HannahFroukje schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 17:54:

Nee valt wel mee, maar je moet het een keer gedaan hebben. Overigens zijn de heuveltjes hier erg laag. Ga ook nooit heuvelafwaarts in draf. Of beter pas je tempo erop aan. Rem je kar bij om hem niet tegen je paard te laten gaan. Lukt remmen niet meer, laat je paard dan wat harder lopen. Kwestie van trainen. Ik ben hier met het tweespan mee bezig, is best wel een moeilijke oefening hoor om eerlijk te zijn


Neem een tweewieler en blijf altijd in het midden zitten. Ik ging toen om omdat ik niet in het midden zat (ik zat rechts) en ik met het linkerwiel in een behoorlijk tempo over een boomstronk vloog. Dan wipt de kar dus toch om. Normaal kan een 2 wieler nauwelijks om.


. 2-wielers zijn ook een heel stuk goedkoper. De mijne zonder rem was 500 euro, dus dat wordt al beter aan de prijs ? Maar neem er wel een rem op voor Torop als ik dat zo hoor. Niettemin een rem is niet om te stoppen. In topsnelheid sjeest hij hem zo door de rem. Een rem is enkel en alleen voor die heuvels en bij drempels in de weg.


Dat moet je wel trainen. Mocht je eens vergeten te remmen en de wagen gaat tegen zijn billen, of beter de broek spant zich om zijn billen, dan moet hij niet ervan doorgaan. Als hij dat wel zou doen, zou ik er persoonlijk niet mee naar buiten durven.

groeten,
Ingrid

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 18:14:

O ja, wacht even, Isabellal loopt dus 22 km/u met 320 kg achter zich aan.
Dat moet ik er wel bij vermelden natuurlijk haha.
Zo'n sulky zal niets wegen neem ik aan (heb je al eens verteld, maar ik weet het niet meer).

Maar ik wil wel nog even de opmerking maken dat het geen kunst is om hard te gaan, volgens "mijn Frans" kan ieder paard hard, maar volgens hem is het juist de kunst om goed rustig en netjes te leren rijden.

Succes met je beslissing en veel menplezier. Ga je zonder bit rijden?

Groeten,
ingrid

Bandida schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 18:34:



Mee eens. Maar toch vinden mensen legbatterijkippen een stuk zieliger dan deze paarden kennelijk, want mensen zien het nog geeneens.

Overigens zit mij het verhaal van die pony met die gebroken nek nog het meest dwars, nog geeneens die stands en het onderhoud van de paarden.

Wat mij enorm heeft aangegrepen is dat er geen melding gemaakt hoeft te worden van zo'n "bedrijfs" ongeval. Als het een mens was geweest, dan had de hele Arbodienst het tot de bodem uitgezocht. En nu, niets, ongelukje. Dood paard, opruimen en nieuwe erin en niet meer over lullen.

Groeten,
Ingrid

marjolijn schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 20:51:

Ja nog erger ja. Je hoeft niet eens vegetarier te zijn. Neem het verhaal van een van onze waarschijnlijk aankomende huifbedpony's welsh Cindy. Ik heb het hier nooit verteld geloof ik, maar dan in dit kader van "enge" verhalen bij deze.

Ze is een zgn. bloedpony geweest bij een bedrijf hier in Oss dat medicijnen maakt en ontwikkeld. Pony's staan op een rij met hun nek door een gazen frame. Op het moment dat ze drachtig zijn gespoten is hun enige taak bloed afgeven voor de wetenschap. Iedere keer weer (weet niet voor welk medicijn overigens). Ze krijgen een praam op de neus en als de neus kapot is op het oor. Dat is bij Cindy gebeurd, want ze mist een stuk van haar oor en de rest is wit. Na 8 maanden werd het veulen dan aborteert en werden ze weer opnieuw drachtig gespoten en ging het verhaal weer van voren af aan.

Alleen Cindy werd opstandig en Frans heeft haar daar weggekocht. Ze loopt nu al jaren bij hem op de wei en is nu zover dat je haar weer aan het hoofd mag aanraken. Ze is nu drachtig van huifbedhengst Oscar (in vrijheid gedekt) en voor het eerst van haar leven mag ze het veulen houden en grootbrengen.

Groeten,
Ingrid

sannie schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 22:25:


Frans (overigens niet Frans Veldman voor de goede orde) heeft Cindy daar al jaren geleden weggehaald hoor. Het kan best zijn dat de leefomstandigheden nu veel beter zijn voor die paardjes. Ik weet ook geeneens hoe ze overdag gehouden werden als ze geen bloed hoefden af te geven, maar voor die afname stonden ze met hun hals in een soort trechter. Nog altijd is Cindy wat panisch als je aan haar oren komt, zelfs na al die jaren !! Ook haar hals is nog altijd dikker daar waar ooit het bloed is getapt. Maar verder is het leuke blije pony geworden
Deze heeft geluk gehad. Maar mede door haar eigen opstandigheid overigens destijds.

