Spirithorses schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 23:22:

De hánd bepaalt inderdaad; zo zag ik in de Camargue verschillende paarden met de van de klassieke gardian-optoming deel uitmakende 'fietsketting'-kaptoom doch niet één paard met ook maar een schuurplekje daarvan...
In het algemeen, voor álle hulpen (dat ter volledigheid), evenwel geldt, dat voor het uiteindelijk 'licht' kunnen maken van een hulp die hulp duidelijk moet zijn en accuraat kunnen ophouden.
Dus; onderscheidend van ruis, liefst laag niveau ruis, snel kunnen loslaten.

Voldoet een optoming daaraan, dan geldt het voor teugelhulpen en heb je helemaal gelijk Pien, dan is het irrelevant welke bitloze uitvoering het nu exact is.
Een goed passende bosal bv. is een briljant ding in de juiste hand bij een al beleerd paard en een drama als de pasvorm minder is en de hand of paard nieuw.
Ook staat dat optoming, zadel en gebruik compatibel moeten zijn. Bovenstaande bosal, mecate, vaquera-zadel passen naadloos bij op de nek buitenboemelen maar zijn niet geschikt voor springen.

Spirithorses schreef op woensdag, 11 mei 2005, 0:14:

Bosal is een harde ring die vervelende schade kan toebrengen bij onvoldoende teugel geven en een vaquerazadel is zowel voor ruiter als paard geen zadel dat het gewicht van de ruiter laat verplaatsten, waardoor met name het neerkomen vervelend is voor de paardenrug.
Met springen bedoel ik meer dan zeg een meter hoog en breed.

Gebruik je meer generieke spullen, dan worden de mogelijkheden breder; met een touwhalster gaat inderdaad véél. Al vraag je in principe geen verzameling met de teugels, maar dát is weer een ander wespennest.

Frans Veldman schreef op woensdag, 11 mei 2005, 0:54:


Bij gymnastiseren gelijk denken aan in de krul lopen, dát is nu een natte aap Frans. Net als idem bij aanleuning trouwens.
Het 'plaatjesboek' heeft meer beelden dan alleen het FEI-beeld.

Frans Veldman schreef op woensdag, 11 mei 2005, 0:54:


- De hausse in boomloze zadels lijkt me op deze behoefte gebaseerd
- De boeken van Solinski zijn/worden geschreven, uitgegeven en verkocht onder meer vanwege deze behoefte.

Je hoeft het er niet mee eens te zijn Frans, maar het ís er wel die behoefte.
De vrij spaarzame wetenschappelijke info die er over de rug wél is wijst erop dat een boomloos zadel niet nodig is voor bewegingsvrijheid van die rug bijvoorbeeld en ook de data over het fuseren van wervels lijkt helder en tóch....
Wíe is daarbij nu de natte aap? Tot er een specifiek toegewijd onderzoek naar komt zal er ruimte voor twijfel over blijven.

Wat gymnastiek betreft lijkt het redelijk voor de hand liggend. Mensen die ochtendgymnastiek doen zijn soepeler en hebben minder problemen met botten en gewrichten dan die welke dat niet doen. Dáár is info over.
Daarbij heeft een paard heeft ook nog een pittige last te dragen die zowel op rug als andere skeletdelen en gewrichten werkt. Voor míj is de logica en conclusie helder.
Is het een antromorfisme om dit naar paarden door te trekken of is het een vooroordeel het niet te doen op basis van wat er bij FEI-dressuur gebeurt?

Ja, ik hoop inderdaad dat ik onze paarden niet onnodig laat gymnastieken; doe het zelf met mijn eigen botten ook niet als een lolleltje.

Frans Veldman schreef op woensdag, 11 mei 2005, 12:44:

Zoals in de topic-opener gesteld; een paard zal uit zichzelf nooit díe gymnasticering doen die net dat beetje extra geeft. In de wei zijn ook die van ons, onder leiding van pielemans, heerlijk bezig maar..... níet met het 'voorbereiden' voor mijn gat op hun rug. Helaas is ons gewicht op de paardenrug voor de constructie daarvan een onnatuurlijke belasting en is een natuurlijke paarderug daardoor vaak overbelast.
Alleen niet paardrijden is 'rug-natuurlijk'.

