Sandra van Bommel schreef op maandag 8 februari 2010, 12:50:


gelijk heb je, groot gelijk zelfs!! Dat soort types bedoel ik heel erg niet!
Die zijn eng! Mensen die op voetstukken staan en waar anderen zo mee dwepen, van die onaantastbare niet open types, gevaarlijke toestanden. Dat riekt naar 'geloof'
wil ik ook niets mee te maken hebben.
Een goede communicator moet je gewoon geld terug geven als je er niets in herkende, want soms krijgt iemand gewoon geen contact, of er zit iets storends doorheen en dan vangt andere info op die niet bij jou hoorde. Dat kan gewoon gebeuren, en dat moet dat medium gewoon accepteren, en die moet al helemaal geen 'godje' gaan spelen.
Wat een rot ervaring!


Volgens mij doe jij het goed, vertrouw er maar op dat je op een bepaald moment gewoon zult 'weten' wanneer de tijd daar is..
Sterkte

Judith A schreef op maandag 8 februari 2010, 20:23:


Kijk uit met hoe je dingen aan kinderen vertelt. Je belast ze met dingen waar ze zelf niks aan kunnen doen. Dat ponykamp bij jou duurt misschien een week, maar na de vakantie gaan ze weer naar de manege, omdat er nog geen alternatief is. Die kinderen komen in een lastig parket, door ze te vertellen dat dit en dat dierenmishandeling is.

Wat doe je wel? Ze zien heus wel dat het bij jou anders gaat. De ouders zien dat ook. Als er vragen zijn, zeg je gewoon dat dat jouw manier is van met paarden om te gaan, en dat je het leuk vindt om ze te zien spelen buiten, en rollen, en rondrennen. Dat ze bij jou geen stal nodig hebben. Vaak voelen ze zelf ook al aan wat leuker is.

Ik heb toevallig hetzelfde aan de hand, kind (8 jaar) wil weten wanneer ze met bit mag rijden. Want als je goed kunt rijden, dan rijd je met bit.
Ik vertel haar dat wij zonder kunnen, wij hebben dat niet nodig.
Als ze het nog een keer vraagt, vraag ik haar waarom ze dat belangrijk vind. Je weet nooit waar zoiets vandaan komt. (willen voldoen aan de normen van de buitenwereld, vergelijking met andere kinderen die elders paardrijden, bewijs willen van 'nu ben ik goed' )
Ik heb wel aan de ouders vertelt dat dit onderwerp in de paardenwereld momenteel een bron van discussie is, waar men nog niet helemaal over eens is. Maar daar ga ik het kind niet mee belasten, ben je mal.

Blijf eruit, uit die valkuil van negativiteit, en geef gewoon een voorbeeld. In je daden zit vaak veel meer kracht dan in je woorden.
Straks gaan ze overal rondvertellen dat daar en daar een ponykamp mevrouw zit die alle maneges slecht vind..

Succes

mja, opa Fantasy met zijn centenbakkie (ondertanden steken uit want jarenlang aan zijn voerbak gekloven)
Hij had al eens Sinterklaas eraf gebokt, men schijnt te denken dat witte paarden wel even met rare kwibussen rond gaan sjouwen...maar dat doet opa Fan niet, hoor
Fan is wel altijd bang gebleven voor de shet... het gevaar komt van onderen, en die shet is altijd weg ..als je omkijkt...weg shet

Judith A schreef op dinsdag 9 februari 2010, 9:22:



Toch zou ik zeggen; kijk ermee uit, jíj vindt dat er veel verkeerd gaat in de paardenwereld. Zorg dat je de dingen bij jezelf houd en je niet richt op wat anderen doen.
Leer ze kijken naar welke signalen het paard laat zien, kom je veel verder mee en zo leren ze zelf denken. Daar heb je eigenlijk geen foto's ofzo bij nodig.
Je kunt je wel laten zien dat je gewoon dressuurmatig kunt werken eventueel een foto ofzo van een cordeo ruiter laten zien.
mocht je toch informatie willen geven over andere stromingen, doe dat dan zo neutraal mogelijk en houd rekening met je doelgroep

ik moet de hele tijd denken aan the adams family, als mss Adams gezellig een verhaaltje gaat vertellen aan de kinderen....
ff grapje tussendoor