Groeten,
Ingrid

Caatje schreef op woensdag, 19 januari 2005, 10:10:


Ja wel eens over nagedacht en in principe is half om half afgesproken dat Isabella terug gaat naar haar fokker.

Groeten,
Ingrid

iebie schreef op woensdag, 19 januari 2005, 13:44:

Ik heb wel ooit de FNRS achter deze manege "aan gezet" omdat ik vond dat hun beoordeling van 2 sterren toch wel veel was. Maar ik kreeg keurig het puntenwaarderingssysteem opgestuurd en wat blijkt ... de verzorging en onderhoud van de paarden staat maar als 1 noemer op het lijstje (naast de vele te waarderen punten) en er hoeft maar een minimum van 5 punten te zijn voor een voldoende. Die 5 punten heb je zo binnen, als ze de zadels een beetje leuk ophangen, heb je al je 5 punten verdiend (want die vallen onder dezelfde noemer). Ik heb me toen vreselijk lopen ergeren toen ik zag dat aan de opslag van hindernismateriaal en kruiwagens e.d. vele hogere eisen worden gesteld, evenals waar je als gast kunt zitten (kantine) en of je leuk en netjes verwelkomt wordt.

Dat is echt te gek voor woorden. Nu begrijp ik waarom sommige maneges zo hoog scoren in sterren aantallen; het zegt echt niets over de paarden en hoe de paarden staan.

Overigens zijn er zijn best paarden bij die, hoe raar het misschien ook klinkt, gelukkig en happy uit hun ogen kijken hoor.

En ja heel veel mensen vinden het normaal. Ik ook hoor tot voor een tijd geleden. Stond daar ook niet echt bij stil; wel dat ik zelf zo nooit een paard zou willen houden op deze manier. Maar neem dan deze manege waar ik het over had (nogmaals niet om ze af te vallen hoor), maar ze zijn ook nog eens lid van de ANWB toeristenbond met wat sterren, want ze hebben een leuke accomodatie waar je dan een paardrijrit bij kunt huren of een huifkarrit in de bossen kunt maken. Gezellig gezellig allemaal. Niemand van al die gasten kijkt raar op van die rijtjes paarden.

Ook in Zwitersland heb ik gezien hoe paarden daar op deze manier gestald worden, dan nog wel bij prive personen. Dus ook in andere landen mag het kennelijk gewoon. Er zou toch op zijn minst een minimum aantal m2 moeten zijn; scharrelpaarden???

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:06:

Zenuw-knopen bij paarden?
Of zou het van oorsprong geweest zijn:
zenuw-knopen voor paarden?

Iemand in een grijs verleden ging eens zo'n halstertje zitten knopen en kreeg het erg op zijn zenuwen en riep: "die verrekte *zenuw-knopen* ook".



Groeten
Ingrid

Heb er pas nog een stukje over gelezen; ergens, want kan het nergens meer vinden helaas.
Het ging er over dat een pony kleiner is dan een paard, maar dat zijn totale huidoppervlakte juist groter is en dat hij dus anders veel meer energie nodig zou hebben dan zijn grotere soortgenoot om warm te blijven. Vandaar dat moeder natuur die kleintjes heeft voorzien van een driedubbele vacht.

En het was iets met een stof die vrijkwam of werd aangemaakt al als veulen en waarom het daarom al beter was veulens in de buitenlucht te laten staan ipv op stal. Maar hoe en wat, ben ik vergeten om eerlijk te zijn. Dus aan deze informatie heb je niet veel .

Groeten,
Ingrid

Heb er pas nog een stukje over gelezen; ergens, want kan het nergens meer vinden helaas.
Het ging er over dat een pony kleiner is dan een paard, maar dat zijn totale huidoppervlakte juist groter is en dat hij dus anders veel meer energie nodig zou hebben dan zijn grotere soortgenoot om warm te blijven. Vandaar dat moeder natuur die kleintjes heeft voorzien van een driedubbele vacht.

En het was iets met een stof die vrijkwam of werd aangemaakt al als veulen en waarom het daarom al beter was veulens in de buitenlucht te laten staan ipv op stal. Maar hoe en wat, ben ik vergeten om eerlijk te zijn. Dus aan deze informatie heb je niet veel .

Groeten,
Ingrid