De verwarring rond gymnasticeren en/of in de krul en/of verzamelen en/of spanning c.q. ontspanning is tekenend voor hoezeer het plaatje van de FEI-dressuur de beeldvorming beïnvloed: veramelen doet een paard van achteren en gymnasticeren maakt dat ONDER ANDERE mogelijk en dán nog mét het laten ontdekken van die andere gewichtsverdeling met meer gewicht naar de achterhand toe. Zonder spanning.


Perfect natuurlijk. Indien correct. Helaas is deze uitspraak vergelijkbaar met het argument van endurance-liefhebbers dat endurance paardvriendelijk is omdat hun paarden uit de wedstrijd gehaald worden als er maar de geringste aanleiding voor is. Reeds lang vóór er wat te constateren is, kan er wat 'fout' zijn.
Je verwees naar het slachthuis Frans en onderzochte ruggen van rijpaarden zijn zó steevast gefuseerd dat dit bij archeologisch onderzoek als een harde indicatie voor berijding gezien wordt.
Bij de paardenrug zijn gefuseerde wervels eigenlijk regel, niet bijna de norm, maar 'normaal'. Niet écht normaal, niet prima en toch zijn er bij het overgrote deel van deze paarden geen gerapporteerde rugkachten.

Nee, er is geen keihard medisch bewijs, maar het komt míj logisch over dat een beter bespierde rug en meer verzameling op de achterhand het kraakbeen tussen de wervels minder doet samendrukken.
- Dat samendrukken is eveneens de reden waarom ik voor een gewichtsverdelend zadel, met boom, kies.
- Het trainen van skelet, spieren, etc. is waarom ik zónder last maanden bezig ben met Kikkuli voor ik erop ga.
- Het soepel bewegen, het verzamelen is waarom ik leer mijn paard te gymnasticeren.

Ja, en zowel bij de Kikkuli-methode als bij het paardgericht gymnasticeren van Solinski staat de ontspanning van het paard BOVENAAN het prioriteitenlijstje van de randvoorwaarden.
Van de Kikkuli-methode is wetenschappelijk onderbouwde info beschikbaar en ik heb er zo nauwkeurig mogelijk hartslagfrequentie-registraties van opgeslagen. De HF geeft geestelijke- en lichamelijk belasting genadeloos weer.

Nogmaals Frans:
- heruitvinders Pluvinel en Guérinière bv waren met ontspannen rug-natuurlijk bezig
- in ieder geval bij míj staat ontspannen rug-natuurlijk hoog op het lijsje en is het de doorslaggevende reden waarom ik me in Kikkuli en Solinski ben gaan verdiepen

Leve rug-'natuurlijk'; paardgericht gymnasticeren en -verzamelen

Ok, weer tijd voor even spelen in de ring met een paardje en daarna een andere 'overbelasten'.....

Egon én Frans hebben natuurlijk helemaal gelijk als ze stellen dat het academisch is en niet de essentie.

Peter heeft verder natuurlijk helemáál een punt aangezien hij eenvoudigweg de werking uiteenpluist. Dat heb ik ook gedaan bij het BB: ook al werkt het, wil je toch weten waarom en hoe... In het licht van paardgericht hosanna helemaal.
Over dun touw met/zonder knopen en breed plat leer is al breed gesproken en dit is zo'n zelfde punt, bijna exáct hetzelfde, in ieder geval parallel.

Omdat op het principe van optomingen met hefboom is ingegaan: vergeet niet dat er twee hefboomeinden zijn waar wat aan vast zit én een steunpunt waar kracht op komt. Bij doorlopende teugels, of die nu kruisen of niet komt er óók kracht achter de oren; dat is het tweede einde van de 'hefboom'. De kracht op het kruispunt is véél kleiner, alleen maar een 'druk'punt doordat de lijn niet helemaal recht loop om de kaak heen en relatief verwaarloosbaar.
Of de doorlopende teugels achter de oren nog aan het hoofdstel gecentreerd vast zit is voor de krachtenverhouding niet relevant, wel knap belangrijk voor het evenwicht van de teugeldruk; ik heb ze allemaal los.

