Ik zit een beetje te worstelen met het bekappen van ons nieuwste paard. Zodra je iets met z'n voeten wil gaan doen zie je de stress komen bij het paard. Het hele lijf komt vol spanning, angstige ogen.
Omdat hij mechanisch bevangen is móet ik regelmatig de voeten bijhouden om dat te verhelpen. Ik bekap nu dus zijn voeten terwijl hij ligt. Dat levert dus totaal geen stress op. Sterker nog, hij valt erbij in slaap. Neus op de grond, ogen dicht, of languit liggen met z'n 4 benen uitgestrekt. Liggend mag je met z'n voeten doen wat je wil, ze verleggen, eraan peuteren... Ontspanning alom.
Als hij staat en je wil niks met z'n voeten doen, je krabt 'm bijvoorbeeld in de kootholtes, dan krijg je heel voorzichtig en rustig het hele been naar je toe gestrekt (en zelf een lekkere rugmassage). Toen ik z'n koker laatst schoonmaakte trok hij 1 achterbeen zo hoog op dat hij een hond leek die tegen een boom piste. Hoef op kniehoogte...! Ik hoopte dat de buren dat niet zagen Hij kan dus wel op de andere voet staan (beide kanten, geen probleem).

Maar goed, er is waarschijnlijk in het verleden ooit iets gebeurd dat het bekappen voor hem erg stressvol maakt. Als je een voet vraagt krijg je hem onmiddellijk (samen met de spanning en een enorme dosis wantrouwen) en daarna houdt hij die niet stil. Bij z'n achtervoeten al helemaal niet zodra je een hand om de hoef legt. Hij stoot constant die voet van voor naar achter maar hij is er niet op uit je te schoppen of pijn te doen. Hij maakt het je alleen volledig onmogelijk iets aan die voet te doen, het lijkt er zeg maar op dat hij die hand van z'n voet af wil schudden. Verleg je die hand van de voet naar z'n onderbeen wordt het stoten minder maar gaat wel door.

Nu ben ik al wat met hem aan het oefenen geweest waardoor de voorvoeten een beetje ontspannener omhoog blijven (het rustige moment met de voet omhoog belonen). Hij houdt ze iets langer stil, ik kan ze uitkrabben of doen alsof ik iets doe en kan ze in alle rust weer neerzetten voor 'm. Dat moet ik dus achter ook zien te bereiken. Maar ik heb daar een probleem met timen. Er is eigenlijk geen moment waarop hij z'n voet stil houdt. En als het er al is dan is dat van zo'n korte duur dat als ik dán beloon, het vaak alweer net voorbij is (en ik dus het foute beloon en m'n eigen werk verpruts).
Hoe los ik deze puzzel op...?

Dat lijkt sterk op kramperigheid als ik het zo lees.
Dit heeft neurologische oorsprong als ik mij niet vergis?
Ik zo een drietal klanten met paarden die net hetzelfde doen bij het vragen van een achtervoet.

Koen

Ik denk niet dat dit neurologisch is, zit tussen z'n oren. Ik heb hem die houding met een voet omhoog vaak genoeg aan zien nemen (onlangs had hij een zeer pijnlijke hoefzweer, hij stond perfect stil en lang met dat achterpootje in "bekaphouding"), als er maar niet iemand in de buurt is die aan z'n voet zou kunnen komen...
Het is verder een paard met erg veel energie en dat erg speels is. Hij is de bewegingsmotor van de hele kudde. Hiervoor heeft hij echter op stal gestaan... en is een luchtzuiger. Wat ik me goed voor kan stellen als je met zoveel energie in een hok moet staan. Dan zou ik ook gaan nagelbijten. Sta je toevallig bij een hek en wil je een voet hebben gaat hij luchtzuigen als een gek en verdwijnt "volledig in zichzelf". Toen hij hier pas was schrok hij steeds als je maar iets te snel bewoog...

