jose schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 10:13:
> Yep, nog een voorbeeld: na het mennen eens een jong paard
> willen afspuiten, allemaal nieuwe ervaringen, maar ging best
> goed, Voor het afspuiten werd die zenuwachtig en wilde niet

> doen en ook aan het hoofd aanraken (maar hier wennen we ze al
> aan direct na de geboorte overigens), geen probleem. Voor mij
> dus geen signalen dat dat nou traumatiserend is. Net wat je
> ervaren hebt denk ik.
Ok, grote en fundamentele waterscheiding dus:
Nick, José Monique zien het nut van een praam als kalmeringsmiddel voor smid, tandarts, veearts en zelfs wassen.
Ik, Pien, Isabel (o.a.) zien opvoeding als een oplossing hiervoor en een praam als nóódoplossing in situaties waarin álles geoorloofd is.
Aan het verschil ligt een veelomvattend en veelzeggend benaderingsverschil ten grondslag. Het al eerder genoemde verschil tussen dwang en motivatie. Natuurlijk zullen eerstgenoemden het daar niet mee eens zijn maar.... waarom dán die praam als het met voorbereiding en geduld ook kan? Omdat het in die sitiaties op dát moment 'moet'? Dat bedoel ik dus.