Idem, de einden en het steunpunt, bij een stang. Hoewel de kracht op het bit vergroot wordt door de verhouding van de armen, wordt de kracht achter de oren direct bepaald door de lengte van de korte arm boven het bit.
Op deze manier kan ook zonder kinketting een bit een hefboomwerking hebben met het bit zelf als steunpunt. Vooral bij western-bitten is het effect van de druk achter de oren groot.

Over het effect van de kracht achter de oren heb ik niet veel kunnen vinden. Mijn eigen waarneming onder het zadel is vreemd; een lichte druk op de neusrug leidt in de regel tot heffen van het hoofd en dezelfde druk achter de oren tot buiging ervan, waarbij het effect van het laatste sterker is. Let wel; slechts een zeer beperkte en niet wetenschappelijke waarneming.
Die druk achter de oren is een punt waar ik beslist nieuwsgierig naar ben.

Tjee.... en dit alles n.a.v. wat ringetjes slim in een stuk lijn geknoopt

Esther schreef op donderdag, 12 mei 2005, 9:02:

De druk slechts enigzins, gewicht in het geheel niet; is wat anders.
'Drukverdeling' is overigens snel gezegd en niet accuraat.
- de boom zorgt voor gewichtsverdeling en eventueel zwaartepuntsverplaatsing
- het oppervlak waarover het gewicht gedragen wordt; verdeeld wordt, bepaald de gemiddelde druk
- de vorm en vulling van de kussens zorgt voor een gelijkmatige verdeling van de druk.

Oh. Zie boven.

Inderdaad, maar wel op de lendenwervels en die zijn anders dan die waar de ribben aan vast zitten en nóg minder bestendig tegen last.
Gaat overigens niet om de plek van het kruintje, maar om de laatste ruggewervel dus. Dat kruintje was een snelle vuistregel van/voor wie de klepel wat lastig te vinden vond.
Hier zijn goede rapporten over beschibaar op het web met prachtige, heldere illustraties. Die laten gelijk zien wat de wérkelijke maximale bewegingsmogelijkheid van de ruggewervels is.

Samenvattend: zorg dat je 5 cm. achter de achterste rand van het schouderblad blijft en voor de eerste lendenwervel; die ruimte is verbazend klein.
Zie http://www.mijnalbum.nl/Album=F6Z3G83Y

Oh, en zorg ook dat er NIETS op de ruggegraat rust. Ook de singelkrachten en de stijgbeugelophanging niet. Het liefst met aardig wat ruimte voor de koeling en ook vanwege die koeling niet te groot graag, dat zadel en het pad.

Verder laat ik het zadeltopic rusten; dat is een perpetuüm mobilae.

jan seykens schreef op woensdag, 11 mei 2005, 23:54:


Zodra een dierenarts wat kan zien, ís er al wat fout. Dan ís het paard al over de grens waarbij het nog snel hersteld, dan hééft het al een vocht/electrolieten-probleem, dan is het al (licht) mank, etc.

Voorbeeld: op een hartslagmeter kun je vaak láng voor een paard dat in het gangwerk laat zien aflezen dat er wat aan de hand is doordat de waarde stijgt. (Over)Verhitting, (over)vermoeidheid idem.

Vergelijking: getrainde windhonden rennen zó graag dat ze met een gescheurde pees of gebroken tenen de race nog uitrennen en dán pas mank gaan. De vergelijking gaat natuurlijk enigzins mank omdat paarden geen windhonden zijn, maar is wel duidelijk.

Páárden hebben, in tegenstelling tot honden, verder een chemisch mechanisme dat het stimuleert/helpt nét even verder te gaan dan hun systeem aankan en tegelijk voor snel herstel van kleine blessures zorgt.
Je kan begrijpen dat dit een voordeel is voor een prooidier als een paard: een stof die vrijkomt bij stress/inspanning welke 105% prestatie beschikbaar maakt en de schade door die 5% overbelasting sneller doet herstellen.

Kortom: paarden kun je héél makkelijk te ver laten gaan zonder dat je dat op het moment aan de buitenkant waarneemt.
Vandaar dat ik de endurance-Belg die in de Bit verhaalde van een opgave ondanks goedkeuring bij de Vetgate op dát punt erg sterk vond. Vandaar dat ik de statistiek van het WK-endurance van dit jaar een uitermate triest dieptepunt vond.
Maar goed; weet ik veel; ik rij geen endurance....