Het is jammer dat je zo ver weg woont. Als het iets is als hanentred dan zou ik je niet kunnen helpen maar als dat niet zo is ben ik er van overtuigd dat ik het kan verbeteren.
Een manier om je timing te verbeteren is om bv tv te kijken en bij elke beeldwisseling zo snel mogelijk ergens op tikken en je niet laten afleiden door het geluid.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Hi Piet, ja vind ik ook jammer (vakantie in de Eifel ). Ik weet ook zeker dat je zou kunnen helpen. Die schimmel op m'n avatar heeft iets dat op hanentred lijkt. Ik ben ermee bekend, hij heeft er overigens niet echt last meer van (wat het volgens mij ook niet echt hanentred maakt?). Ondertussen is hij goed te bekappen. Aanvankelijk kon hij het ook niet maar wilde duidelijk wel meewerken. Maar goed, het betreffende paard heeft dat volgens mij niet. Die kan wel maar wil niet echt (wantrouwen, stress, angst). Hij is een luchtzuiger die als je met voedsel aankomt meteen gestresster wil gaan zuigen. Maar hij vindt hij ondertussen toch interessanter. In tegenstelling tot m'n anderen zit er zo ongelooflijk veel onrust in 'm pffff. Hij lijkt afwezig te zijn ook vaak. Maar goed, hij is er ook nog niet zo lang. Met de andere paarden doet hij het super, alleen naar de mensen toe merk je dat hij 'dichtslaat'.

Martina schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 17:46:


Hallo, Martina,

Bij Lily waren de achterhoeven ook het grootste probleem. Steeds maaien, nauwelijks uit te krabben, laat staat te bekappen. Bij Lily bestond de noodzaak gelukkig niet dat ik haar beslist moest bekappen, de hoeven zagen er alleen vreselijk uit. Ik heb haar dus met rust gelaten, geen pogingen gedaan uit te krabben of te bekappen. Wel de benen aangeraakt, hoeven even op laten tillen, even aangeraakt met gereedschap, verder niets. Na een paar weken pas weer geprobeerd uit te krabben: ze hield iets langer stil. Weer met rust gelaten, een paar weken later weer geprobeerd: weer iets beter. Dit werkte bij Lily erg goed. Lily geeft de hoeven inmiddels gewoon, maait niet meer en liet er zelfs een voor haar volkomen vreemde bij om haar goed op de hoeven te zetten. Het heeft wel maanden geduurd, maar dat was het waard.

Misschien moet je het gewoon eerst bij even de hoeven optillen houden terwijl hij staat en verder niets. Bekappen alleen terwijl hij ligt, want dat vindt hij immers niet erg?

Met Lily wil ik vanmiddag weer een begin maken met vastbinden. Moet ik haar onderweg eens een keer beslist ergens vastbinden, moet dat wel kunnen. Maar gezien haar enorme angst, heb ik haar tot dusver gewoon los laten staan. Vorig jaar kon ik haar niet eens borstelen als ze vastgebonden stond, ze schoot vreselijk in de stress, was ontzettend bang, trippelde heen en weer, sloeg met haar hoofd, maakte vreemde piepende geluiden en ging vervolgens geheel op slot. Ze was niet eens bereid een appeltje aan te nemen. En dat voor een vreetkop als Liltje....

Ik wens je veel succes!

Monique :)

Jep, dat ja.
Ja, zo ben ik bezig (samen dan inderdaad met liggend de noodzakelijke dingen doen, heb 'm alleen nu al een tijdje net meer zien liggen, zucht). Bij z'n voorvoeten gaat het al wat vooruit. Daarbij ben ik met hem begonnen te clickeren. Ik gebruik Yes... maar vaak ben ik de Y nog niet voorbij en beweegt ie z'n achtervoet toch net weer. Misschien 1e alleen het omhoog doen belonen, dat doet hij meteen erg makkelijk (vaak zonder beweging aanvankelijk). Het suffe is dan dat als je 'm krabt in z'n kootholtes je het hele been zowat op schoot krijgt (zit op m'n hurken, misschien maakt dat ook een groot verschil), niks geen gewiebel, perfect voorzichtig op maat naar je toe; daar moet je krabben.

