marjolijn schreef op donderdag, 16 juni 2005, 10:28:


Zo is het.
Waar geen wil is, is geen weg en met 'ja maar' wordt meestal 'nee, want' bedoeld.

Wat hier al eerder ter sprake is gekomen is dat het hóóg tijd is dat de overheid de normen die voor alle dierhouderij gelden ook voor paarden gaat invullen en uitvoeren. 'Zelfs' Oostenrijk is al met de uitvoer van welzijnswetten mbt paarden begonnen die een lichtjaar op NL vooruitlopen en dan is Oostenrijk nog bepaald geen lichtend voorbeeld wat betreft de paardgerichte eisen.
'Ja, maar..... '

Nick Altena schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 1:09:

Tja Nick; een paard is nu eenmaal niet compatibel met een verstedelijkt gebied. De behoefte aan zeg een hectare ruimte is niet niks in bv een Randstad waar je fluks 1000 Euro per maand moet neertellen voor een 3 kamer-flat.

Ook met de communicatie moét het wel mis gaan zodra er een stal en een hek neergezet worden: het paard kán nu niet meer weg dus de essentie van vrijwilligheid is verdwenen etc.
Vergelijk het met praten met een in een kooi geïsoleerde papegaai of jagen met een Harris havik.
Waarom zou het paard naar jou wíllen luisteren als dit niet hoeft?

Het is héél moelijk om een paard paardgericht te houden in een verstedelijkt gebied; petje af voor wie dat voor elkaar krijgt.

trea hoex schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 12:41:


Veel olie zoals zonnebleom- en olijfolie is niets meer of minder dan geperst sap met exáct dezelfde vetten als de hele zaad/vrucht. Niets mis mee om dit toe te voegen.

????
Ik kan in de uitwerpselen van haver nóóít iets terugvinden, wel van gerst. Gerst weken we daarom tot het kiemt. De haver komt zó van het (ons) land.

Onze paarden eten vooral, onbeperkt, weidehooi (hele halmen haver/wikke) en stro. Van al die haver merken we geen 'heet' gedrag en vinden we ook zoals geschreven niets terug.

Bijvoer is én voor de leuk én omdat ze aardig gereden worden; meng van geweekte bietenpulp, geweekte gerst, haver, geplet graan, alfalfa, bix, gesorteerd keukenafval en regelmatig een scheutje olie.
Daarnaast als 'bijvoer' seizoensgroentes en -fruit + gewied onkruid uit de moestuin en uiteraard bladafval etc. Ook altijd wel wat afgewaaide takken om aan te knagen en mee te spelen.

Hoevéél ze er van wat bij krijgen hangt van het seizoen af (-13 of +45 is wat anders) en van hoeveel we rijden, doch de hooi-/strobak is nooit leeg.
We variëren de hoeveelheid bijvoer nooit bruusk.
Verder geven we het bijvoer wel in de morgen en in de avond maar nooit op een vast tijdstip of in een vaste routine.
Het setje heeft nóóít koliek, eet alles, is blij met bijvoer, eist nooit wat en is evenmin in de stress van eens een paar uur later of eerder voeren.
Oh, en we werken ook met voer als beloning. Gevarieerd, gedifferentieerd en niet voorpselbaar. Schijfjes wortel werken heel goed.

trea hoex schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 13:51:


Verse, groen gemaaide, haver is zacht en zelfs rijpe, keiharde droge is een dimensie zachter dan idem gerst. Zet er zelf je kiezen maar eens op.

e m kraak schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 18:35:
Als in wijken voor druk en komen voor een (uitgesteld) brokje.
Beiden zijn echter echt wel belonen Egon, de eerste negatief, de tweede positief. Positief is zowel voor paard als eigenaar veel leuker en het meest effectief als het in combinatie met negatief gebruikt wordt.

Kijk ik vínd het laten ophouden van druk ook geen beloning en een 'goed zo' of 'klik' wel. Door te wijken wordt het paard echter beloont door het wegvallen van druk en leert zo te wijken voor druk. Daarbij is het de ontvanger die bepaalt en ís het dus belonen.

Nogmaals: combineren van de vijf manieren van leren is het meest effectief. In de praktijk is dat mbt pos.- neg.belonen bv. een prijzend woord, een aai over de hals, tijdens een klim en boven afstappen evt. met stukje wortel, kriebel op het geheime plekje en evt. aansluitend stukje lopen etc. Zo zie je al gelijk een reeks van variaties en de mogelijkheid voor een oplopende schaal die je óók nog eens in je stem kan leggen.

e m kraak schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 19:01:


Waarbij een hek om een wei een ruimere vorm van opsluiten is. Ook het óp een paard gaan zitten is niet echt 'natuurlijk'.
Zijn we weer terug bij een oud zeer; er is niets natuurlijks aan het houden van rijpaarden. Je kan het hooguit paardgericht doen en dáárbij heb je een breed skala van minimaal acceptabel tot bíjna ideaal; extensieve veeteelt en zelfs dát is:


Duidelijk moet nu zijn waarom de niet paardgerichte ruiters van het fenomeen Natural Horsemanship helemaal niets begrijpen en oranje stokken, klikkers, bitloos, boomloos, ijzerloos maar hersenloos vinden