Overigens 'regent' het hier!!!!!!!! Niet veel, net genoeg om de boel vochtig te maken, maar aangezien we hier per april 2004 pas 10 cm. water hebben zien vallen zijn we blij met élke druppel. Straks maar niet rijden en alleen 'gymnasticerende' spelletjes doen met het setje.

Idunn schreef op donderdag, 12 mei 2005, 10:22:

Esther schreef op donderdag, 12 mei 2005, 10:42:

Ze is niet de eerste; Joyce Harmann bijvoorbeeld is er 15 jaar mee bezig geweest en heeft er van de winter een boek over uitgegeven.
Ook op de hier al een paar keer voorbij gekomen site 'Biomechanical Riding and Dressage' staat verhelderende info.
Op een amerikaanse Medsite (ben verd#@!@!!@! de link kwijt) kwam ik een aantal verhelderende rapporten tegen over koeling en de rugskeletspieren; twee afzonderlijke maar wel samenhangende onderwerpen, ook beiden in verband met zadels en gymnasticeren.

Wellicht heeft jouw fysiotherapeute aan bovenstaande bronnen wat bij haar onderzoek. Je kan haar misschien nog als tip geven de in de fysiotherapie algemene 'wasplakken' te gebruiken voor het bepalen van pasvorm en drukzônes; werkt snel en als een droom.

Prima dag trouwens want druppels zijn ook water!!!!!!

Da's de crux ja.

Collane schreef op donderdag, 12 mei 2005, 12:34:


Fit of op het gewicht van de ruiter voorbereid zijn inderdaad een héél verschil.





Pak twee dozijn sjoelschijven sla drie spijkers op drie van de vier 'windstreken' aan in de zijkant van de schijven.
Plak de schijven met een dikke klodder siliconenkit in het midden van de schijven als een torentje op elkaar met de spijkers in lijn. Niet hard aandrukken. Dagje laten drogen.
Leg de pilaar nu horizontaal met de uiteinden op een steen, koektrommel of zo, spijkerloze kant onder.
Je hebt nu een primitief model van een wervelkolom ondersteund door voor-en achterhand.
Je kunt het model nu belasten op alle manieren die je wil en kijken wat er gebeurt.

Plak nog een setje stenen op elkaar, doch nu plak je deze kolom heel licht in een boog, de spijkerloze windstreek in de binnenbocht.
Span parallel aan de kolom een niet te dunne vislijn over/aan alle spijkers aan de zijkanten.
Weer op de stenen, met de evt. boog naar boven.
Belasten en kijken.
Vergelijk met de kolom zonder vislijn.

Ok, primitief en niet accuraat, in een computermodel (zie voor plaatjes Biomechanical Riding & Dressage) veel beter uit te voeren. Je kan het ook niet wetenschappelijk verantwoord noemen, noch is het resultaat absoluut, doch het kan wel verhelderend zijn voor wie zich voor dit soort dingen interesseert. Kan me levendig voorstellen dat slechts een enkeling hier rijtijd aan wil opofferen.
Ik heb ergens gelezen dat een groep studenten aan de TH-Delft met een dergelijk model, vól met druksensoren en een parallel computermodel, bezig was, maar heb nooit een rapport kunnen vinden.

Bij míj komt het genoemde ruiterevenwicht er als praktisch probleem en extra reden bíj; ik ben scheef. Heb een verschoven ruggewervel met stukje stijve rug en een fors verschil in heupfunctionaliteit tussen mijn titanium ding links en mijn artrose-special rechts. Die links staat ook een beetje 'dukkie'
Reden om mezelf te gymnasticeren, mijn zit en stijl aan te passen en een hele set extra vingers aan de pols te houden bij onze paarden.

trea hoex schreef op donderdag, 12 mei 2005, 14:04:

¡Héérlijk!


Het leuke van bitloos is dat de ruiter niet gaat hangen omdat dit tóch geen zin heeft en het paard niets heeft om op te 'leunen'..... en dat dan bijna altijd ook niet doet. Dan blijkt aanleuning ineens niets met leunen te maken te hebben.

Veel plezier met jouw lichtgewicht tankje