Ik vind "te mager" alleen zeker geen goed criterium.
Het gepensioneerde paardje (27 of zoiets) van een kennis van mij is ook écht graatmager.
Die kennis voelt er zich zelf niet goed bij en is heel blij dat het paard niet voor het publiek zichtbaar is, want dan kreeg ze gegarandeerd de dierenbescherming over de vloer. "Mijn wandelend skeletje" noemt ze hem wel eens". Verder hoort en ziet hij ook niet goed meer en wordt zijn achterhand zwakker.

Ze heeft echt al alles geprobeerd. Hij heeft echt altijd hooi ter beschikking, krijgt dagelijks een hele hoop extra calorierijk en makkelijk te eten voer (hij mist ook al heel wat tanden), een warme schone stal (waar hij quasi nooit in gaat staan), als het regent een regendeken, in de winter de warmste winterdeken om zoveel mogelijk energieverlies te voorkomen...

De vacht ziet er wél heel mooi uit en hij speelde van de zomer nog duchtig de baas over de 2 merries (nu 1) die bij hem stonden. Ook staan zijn ogen helder.
Ik heb nog nooit zo een mager paard gezien, maar hij is dus echt niet verwaarloosd, maar ik ben er zeker van dat er velen zijn die daar misschien toch anders over denken.

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos )