I love Max schreef op maandag, 25 april 2005, 9:55:
> ik rij altijd met cap hoewel ik het af en toe ook wel erg heet
> vindt... gelukkig sta ik met mijn paard aan zee en is er altijd
> wel een fris windje waardoor je minder last hebt van de zon met
> broeierig weer. ik heb zo'n cap die springruiters vaak dragen,
> zo'n zwarte met een grijs ding op de voorkant. ze zeggen dat er
> luchtgaten in zitten waardoor het minder warm is, hoewel dat
> echt niet helpt. en aangezien mijn paard nog weleens
> hanstandjesbuien heeft en ik er weleens af vlieg, heb ik liever
> een warme kop dan een deuk in me kop of wat dan ook, niet waar ?
>
Tja, da's een wijsheid die van Confusius had kunnen komen. Een andere is dat eraf vallen door een oververhitte kop het paard áchter de wagen spannen is....
Heb een tijdje met een skaters-potje gereden; had daar een set grote gaten bij gemaakt. Helaas is het nylon van de straps door de zon verpulverd.
Heb nu een helm voor lichte motorfetsen hier. Is érg goed geventileerd en licht, doch blijft f*kking warm. Maar ja, tis wél slim.
Tis hier inmiddels al zó zonnig op droog dat de aarde centimeter brede scheuren begint te vertonen en je tussen tien en zeven eígenlijk niet lang zonder hoofdbedekking kan rijden.
Heb vanmorgen met een rieten-campo-sombrero gereden die we op het Trabuco feest 2004 gekregen hadden. Licht, prima koel maar idee strandhoed jaren zestig... Voorlopig is het de keuze echter. Hoef ook geen lus in mijn kraag te hangen, want het ding is zó slap dat het bandje er gelijk uit scheurt als er een tak in blijft hangen en me niet kan kelen.
Bijkomend voordeel van dit ding is dat Bor er net als pa ook een op wil en dat is helemaal goed voor zijn blonde bol.
Vond déze op ebay:

Beetje tekkie en ik heb liever een witte, maar tis wel een autentieke cavalerie-pet.
Zálige rit overigens vanmorgen. Tis vandaag een soort officieuze feestdag; San Marcos en bijna niemand werkt. Lekker rustig dus en ik kwam onderweg langs een schaduwplek onder de bomen naast de rivier en kon daar niet verder.... Een stel bekenden was daar met de hele familie neergestreken en ik mocht niet voorbij voor ik halfvol gevoerd was met op het houtvuurtje gebraden lamsribbetjes.
Arabella bleef heel geduldig wachten. Ze stond gewoon los lekker te chillen onder een berk.
Het laatste stuk in een half uurtje gedraafd. 'bella is inmiddels bijna de hele wintervacht kwijt en was droog, dus ik ben niet door de rivier gestapt.
Een leuke rit.