Het hangt ook heel erg van z'n stemming af. Het manneke barst altijd van de energie en speelsheid (de hele kudde beweegt 10x zo veel sinds hij er is hahaha). Als z'n kop niet naar rust staat is het helemaal niet te doen. Dan moeten we speeeelluuuuuuhhhh, rennuuuuh.
Hij gaat behalve z'n voeten gelukkig rap vooruit. Eerst sprong hij een meter weg als je prongeluk met je handpalm richting z'n hoofd bewoog... Nu kan ik relaxt vliegen uit z'n ogen wegwapperen Aan z'n oren mocht je ook niet komen (bij z'n oren gepakt om te bekappen???Je gaat van alles verzinnen.). Nu staat hij te genieten van een oormassage
Jep, zo ongeveer gaat dat hier ook. En dat op slot gaan kun je soms vervangen met luchtzuigen of stilstaan met die angstige ogen vol verwachting van ellende. Hij is volledig weg van de wereld als hij staat te zuigen. Maar ook dat zie ik 'm minder doen. Andere dingen zijn vaak toch interessanter
Jij ook, maar je hebt al zo veel bereikt bij haar, dit gaat ook eg wel lukken

XXX
Martina

Martina schreef op zondag 14 augustus 2011, 14:28:


Ik breek even in op dat luchtzuigen. Misschien totaal overbodig en ben je allang bezig om daar wat aan te doen.
Het kan zijn dat hij maagzweren heeft, heb je daar al aangedacht? Mijn fjord is helemaal van het luchtzuigen afgekomen (tot haar 19e heeft ze dat gedaan). Het heeft een paar jaar gekost, had ik van de curcuma geweten toendertijd, dan was het waarschijnlijk sneller gegaan.
Groet, tineke

Jep, is bekend en al aan gedacht. Een maand geleden ongeveer is er curcuma in gegaan. Misschien dat ik over een tijdje nog ff weer wat ga geven ja.
Super dat jouw paard er vanaf is gekomen!

Martina schreef op zondag 14 augustus 2011, 17:13:


curcuma kan je gerust een half jaar geven, 1x daags een grote theelepel

OK, thanks! Ik ga er meteen weer mee beginnen.

Iemand nog tips hoe ik eraan kan komen in grote hoeveelheden...? Website?

Martina schreef op zondag 14 augustus 2011, 17:13:


Ik had nooit kunnen vermoeden dat het luchtzuigen helemaal over zou kunnen gaan.
Ik denk dat bij mijn paard het luchtzuigen een gewoonte was geworden i.v.m. stress (stond alleen en ook nog eens 's nachts in een stalletje toen ik haar kocht )en verkeerde voeding.

Gaat jou ook vast lukken uiteindelijk. Kost alleen wat tijd.

Martina schreef op zondag 14 augustus 2011, 17:28:


Indische toko's, weet geen website helaas.

@Martina, Bekap je -alleen- zonder een hulp/groom?
Hier hebben we een Bastaard-Fries Merrie, die wilde ook niet aan de hoeven gezeten worden, Laat staan met een machine
Wij (IK) bekappen altijd met ons 2en, IK doe de hoeven en mijn "hulp" houd het paard bezig.
De merrie valt "in slaap" (na wat worstelen ) als die over het voorhoofd gestreeld word en een beetje spelen met de lippen.
We gebruiken wel een touw-halster, dat verkort het worstelen
Was ik vorig jaar nog 1 uur bezig om haar 4 hoeven de raspen, NU zijn we in 15 min rondom klaar

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op zondag 14 augustus 2011, 23:56:


Hoe moet ik me dat voorstellen?