharde house of een hossende, rammelende aanhanger met waaiend dekzeil. De ruiter van achteren naderend mindert hij geen kilometer snelheid, vlak achter de ruiter wordt een slinger aan het stuur gegeven en voorbijgescheurd.

Variant 2 is overdreven voorzichtig, de "heer" / "dame" in het verkeer die onmiddelijk afremt en het liefst een kilometer van te voren in een inham zijn auto parkeert. Ben je er bijna langs en bedank je die erg vriendelijke persoon, dan doen zij graag het raamje open en steken plotseling hun hoofd naar buiten en brullen hard "moin!" of beantwoorden je groet met een flinke druk op de claxon. Dat je paard hiervan schrikt leidt tot een verbaasd gezicht, oh, dat wilde ik niet.....

Variant 3 remt af als hij/zij je nadert, wijkt niet overdreven uit en rijdt rustig langs, terwijl opgelet wordt wat het paard of ruiter doet.

Gelukkig is variant 3 in de meerderheid, maar ik kan mij behoorlijk aan variant 1 en 2 ergeren. Met een paard wat nog niet 100% verkeersmak is, leidt dat nog al eens tot avontuurlijke, zo niet gevaarlijke situaties. Ik probeer als ruiter zo min mogelijk mensen tot last te zijn, ik neem zo min mogelijk ruimte in beslag, ik wijk uit waar ik kan en heb zelfs een schepje in mij zadeltas zou mijn paard op een minder geschikte plek mesten. Ik wil immers ook geen mest voor mijn voordeur, dus....
Notabene "die Polizei, dein Freund und Helfer" is laatst mijn collega en ik als een gek voorbijgescheurd. We hadden nauwelijks tijd onze paarden de berm in te sturen. Niet te geloven.

Volgens mij is het niet verkeerd automobilisten standaard een cursus omgaan met paarden in het verkeer te geven. Veel automobilisten hebben immers geen flauw idee hoe een paard reageert en nog minder hoe zij zich het beste kunnen gedragen. Jullie hebben vast soortgelijke ervaringen?

Monique

Huertecilla schreef op maandag 24 oktober 2005, 16:04:


Nou, mijn plek eis ik dus mooi niet op, enkele jaren geleden is mijn paard door een man van achteren aangereden en van de weg gedrukt. Gelukkig maar een flinke duw tegen de kont, paard helemaal in paniek, hij brullen dat ik niets op de weg te zoeken had. Gelukkig niets gebeurd, maar toch.... Mijn plek opeisen, nou nee, dank je feestelijk.
Enne, RDW, ik woon in Duitsland......
Monique

iss schreef op maandag 24 oktober 2005, 16:42:


Natuurlijk kan een automobilist dat niet ruiken, maar kinderen daar scheur je toch ook niet langs? Hoe ik zou willen dat ze langsrijden? Graag op een normale manier, niet overdreven voorzichtig en niet als een losgeslagen coureur. Gewoon rekening houden met elkaar zoals een normaal mens doet. En signalen geven werkt bij heel wat mensen jammer genoeg absoluut niet. Mijn collega gaat met haar haflinger gewoon dwars op de weg staan als zo'n idioot langs komt en dwingt haar rechten af. Mij eerlijk gezegd te gevaarlijk, stel dat zo iemand toch doorrijdt?
Monique